Episode 9
2045 คำ
ผมขยับสะโพกใส่คนตัวเล็กพร้อมกับจับเอวบางของเธอไว้แน่นมันดีจังวะพร้อมกับเลื่อนมือไปด้านหลังและแกะเนคไทที่ใช้มัดข้อแขนเธอออกพร้อมกับใช้มือกอดรอบเอวของร่างบางไว้แน่น
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
"อ่า อ๊ะ อ๊ะ"
ฉันเม้มปากตัวเองไว้ก่อนจะกำมือตัวเองไว้แน่นและทุบหลังคนตัวสูงที่ตอนนี้กอดฉันไว้แน่นอย่างแรงๆ พร้อมกับเสียงคนตัวสูงที่หัวเราะออกมาทางลำคอเหมือนเขาไม่รู้สึกเจ็บอะไรสักนิดฉันก็ว่าทุบไปเต็มแรงแล้วนะ ไอ้บ้านี่ หนังเป็นหนังวัวหนังความหรือไง
ปึก!!! ปึก!!!
"หึ เมียครับ ผัวไม่รู้สึกเจ็บหรอกครับที่รัก รู้ไหมยิ่งทำให้มีอารมณ์มากขึ้นไปอีก"
เขาพูดพร้อมกับกอดฉันแน่นเข้าไปอีกนายนี่มันโรคจิตแน่ หน้าตาก็ดีทำไมไม่ให้ครอบครัวพาไปรักษานะ แต่ไปรักษาตอนนี้ก็ดูจะไม่ทันแล้วแหละ
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"ฮื้อออ ปล่อยย"
"อ้าว ที่รักพูดได้แล้วเหรอครับ เห็นเงียบมาตั้งนาน"
"ไอ้บ้า ปล่อยย"
"ได้ดิ เดี๋ยวปล่อยเยอะๆ เลย"
ผมพูดก่อนจะรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยต่อให้เธอด่าผมยังไงก็ยังดีกว่าให้เธอเงียบเหมือนก่อนหน้านี้ซะอีกผมซอยสะโพกหนักๆเมืื่อรู้สึกว่าคนตัวเล็กที่อยู่ด้านบนช่องทางรักของเธอเต้นและขมิบตอดรัดท่อนเอ็นของผมจนรู้สึกเสียว
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"ซี๊ดดดด อ๊ะ อ๊ะ"
ผมเสียวมากแถวๆปลายอวัยวะเพศ กล้ามเนื้อเกร็งไปหมด หายใจจนหอบไปหมด ก่อนจะเร่งจังหวะของสะโพกแบบถี่ยิบแบบอัตโนมัติและมิดไมด์และหยุดลงในทันที
"อ่าสสสสสสสสสสสสสสส/ฮึก อึก"
พร้อมกับพ่นน้ำสีขุ่นข้นออกมาใส่คนตัวเล็กจนหมดทุกหยาดหยดและซบหน้าตรงแถวบริเวณซอกคอหอมๆของเธออยู่แปปนึงก่อนจะได้ยินเสียงของคนตัวเล็กพูดออกมา
"เสร็จแล้วใช่ไหม งั้นก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน"
"ที่รักครับ นี่แค่รอบแรกเอง งั้นต่อเลยละกันจะได้ไม่เสียเวลา"
"นี่ ปล่อยฉันสักที ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไปหาคนที่เขาต้องการนายนู่นไป ปล่อย"
"ได้มาเยอะแล้วอะสิ แล้วจะบอกอะไรให้นะ กับคนอื่นอะป้องกันตลอดเลยนะ นี่เพราะเธอเป็นเมียเลยไม่ป้องกัน"
ฉันเบิกตากว้างมองไอ้บ้านี่ที่พูดออกมาด้วยท่าทางยียวน แล้วไอ้สิ่งที่เขาทำกับฉันอยู่ฉันไม่ได้ต้องการสักหน่อย แต่มันติดที่พยายามช่วยให้ตัวเองรอดปลอดภัยแค่ไหนมันก็ไม่สามารถทำได้ เพราะไอ้บ้านี่มันเห็นแก่ตัวอะ เอาแค่ความสุขของตัวเองเป็นที่ตั้ง ฉันเลยตอบเขากลับไป
"ฉันไม่อยากได้ ฉันไม่ต้องการ ปล่อย!! ฮื้ออออ"
คนตัวสูงพูดจบก็ใช้แรงที่มีมากของเขาจับฉันอยู่ในท่าคลานใช้ศอกยันพื้นไว้ก่อนเขาและสอดใส่จากด้านหลัง ฉันเลยหันหน้าไปมองเขาและพยายามใช้มือดันหน้าท้องของเขาแล้วก็จะขยับหนี แต่เขากลับไม่ยอม
"นี่ ปล่อย อื้อ”
"อ่า อื้มมม"
ผมเม้มริมฝีปากก่อนจะใช้มือจับที่เอวและดึงร่างบางให้ขยับกลับมา จากนั้นก็ดันแก่นกายเข้าไปในจนมิดและเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างรวดเร็ว
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"อึก อ๊ะ ปล่อย อื้อ"
ฉันใช้มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นด้วยความเสียวที่เล่นงาน มันก็พยายามจะห้ามเขา แต่ร่างกายมันก็สวนทาง
"ซี๊ดด อืมม"
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
ผมซอยสะโพกใส่เธออย่างเร็วและแรงก่อนจะเลื่อนมือที่จับอยู่ที่เอวของเธอไปกอบกุมหน้าอกทั้งสองข้างของเธอที่สั่นคลอนไปตามแรงก่อนจะบีบเคล้นโดยที่สะโพกยังทำงานดีไม่มีตก แล้วนมเมียผมแม่งทั้งสวยทั้งใหญ่
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"อื้มมมม ซี๊ดด"
คนตัวสูงเร่งสะโพกอย่างเร็วและแรงก่อนจะครางออกมาโดยที่มีเขายังบีบเคล้นอยู่ที่หน้าอกของฉันและเริ่มขย้ำแรงขึ้นเรื่อยๆ จนฉันเริ่มรู้สึกเจ็บ
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
ผมซอยสะโพกอย่างเร็วและถี่ก่อนจะหยุดและปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นไปในร่างบางเรียบร้อยและขยับอีกสองสามรอบเพื่อรีดน้ำรักให้หมดทุกหยาดหยด โดยที่ผมและร่างบางพากันมาถึงจุดสุดยอดอีกครั้งพร้อมกัน
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"อ่าสสสสสสสสส"
ผมฟุบนอนอยู่บนตัวของคนตัวเล็กใต้ร่างที่ตอนนี้หลับไปแล้วเรียบร้อยผมค่อยๆ ถอดแก่นกายออกจากร่างเธอพร้อมกับเดินลงจากเตียงและหยิบผ้าห่มมาห่มให้เธอที่นอนหลับอยู่ก่อนจะเดินไปอาบน้ำสักพักก็จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่
"นี่กูทำขนาดนี้เลยเหรอวะ"
ผมพลิกร่างบางเบาๆก่อนจะมองดูแถวบริเวณหน้าอกที่มีรอยที่ผมทำไว้แล้วเธอขาวมันก็ยิ่งเห็นชัดไปอีก แต่อาจจะเพราะร่างบางเป็นคนที่ผิวขาวมาก พอโดนอะไรนิดหย่อยก็อาจจะแดงกว่าปกติ ผมมองคนตัวเล็กที่หลับตาสนิทและเอ่ยพึมพำออกมาจากใจจริง
"แต่ทำไงได้ ฉันชอบเธอนี่หว่า”
ผมพูดก่อนจะนำอุปกรณ์ที่ใช้เช็ดตัวไปเก็บก่อนจะไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่มาสวมใส่ให้ร่างบาง เมื่อเสร็จเรียบร้อยผมก็ขยับและหันหน้าไปหาร่างบางก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้อย่างแน่นและดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มพร้อมกับลับตาลงตามไปแบบติดๆ
08.00 นาที
ฉันรู้สึกเหมือนปวดตุบๆ บริเวณศีรษะ ก่อนจะเริ่มรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรมานอนทับไว้อะจนตอนนี้แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว เลยค่อยๆ ลืมตามาและปรับโฟกัสที่ตาและพยายามมองว่าอะไรมาทับอยู่ที่ตัว
พอลืมตาขึ้นมาก่อนจะเห็นว่าตัวเองซุกอยู่ที่หน้าอกใครสักคนใครสักคนเดี๋ยวนะฉันค่อยๆ เงยหน้ามองก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นมาก่อนทุกอย่างจะวิ่งเข้ามาในหัวฉับๆ เหมือนละครที่ความจำจำได้อะแล้วภาพตัดเข้ามาแบบอย่างไวอารมณ์มันแบบนั้นเลยจริงก่อนจะจำคำพูดที่เขาบอกออกมาได้
"แต่ฉันไม่ใช่เมียนาย ฮื้ออึก"
"เออ!!! ไม่ใช่ก็ไม่อยากได้หรอก เสร็จแล้วรีบออกไปจากห้องฉันเลยนะอย่าให้เห็นหน้า!!!!!"
คำที่ทะเลาะกันดังเข้ามาในระบบประสาทก่อนจะก้มดูตัวเองที่ดีหน่อยไม่ได้อยู่ในสภาพที่เปือยยังดีที่ยังมีเชิ้ทอยู่ก่อนจะมองมายังแขนเขาที่ตอนนี้กอดเอวฉันไว้แน่นขาเขาที่ก่ายมายังตัวฉันอีกเหมือนกลัวจะหนีหรือเขานอนนแบบนี้ก็ช่างเขาเถอะแต่จะไปยังไงไม่ให้เขาตื่นขึ้นมาวะถ้าตื่นขึ้นมาก็ต้องปะทะกันอีกแน่นอน
ฉันค่อยใช้แรงที่ขาจะผลักขาเขาออกแต่มันเหมือนเขาก็ยิ่งทิ้งน้ำหนักมามากกว่าเดิมเเขนที่กอดอยู่ที่เอวฉันอีกก่อนจะถอนหายใจออกมา
"เฮ้อออออ"
"ถอนหายใจขนาดนี้คงไม่คิดฆ่าฉันในใจนะ"
ฉันเบิกตากว้างขึ้นมานี่เขารู้สึกตัวแล้วยังจะแกล้งฉันอยู่อีกเนี่ยนะ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะฉันก็เป็นตุ๊กตาสำหรับนายนี่อยู่ละ ฉันเลยเม้มปากก่อนจะใชเมื่อดันหน้าอกของเขาเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ
"ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่ปล่อย ผัวเมียต้องอยู่ด้วยกัน ถ้าแยกกันอยู่จะเรียกว่าผัวกับเมียเหรอ อยู่กันไปก็ชินไปเองแหละ”
คนตัวสูงพูดจบก็ดึงฉันเข้าไปกอดจนมันแน่นไปหมดตัวฉันหน้าฉันแทบจะฝังไปที่ตัวเขาละฉันดิ้นเบาๆ เพื่อให้เขาปล่อยก่อนจะรู้สึกเจ็บตรงช่วงกลางลำตัว ก็เลยหยุดเพราะไม่อยากให้ร่างกายของตัวเองทรมานไปมากกว่านี้
"ประสาทเหรอเมื่อคืนก็ตกลงกันแล้วว่าจบแล้วคือจบกันปล่อยฉันจะกลับบ้าน"
ฉันพูดพร้อมกับใช้มือทุบไปที่หลังของคนตัวสูงแรงๆเพื่อระบายอารมณ์โกรธของตัวเองเขาก็ไม่ว่าอะไรกอดฉันแน่นก่อนจะพูดกลับมา
"จะทุบฉันเท่าไหร่ก็ได้ อย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันขอโทษ"
ผมกอดร่างบางเอาไว้แน่นพร้อมเอ่ยคำว่าขอโทษออกไป เพราะถึงแม้การกระทำของทำมันอาจจะดูสารเลวเยอะไปหน่อย ถ้าร่างบางยอมพูดคุยกันตั้งแต่แรกมันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ แต่ยังไงผมก็ผิดอยู่ดีนั่นแหละ
"ขอโทษเหรอ แล้วอะไรที่ฉันเสียไปมันกลับมาไหมล่ะ ถ้าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับพี่สาวของนายบ้างนายรู้สึกอย่างไงห๊ะ”
"ก็ฆ่าคนที่ทำดิ"
