“บังเอิญจังเลยนะครับ ที่เราใจตรงกันในวันนี้”
อันโตนิโอพูดกับนาธาน แต่สายตาจ้องเขม็งมาที่มาร์กาเร็ต ดวงตาของเขาแทบจะเผาร่างของหล่อนให้วายวอดเป็นจุล
“ใช่ครับ มันบังเอิญมากๆ จริงไหมครับมาร์กี้” นาธานจงใจใช้เสียงหวานกับมาร์กาเร็ต ซึ่งหญิงสาวก็ตอบกลับไปหวานหยดไม่แพ้กัน
“ใช่ค่ะพี่นาธาน ไม่คิดว่าจะได้เจอคนเคยรู้จักที่ร้านนี้เหมือนกัน”
อันโตนิโอหน้าตึงแทบขาด เมื่อได้ยินคำพูดห่างเหินของ มาร์กาเร็ต เขากัดฟันแน่น เดินมาทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ กับหญิงสาว จากนั้นก็โน้มหน้าเข้าไปหา
“เราไม่ใช่แค่คนรู้จักสักหน่อย มาร์กี้...” ชายหนุ่มจงใจใช้สายตาหยาบคายกับหญิงสาว “เรามันคนคุ้นเคยกันต่างหาก ลืมเรื่องของเราไปแล้วหรือที่รัก... บนเตียงนะ”
มาร์กาเร็ตหน้าแดงก่ำ หล่อนกัดปากแน่น “ใช่ค่ะ ฉันลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว และคุณก็กรุณาพาภรรยาของคุณไปนั่งโต๊ะอื่นด้วยค่ะ ฉันกับพี่นาธานต้องการความเป็นส่วนตัว”
“ม่าย.
