ตอนที่ 6
2612 คำ
"เอาจริงๆ ผมก็ไม่อยากจะรับพริกแกงมานี่หรอกมีแต่เรื่องวุ่นวายหาเรื่องทะเลาะได้ตลอด ไหนหมอดูบอกถ้าลูกๆ ผมอยู่ใกล้ๆ ผมทุกคนแล้วธุรกิจจะดีขึ้นนี่มายังไม่ถึงเดือนหุ้นผมร่วงกราวแบบนี้ไม่ไหวนะ"
นายธงชัยปรึกษากับสายหยุดเรื่องพริกแกงและเรื่องหุ้นที่กำลังตก ท่านคิดว่าที่หมอดูเคยบอกไว้ว่าเธอเป็นตัวซวยสำหรับท่านนั้นอาจจะจริงก็ได้ เพราะเจอเธอที่ไรต้องมีเรื่องตามมา
พริกแกงเดินเข้าบ้านมาทันได้ยินที่สองสามีภรรยาปรึกษากันก็หยุดนิ่งสีหน้าเรียบเฉย เธอส่งสัญญาณบอกไชโยอย่าพึ่งพูดอะไร
"หรือที่หมอดูบอกว่าหนูพริกแกงเป็นตัวซวยถ้าจะจริงนะคะ อย่างนี้ส่งกลับไปต่างประเทศดีมั้ยให้ครอบครัวฝั่งโน้นดูแลแหละดีแล้ว อย่าหาว่าสายเสี้ยมเลยนะคะ ลูกสาวคุณไม่ชอบหน้าสายเอาแต่หาเรื่องตลอด ดูน้องพริ้งสิยอมพี่ทุกอย่าง สายสงสารลูกเพราะไม่สู้คน" สายหยุดได้ทีเป่าหูสามีทำตัวเหมือนตนเป็นผู้ถูกกระทำ
"รอดูสักพักก่อนยังไงแกก็ลูกผม อยู่ที่นี่ก็อยากจะดูแลแกให้ดีที่สุดเพื่อชดเชยที่ผ่านมา ถ้าไม่ไหวจริงๆ ค่อยคืนเขาให้มาม๊าให้อากงเขาไป แล้วนี่ลูกพริ้งรอที่ห้างแล้วใช่มั้ยเราจะได้ไปกินข้าวเที่ยงกัน" นายธงชัยชวนภรรยาไปรับลูกสาวคนเล็ก วันนี้ท่านเลิกงานเร็วจึงอยากอยู่ดูแลทุกคน
พริกแกงให้ไชโยแปลคำพูดของพ่อเป็นภาษาอังกฤษ ไชโยกระอักกระอวนใจแต่ก็ยอมแปลให้เธอฟังก่อนที่เธอจะตัดสินใจอะไรบ้างอย่าง
สองสามีภรรยาเดินสวนกับพริกแกง ท่านร้องทักลูกสาวแต่เธอไม่หันมามองเดินตรงขึ้นห้องนอนไปเลย ท่านหันไปถามไชโยว่าลูกสาวตนเป็นอะไร ไชโยตอบตามตรงเรื่องที่เขากับพริกแกงได้ยินทั้งสองพูดกัน นายธงชัยรีบไปหาพริกแกงที่ห้องเห็นเธอกำลังโกยของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่โดยไม่พูดอะไร
"เก็บกระเป๋าจะไปไหนพ่อไม่ให้ไปไหนทั้งนั้นที่ลูกได้ยินลูกเข้าใจผิดนะ!" ท่านพยายามแก้ตัว
"ค่ะ... พริกเข้าใจ" มือหนึ่งก็ถอดไม้แขนเสื้อ
"เข้าใจแล้วเก็บของทำไม นายโยบอกลูกจะไปฮ่องกงจะไปทำไมเดี๋ยวก็จะเปิดเรียนแล้วนะ"
"พ่อเคยห่วงพริกสักครั้งมั้ย... ที่ให้มาอยู่นี่ก็เพราะธุรกิจกับไอ้ดวงบ้าๆ นั่น ยังเห็นพริกเป็นลูกมั้ยถามจริง... " อารมณ์น้อยใจของพริกแกงมาเต็ม ปกติเธอไม่คิดอะไรมากแต่เมื่อมาได้ยินทั้งสองคนพูดกันแล้วเธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสิ่งของที่จะโยนไปทางไหนก็ได้ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับผู้เป็นพ่อ นายธงชัยถึงกับพูดไม่ออกที่พริกแกงถามท่านแบบนั้น
"ในเมื่อพ่อไม่ได้อยากให้พริกมาอยู่ที่นี่แต่แรกอยู่แล้วก็ปล่อยพริกไปเถอะ... พี่โยติดต่ออากงได้ยังหนูอยากไปหาอี" ไชโยบอกคุณตาเธอไปแสวงบุญด้วยกันกับลูกสาวไม่สามารถติดต่อได้ในตอนนี้ นายธงชัยยิ้มเย้ยบอกหมดทางไปแล้วก็เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ได้แล้ว
"ไม่ พริกจะไม่อยู่ที่นี่พริกจะอยู่ที่อื่น"
