ผู้คนมากมายอยู่ตรงหน้าแต่มีคนเดียวที่ทำให้มาร์กาเร็ตหัวใจเต้นอย่างรุนแรงได้มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น นั่นก็คืออันโตนิโอ ปาสซินี่ ผู้ชายที่เป็นทุกอย่างของหล่อน เขาหล่อสมบูรณ์แบบในชุดสูทสีน้ำตาลไหม้ มือหนาสีแทนถือแก้วไวน์เอาไว้ในมือ ในขณะที่ข้างกายของเขาก็ยังมีผู้หญิงคนนั้นอยู่เหมือนเคย เวเวอร์ลี่ เดเมอริต โดนความเจ็บปวดแล่นพล่านเข้ามาโจมตีเนื้อหัวใจอย่างรุนแรง หญิงสาวกัดปากแน่น กะพริบตาซ้ำๆ กันหลายครั้งเพื่อขับไล่ความเสียใจให้กลับเข้าไปข้างใน
‘อันโตนิโอรักลูก จำเอาไว้นะมาร์กี้ อันโตนิโอรักลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น’
จวนเจียนจะถอดใจอยู่แล้ว แต่คำพูดของบิดาบังเกิดเกล้าก็ระเบิดขึ้นในสมอง และนั่นก็ทำให้มาร์กาเร็ตเลือกที่จะระบายยิ้มหวานฉ่ำออกมา แล้วก็ทำทุกอย่างตามคำแนะนำของเปาโลผู้เป็นบิดาอย่างไม่คิดจะลังเลอะไรอีก
หญิงสาวเดินนวยนาดลงไปตามขั้นบันได รอยยิ้มกระจ่างเกลื่อนใบหน้างาม หล่อนยิ้มให้กับทุกคนโดยเฉพาะผู้ชายหนุ่มๆ ตามคำแนะนำของบิดาเพื่อหวังผลจะทำให้อันโตนิโอหึงและเลิกแสดงท่าทางห่างเหินเสียที แต่ดูเหมือนว่ายิ่งหล่อนทำเท่าไหร่ สายตาของอันโตนิโอที่มองมานั้นจะยิ่งเต็มไปด้วยความเกลียดชังมากยิ่งขึ้น และสุดท้ายเขาก็เลิกมองหล่อน ไม่สนใจหล่อน หันไปยิ้มหวานกับผู้หญิงข้างกายอีกครั้ง
หัวใจสาวห่อเหี่ยวลงราวกับต้นหญ้าขาดน้ำ หล่อนฝืนยิ้มเมื่อมีชายหนุ่มหน้าตาดีขึ้นหนึ่งเดินเข้ามาทักทายด้วยคำพูดแสนสุภาพ ปากหล่อนตอบเขา แต่สายตากลับอดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองไปยังผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ไม่มีท่าทางแยแสหล่อนเลยสักนิด นี่หล่อนแต่งตัวไม่สวยเลยหรือไง สู้แม่เวเวอร์ลี่หน้าหวานนั่นไม่ได้ใช่ไหม หญิงสาวคิดอย่างเจ็บปวด และนั่นก็พาลทำให้หล่อนอดที่อยากจะประชดประชันคนตัวโตขึ้นมาไม่ได้ ในเมื่อเขาไม่สนใจหล่อน หล่อนก็จะพยายามไม่ใส่ใจเขาอีก มีผู้ชายตั้งมากมายที่กำลังมองหล่อน และอยากเข้ามาคุยกับหล่อน
เมื่อความน้อยใจผสมผสานกันอย่างลงตัวกับความเจ็บปวด มาร์กาเร็ตจึงตัดสินใจที่จะพูดคุยกับชายทุกคนที่อยู่ตรงหน้า หล่อนยิ้ม หล่อนหัวเราะ และไม่สนใจอันโตนิโออีก ผู้ชายหน้าตาดีหลายต่อหลายคนรุมล้อมหญิงสาวด้วยท่าทางอยากทำความรู้จัก
“คุณมาร์กี้สวยยิ่งกว่านางฟ้าอีกนะครับ” ชายหนุ่มหนึ่งในจำนวนเกือบสิบคนเอ่ยกับหล่อน
มาร์กาเร็ตปั้นยิ้มกว้างทั้งๆ ที่ภายในอกแสนจะหดหู่ หล่อนลอบมองอันโตนิโอเป็นระยะแต่ก็ไม่เห็นเขาจะสนใจมองหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
“มาร์กี้ไม่สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณชมเกินไปแล้ว”
“มันไม่ใช่คำชมที่เกินไปหรอกครับคุณมาร์กี้ คุณสวยมากจริงๆ สวยจนผมอยากได้มาครอบครอง”
