“เอ่อ…คุณทยุตสั่งให้คุณรอก่อนครับ ท่านกำลังจะเข้ามา” พอประเสริฐพูดแล้วก็ต้องตกใจ เพราะพิมพ์ประไพรรีบลุกพรวดขึ้นในทันที
“พอดีฉันนึกขึ้นได้ว่ามีธุระค่ะ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะคะ ถ้าหากคุณทยุตมีเรื่องด่วนก็ช่วยบอกให้เขาโทรเข้ามาที่มือถือฉันก็แล้วกันค่ะ” หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องอย่างรีบร้อนเพราะกลัวเจอเขาอีก
พิมพ์ประไพรออกจากลิฟท์ก็รีบตรงดิ่งไปที่ประตูทางออก ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อมายืนริมฟุตบาทริมถนนสายหลัก หญิงสาวยืนรออยู่นาน แต่แท็กซี่แต่ละคันที่ผ่านก็มีผู้โดยสารแทบทั้งสิ้น จนกระทั่งรถยนต์สีดำมันวาววับไปทั้งคันวิ่งมาจอดตรงหน้าเธอ เล่นเอาหญิงสาวก้าวขาไปด้านหลังอย่างอัตโนมัติ ดิเรกเป็นคนแรกที่เปิดประตูลงมา เธอจึงเดาได้ไม่ยากว่าใครที่นั่งอยู่ที่เบาะด้านหลัง เท้าเรียวเล็กจึงตัดสินใจรีบเดินหนี ส่วนตัวรถของทยุตเองก็วิ่งตามหญิงสาวช้าๆ เมื่อเห็นดังนั้นร่างบางก็รีบจ้ำอ้าว จนกระทั่งรถสีดำวิ่งผ่าน