"ก็ลองสิ คิดว่าไปรอดเหรอฉันจะตัดบัตรเครดิตแกที่นี้จะทำไงคุณหนูที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างแกจะอยู่ได้ยังไง มาม๊ากับอากงก็ไม่อยู่ให้ขอเงิน ส่วนเฮียๆ แกแค่ฉันสั่งคำเดียวพวกมันก็ไม่กล้าหือแล้ว" นายธงชัยได้ทีขู่ลูกสาว อย่างไรก็ต้องให้เธอยู่ครบครึ่งปีให้ได้ไม่อย่างนั้นธุกิจที่เขาทำอยู่เสียหายหนักตามที่หมอดูคนนี้บอกแน่เขาดูดวงไม่เคยพลาด อีกทั้งทางฝั่งแม่เธอก็กำชับมาแล้วด้วยให้ดูแลเธอดีๆ ถ้าไม่อยากมีปัญหากับท่านเจ้าสัวธีระชัยผู้เป็นตาของเธอ พริกแกงเปิดกระเป๋าสตางค์นำบัตรเครดิตการ์ดวางไว้ที่โต๊ะคืนให้พ่อลากกระเป๋าและของจำเป็นออกจากห้องไป ไชโยขวางทางไว้แต่เธอไม่ยอมพร้อมทั้งขอร้องอยากอยู่คนเดียวไม่ต้องตามมา
"ไม่ต้องตามปล่อยมันไปสักพัก เดี๋ยวไม่มีกินมันก็กลับมาเองแหละจะแน่สักแค่ไหนเชียว!" เมื่อห้ามไม่ได้ท่านก็จะปล่อยเธอไปเพราะคิดว่าคนอย่างเธอขาดความสุขสบายได้ไม่นาน
"ที่นี่ไม่ใช่เมืองนอกที่มันเคยอยู่ เดี๋ยวก็กลับมาเชื่อผม"
พริกแกงขับรถออกจากบ้านอย่างเร็วไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอคิดอยู่หลายวันแล้วว่าจะออกมาอยู่ข้างนอกเพราะขืนเธออยู่บ้านนี้ต่อเธอได้เป็นฆาตกรฆ่าพ่อตัวเองตายแน่
เสียงมือถือพริกแกงดังขึ้นเธอมองสารที่โทรเข้าก่อนจะถอนหายใจออกมา
(พริกแกงหนูอยู่ไหนพ่อบอกขนของออกจากบ้านนี่! แกจะบ้าเหรอไม่อยู่นี่แล้วจะไปอยู่ไหนที่นี่ไม่ใช่เมืองนอกที่เคยอยู่นะโว้ย!)
"เฮียภัทรขอที่เถอะถ้าเฮียจะมาพูดเรื่องนี้ พริกมีที่ไปแล้วไม่ต้องห่วง" ภัทรพี่ชายคนที่สามของเธอโทรตามแต่เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้นพูดเสร็จก็วางสายไปเลย ก่อนหน้านั้นเธอแอบไปเช่าคอนโดเก่าที่อยู่ใกล้คอนโดสุดหรูหราของฮิวโก้และอยู่ใกล้มหาลัยไว้เผื่อวันไหนไม่อยากอยู่บ้านจะได้มานอนเล่นที่นี่ ก่อนมาเธอได้กดเงินสดติดตัวไว้ห้าหมื่นบาทกะว่าจะไปซื้อรองเท้าใหม่แต่เกิดเรื่องเสียก่อน เธอขับรถเข้าคอนโดใหม่ทันที อยู่นี่อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องคอยปวดหัวทะเลาะกับใคร ถึงห้องจะเล็กเท่าห้องน้ำบ้านเธอก็เถอะ เธอจะต้องอยู่ให้ได้เพื่อตอกหน้าคนที่ถูกเธอ
"สวัสดีค่ะน้องฮิวโก้ เออ.. วันนี้เราคงต้องถ่ายยาวถึงตีสองนะคะพี่ขอคิวกับผู้จัดการแล้วค่ะ พอดีน้องน้ำขิงเธอขอเทคิวถ่ายบอกไม่สบายต้องไปหาหมอพรุ่งนี้ไม่ว่างมาถ่าย"
"อีกแล้ว... เดี๋ยวทำหน้าใหม่ ทะเลาะกับแฟนแมวตายหมาป่วยผมว่าพี่เปลี่ยนนางเอกเลยมั้ยผมไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นนะ งานผมก็ต้องทำหนังสือก็ต้องเรียนเหมือนกัน" ฮิวโก้กำลังรอถ่ายละครเรื่องใหม่ "ค่ายรักพิทักษ์เธอ" ที่พึ่งเปิดกล้องได้ไม่นานก็ดูท่าจะไม่รอดเพราะนางเอกน้องใหม่ไฟแรงแซงทางโค้งมีปัญหาเยอะเหลือเกิน ถ้าไม่ใช่ผู้ใหญ่ขอร้องเขาไม่มีทางมารับงานละครเด็ดขาดมันไม่ใช้งานถนัดของเขาเลย ทีมงานขอโทษเขาอีกหลายครั้งจนเขาอารมณ์ดีขึ้น
"พวกพี่ไม่ต้องขอโทษผมหรอกไม่ได้ทำอะไรผิด คนผิดคือยัยน้ำเน่านั่นสายป่านนี้ยังไม่มาอีกบ้านอยู่ดาวอังคารหรือไงช้าชัก" ฮิวโก้บ่นก่อนจะนอนลงที่โซฟารอนางเอก เขาล้วงโทรศัพท์ขึ้นดูเห็นเบอร์โทรพี่ชายพริกแกงหลายสายก็เดาได้ว่าพริกแกงต้องอาละวาดอะไรสักอย่าง เขาต่อสายโทรหาพริกแกงแต่เธอไม่รับสายแต่ส่งข้อความมาแทนพร้อมบอกที่อยู่ใหม่ให้เขารู้ ทีมงานเรียกฮิวโก้เตรียมตัวเพราะนางเอกมาแล้วเขาเห็นหลังเธอไวๆ ไปห้องแต่งตัวก็ส่ายหน้าปลงๆ คืนนี้เขาคงไม่ได้นอนตามเคย
พริกแกงออกมาอยู่ข้างนอกบ้านได้หลายวันแล้ว ทีแรกพี่ชายเธอก็โทรหาให้กลับมาอยู่บ้านหรือไม่ก็ที่โรงแรมของที่บ้านแต่เธอไม่ฟังยืนยันจะอยู่คนเดียวเลยป่วยการที่จะพูด คิดว่าถ้าเธอเบื่อเล่นคงจะกลับมาเอง ตอนนี้เธอได้ทำงานพิเศษที่ภัตตาคารอาหารจีนชื่อดังที่เธอเห็นใบปลิวรับสมัครงานหลายอัตตรา แต่ดูแล้วคงทำได้ไม่นานเพราะเธอทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานทุกวันเพราะไม่ยอมสอนงานให้เธอ อีกทั้งยังแกล้งเธอให้เสริฟอาหารผิดโต๊ะให้โดนต่อว่าประจำเพียงไม่ชอบที่เธอหน้าตาดีกว่า
'ข่าวด่วน ขณะนี้ได้เกิดเหตุระเบิดกลางเมืองฟิโนเล่เมืองหลวงประเทศโจยา เป็นเหตุทำให้มีผู้เสียชีวิตแล้ว 9 ราย มีผู้บาดเจ็บ 15 ราย และคาดว่าจะมีจำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นจำนวนมาก ในขณะนี้ทางเราได้รับรายงานว่า "เจ้าชายกาซิล มาร์เวล" ที่กำลังทรงศึกษาที่ประเทศอังกฤษกำลังเดินทางกลับประเทศด่วน ทางสถานีเราจะเกาะติดสถานการณ์อย่างใกล้ชิดถ้ามีความคืบหน้าอะไรเพิ่มเติมทางสถานีของเราจะรายงานให้ท่านทราบทันที ดิฉันพิศมัย รักอ่านรายงานค่ะ
"นี่แกดูเจ้าชายกาซิลสิหล่อมากกก... เห็นแล้วสั่นเลยแก"
"ไม่ค่อยเลยนะยะ"
"อ้าวนี่แม่สองสาวเมาส์กันเสร็จรึยังงานการไม่มีทำกันรึยะร้านจะเปิดแล้วนะ แล้วมือถือเปิดเสียงดังเชียวเดี๋ยวก็โดนผู้จัดการด่าหรอก" หัวหน้าพนักงานร้านอาหารเดินมายังชั้นเก็บวัตถุดิบแห้งสำหรับทำอาหารที่พริกแกงกำลังจัดของอยู่ วันนี้หน้าที่ของเธอคือเตรียมวัตถุดิบประกอบอาหารแทน
"น้องพริกแกงคะผู้จัดการขอพบด่วน" พริกแกงที่กำลังง่วนอยู่กับการทำงานหันหน้ามองสีหน้าไม่ยินดียินร้าย เธอเดาว่าคงเรียกไปพบกับปัญหาเรื่องการทำงานของเธอเหมือนที่ผ่านมา เธอถามหัวหน้าพอเป็นพิธีว่าเรียกทำไม
"คุณน้องไม่น่าถามนะคะก็คุณน้องไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้ล่ะ พี่ว่าคุณน้องเตรียมใจไว้ก็ดีงานนี้จบไม่สวยแน่" พูดเสร็จหัวหน้าก็เดินออกไปด้วยสีหน้ารู้สึกสะใจ พริกแกงยืนอยู่หน้าห้องทำงานของผู้จัดการร้านตามคำบอกกล่าวของหัวหน้าสาวเหลือน้อย ซึ่งไม่รู้เกลียดอะไรเธอนักหนาแค่เธอทักว่านางออกเสียงภาษาจีนผิดเท่านั้น
"ผู้จัดการมีธุระอะไรกับฉันคะ" พริกแกงถามด้วยความสงสัย
"ผมไล่คุณออก..."