ชายอีกคนพูดขึ้น และมองหล่อนด้วยสายตาหิวกระหาย มาร์กาเร็ตไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย แต่หล่อนก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยิ้มตอบออกไป
“ขอบคุณค่ะ”
“ดื่มไหมครับคุณมาร์กี้”
แก้วไวน์ถูกส่งมาให้ตรงหน้าหล่อน มาร์กาเร็ตชั่งใจอยู่นาน หล่อนหันไปมองอันโตนิโอ แต่พอเห็นเขาเอาแต่คุยกระหนุงกระหนิงกับเวเวอร์ลี่ อารมณ์อยากจะประชดประชันก็ระเบิดขึ้นทันที
“ขอเป็นเหล้าค่ะ และแรงๆ”
เสียงฮือฮาจากผู้ชายที่ยืนห้อมล้อมรอบกายของหล่อนดังขึ้นอย่างถูกใจ แต่ตอนนี้มาร์กาเร็ตไม่สนใจอะไรอีกแล้ว หล่อนคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วทันที แม้รสชาติมันจะบาดคอมากเพราะไม่คุ้นเคยแต่เพราะความน้อยใจทำให้หล่อนเลือกจะใช้มันเป็นทางออก
“ขออีกค่ะ”
“จัดให้ครับ”
แก้วเหล้าถูกส่งมาให้อีกตรงหน้า มาร์กาเร็ตดื่มต่อเนื่องหลายต่อหลายแก้วจนเริ่มจะยืนทรงตัวไม่ไหว ผู้ชายหลายคนต่างแย่งกันจะเข้ามาประคอง แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครได้แตะเนื้อขาวๆ ของหญิงสาว เมื่อคนที่ยืนอยู่ไกลๆ และแสดงท่าทางไม่ใส่ใจกระโดดเข้ามาขวางเอาไว้
“อย่าแตะต้องมาร์กี้”
“ผู้หญิงเขายังไม่ว่าเลย” ผู้ชายหนึ่งในจำนวนเกือบสิบคนเอ่ยขึ้น ท่าทางไม่ยอมง่ายๆ
“เธอเป็นน้องสาวของผม”
อันโตนิโอเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกไป ขณะโอบประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกเอาไว้อย่างหวงแหน เขาพยายามทำเป็นไม่ใส่ใจ พยายามทำเป็นไม่มอง แต่สุดท้ายก็ห้ามไม่ให้เข้ามาวุ่นวายไม่ได้ เขาทนไม่ได้หรอกนะที่จะเห็นมาร์กาเร็ตอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนอื่น ทนมองไม่ได้จริงๆ เขาแพ้แล้วใช่ไหมเนี่ย ชายหนุ่มถามตัวเองอย่างขมขื่น
“ถอยเถอะ อย่ามีเรื่องเลย”
ชายอีกคนหนึ่งที่จำอันโตนิโอได้พยายามห้ามปราม แต่ผู้ชายที่ตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่มหาได้เชื่อฟังไม่
“ถ้านายขี้ขลาดก็ถอยไปเลย ยังไงวันนี้น้องมาร์กี้ก็ต้องเป็นของฉันโว๊ย”
คำพูดของผู้ชายตรงหน้าทำให้อันโตนิโอไม่สามารถข่มโทสะเอาไว้ได้อีก หมัดหนาหนักถูกตะบันเข้าใส่หน้าของคู่สนทนาจอมกร่างเต็มเปา จนอีกฝ่ายนั้นหงายตึงลงไปกองกับพื้น อันโตนิโอตามเข้าไปเหยียบที่หน้าอกซ้ำ และเค้นเสียงเดือดดาลออกมาแผ่วเบา
“อย่ามายุ่งกับมาร์กี้อีก เธอเป็นของฉัน จำเอาไว้”
แล้วอันโตนิโอก็เดินหายไปพร้อมๆ กับร่างของมาร์กาเร็ตที่ถูกช้อนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน เปาโลที่แอบมองอยู่หัวเราะออกมาเบาๆ อย่างสะใจ กับแผนการของตัวเองที่ดำเนินไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ มาร์กาเร็ตสามารถทำให้อันโตนิโอคลั่งได้จริงๆ นั่นแหละ