“ไพร!” ทยุตเรียกขานเสียงพร่า เธอครางรับเบาๆ แล้วเงียบเสียงไป เขามองร่างงามอย่างปรารถนา แต่ต้องยับยั้งชั่งใจไว้ ก่อนจะยอมถอดถอนกายออกจากร่างงามที่สลบคาอกกว้างอย่างไม่เต็มใจนัก
“เธอเป็นของฉัน” ทยุตกระตุกยิ้มขณะยกตัวออกห่าง หยิบผ้าห่มมาคลุมร่างบางอย่างเบามือ สายตาคมพลันไปสะดุดคราบเลือดที่ติดตรงต้นขาเนียน ก่อนที่มันจะหยดลงบนผ้าปูที่นอน ริมฝีปากหนาได้รูปคลี่ยิ้มด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสาวสมัยใหม่จะไร้รอยราคีใดๆ ยังจะหลงเหลือมาถึงตน
แม้ทยุตจะติดใจในรสสวาทจนไม่อยากจะห่างกายจากเธอ แต่เขาก็ต้องตัดใจเดินออกจากห้อง ชายหนุ่มลงไปชั้นล่างด้วยชุดคลุมสีน้ำตาล ดิเรกที่ยืนรอเจ้านายอยู่ในห้องโถงพลันขยับตัวทันที
“ได้ความว่าไงบ้าง?” ใบหน้าอิ่มเอมของเจ้านายทำเอาดิเรกอแบอมยิ้ม ก่อนจะยื่นซองเอกสารให้ชายหนุ่ม
“เล่ามาดีกว่า ฉันขี้เกียจอ่านเอาแต่เนื้อๆ นะ ส่ว
