ตอนที่ 11

1105 คำ

หวันยิหวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงประตูปิดลง หล่อนขยับตัวหันไปมองก็พบว่ากล้าตะวันเดินกลับเข้ามาภายในห้องพักฟื้นแล้ว “พี่ตะวัน... คุยอะไรกับคุณฟ้ารดาคะนานเชียว” “ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องรู้” เขาสวนกลับอย่างเย็นชา และเดินมาหยุดข้างเตียง “ฉันจะออกไปข้างนอก นัดกับฟ้าเอาไว้” หวันยิหวาเบิกตากว้าง และขยับลุกขึ้นนั่ง มองเขาอย่างตัดพ้อ “พี่ตะวันต้องอยู่กับหวันไม่ใช่เหรอคะ” “เธอไม่ได้ป่วยจนใกล้ตายนี่ ยังลุกขึ้นนั่งเองได้เลย ทำไมฉันจะต้องอยู่เฝ้าเธอด้วย หื้อ?” “แต่คุณแม่... ให้พี่ตะวันมาอยู่กับหวันนี่คะ” หล่อนยังคงไม่ยอม แต่เขาก็ไม่ยอมเช่นกัน “นี่ก็อีกเรื่องที่ฉันจะบอกเธอ...” กล้าตะวันโน้มศีรษะลงมาใกล้ๆ ดวงตาสบประสานกัน และหวันยิหวาก็แทบจะมอดไหม้เพราะไฟร้ายในดวงตาของเขาเสียให้ได้ “อย่าบอกคุณแม่ว่าฉันออกไปพบฟ้า” “ทำไมหวันจะต้องทำตามที่พี่ตะวันสั่งด้วยคะ ในเมื่อพี่ตะวันคิดจะนอกใจหวันไปหาชู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม