“คุณทยุต หยุดนะคะ หยุด! เรายังคุยกันเรื่องเงินไม่จบเลยนะคะ” มือบางปัดป้องมือหนาออกจากสาบเสื้อที่หลุดรุ่ยเป็นทางยาว
“เคลียร์แล้ว ไม่คุย เรามาทำกันเลยดีกว่า” เขาจูบแก้มเธอแรงๆ เสียงทยุตกระเส่าด้วยความต้องการที่พุ่งเป็นริ้ว หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามกลัวจะสู้แรงปรารถนาของเขาไม่ได้
“ต้องคุยนะคุณ ฉันไม่ยอมเป็นของเล่นคุณแบบนี้แน่!” พิมพ์ประไพรดิ้นรนช่วยตัวเอง ดวงหน้างามเบือนหลบการจู่โจมของเขา ทยุตหัวเราะในลำคอและหยุดมองเธอนิ่งๆ
“ใครเห็นว่าเธอเป็นแค่ของเล่น ฉันเอาจริงถึงยอมจ่ายห้าล้านกับเวลาเจ็ดวันที่เธอต้องอยู่กับฉัน”
“แต่ฉันไม่รับ ปล่อยค่ะ”
คำตอบของพิมพ์ประไพรทำเอาใบหน้าคมตึงขึ้น ปลายนิ้วชี้แตะที่หลังต้นคอระหง ก่อนจะค่อยๆ ลากต่ำลงไปตามกระดูกสันหลังช้าๆ เล่นเอาหญิงสาววาบหวามจนต้องกลั้นหายใจ
“ต้องรับ” เขาบังคับเพราะต้องการเธอมากกว่าใคร
“ไม่แฟร์สักนิด อยากได้แต่ใช้กำลังบังคับ”
“ฉันถนัดแบบนี้