คำตอบของเขาที่พูดออกมาทำฉันจุกจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อไป คำตอบของเขาคือถ้าใครมาทำครอบครัวของเขานายนี่จะไม่ยอม แล้วจะเอาคืน แล้วคิดว่าที่เขาทำกับฉันแบบนี้ฉันจะไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ
"อืม นายแม่งโครตเห็นแก่ตัวเลยเนาะทำไมถึงคิดเอาแต่คนของตัวเอง แต่ทำไมนายถึงมาทำกับคนอื่น คนในครอบครัวนายยังจะฆ่าและยังปกป้องแต่นายลืมไปหรือเปล่าว่าฉันเองก็มีครอบครัวมีพ่อแม่เหมือนกัน แล้วไม่มีใครอยากจะมาอยู่จุดนี้หรอก”
เชี้ยยเตอร์เอ้ย มึงนี่โง่จริงๆ ตอนแรกเหมือนจะดีอยู่แล้วตอนนี้รู้สึกว่าคนใต้ร่างโกรธผมมากขึ้นอีกและคำพูดของเธอก็ทำเอาผมจุกไปหลายนาทีเหมือนกัน
"ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่ ฉันไม่ให้เธอกลับ อยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
"ฉันไม่คุยอะไรกับนายทั้งนั้น แล้วฉันก็ไม่เรียกร้องอะไรด้วย เพราะเมื่อคืนฉันเอาตัวรอดไม่ได้เอง และที่สำคัญฉันไม่อยากยุ่งกับคนที่เห็นแก่ตัวแบบนาย ปล่อย!!"
"เอออ!!! จะไปก็ไปเลยไป!! ขอโทษก็แล้วรับผิดชอบก็แล้วอยากเป็นแค่ผู้หญิงเหมือนที่ฉันผ่านมาก็เชิญ ไป!!!"
คนตัวสูงพลักเข้าที่ไหล่ฉันเต็มแรงจนหัวเผลอไปชนโต๊ะใกล้ๆ หัวเตียง ดีที่ไม่ตกเตียงไปอีก แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกอยากจะขอโทษฉันจริงๆ หรอก แค่พูดให้ฉันตายใจ
ตุบ!!!!!
ผมมองร่างบางที่หัวไปชนแถวๆ หัวเตียง ใจก็แทบจะวิ่งไปดู แต่ก็นะ ผู้หญิงแบบนี้พูดดีๆแไม่ยอมต้องใช้วิธีขู่คนแบบผมอะอยากได้อะไรต้องได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีดีหรือเลวถ้าต้องการก็เอาหมดอะ ไม่สนหรอกว่าวิธีที่เลือกมันเป็นวิธีแบบไหน
ฉันมองไปที่คนตัวสูงยืนอยู่ข้างเตียงก่อนจะจับที่หัวตัวเองเบาๆ เจ็บตรงกายไม่เท่าไหร่เจ็บใจนี่ซิดีแล้วที่ไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้นไม่งั้นจะเจ็บมากกว่านี้อีกสำหรับฉันคนที่เขารักเรามากพอเขาจะไม่ทำให้เราเจ็บหรอก
"จะไปก็รีบไปดิเล่นตัวหรือไง!!!"
“เออ! ฉันไปแน่ นายไม่ไล่หรอก แล้วสุดท้ายแล้วการกระทำของนายมันทำให้ฉันรู้ว่า ไอ้คำว่าขอโทษที่นายพูดมันก็แค่ลมปาก พูดให้ตัวเองดูดี สุดท้ายแล้วนายไม่ได้สำนึกในสิ่งที่ทำเลยแม้แต่นิดเดียว”
“แล้วไง! เธอไม่ใช่เมียไม่มีสิทธิ์มาพูด!”
- ผู้เขียน