"What... ไล่ออก!" เธอไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นเร็วขนาดนี้
"ใช่คุณพริกแกง คุณฟังไม่ผิดหรอกผมไล่คุณออก" ผู้จัดการพูดย้ำอีกครั้งเพื่อเป็นการยืนยันคำพูด เธอถามเหตุผลที่จะไล่เธอออก
"ก็เธอเล่นไปต่อยคุณไมเคิลที่เป็นลูกค้าประจำของเราแถมยังสาดน้ำใส่เขาอีก เธอรู้มั้ยคุณไมเคิลโกรธมากขู่ว่าถ้าทางร้านไม่ไล่เธอออกเขาจะฟ้องทางร้านให้ยับเลย"
"แต่ไอ้ไมเคิลมันลวนลามฉันนะ! มันเอามือมาจับก้นฉันๆ แค่ปกป้องตัวเอง!" พริกแกงชี้แจง
"แต่คุณก็ไม่ควรทำแบบนั้นนิดๆ หน่อยๆ ก็น่าจะยอมเขา เคยได้ยินมั้ยลูกค้าคือพระเจ้า!"
"คือฉันผิดว่างั้น... โอเค... ฉันผิด... ออกก็ออกวะอยากอยู่ตายล่ะไอ้ร้านเฮงซวยเนี่ย!" พริกแกงรู้สึกว่าป่วยการที่จะเถียงกับคนพันธุ์นี้
"ส่วนเงินเดือนเธอฉันจะให้คนจัดการให้ แต่ฉันต้องหักค่าพยาบาลคุณไมเคิลด้วยหวังว่าเธอคงเข้าใจนะ" ไม่เลย ไม่เข้าใจเลยสักนิดนี่ฉันต้องออกจากงานทั้งๆ ที่เป็นผู้เสียหายแถมแม่งยังโดนหักเงินอีกเซ็งชิบ
"ถ้าไม่มีอะไรถามแล้วก็เชิญ" ผู้จัดการยืนขึ้นค้ำโต๊ะทำงานคิดว่าตัวเองเท่สุดๆ แต่สำหรับพริกแกงแล้วดูเหมือนคิงคองหัวเถิกยืนค้ำโต๊ะมากกว่า พริกแกงหันหลังจะเดินออกมาแต่ก็นึกอะไรบางอย่างออก เธอเดินไปยังโต๊ะแล้วเธอหยิบแฟ้มปึกหนาฟาดไปบนใบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรงจนฝ่ายตรงข้ามล้มลงกองที่พื้น
"นี่สำหรับที่แกแอบส่องกระโปรงฉันเมื่อวาน! ไอ้แก่หัวงู" พูดเสร็จเธอก็เดินออกไป ทันทีที่เปิดประตูออกไปพริกแกงก็ต้องพบกับบรรดาพนักงานที่มาแอบฟัง เมื่อเห็นพริกแกงทุกคนก็รีบเดินออกไปทันทีพริกแกงเดินไปเก็บของยังที่เก็บของพนักงานอย่างเซ็งๆ พร้อมทั้งหยิบมือถือสมาทร์โฟนรุ่นใหม่ล่าสุดกดสายโทรออก
"ฮัลโลฮิวโก้ว่างเปล่า... ดีเลยมารับฉันที่ทำงานที เอ็คซพเรซ (ด่วน)" เธอโทรให้ฮิวโก้มารับพร้อมทั้งลงมือเก็บกระเป๋าสะพายข้าง
"อย่าพึ่งถาม! แอมอัพเซ็ท (หงุดหงิด) ฉันให้เวลาครึ่งชั่วโมงเร็วล่ะ รอหน้าร้านนะ" พริกแกงยัดมือถือใส่กระเป๋าอย่างแรง หัวหน้าสาวเหลือน้อยของร้านเข้ามายื่นซองเงินค่าจ้างให้แก่เธอพร้อมทั้งพวกพนักงานที่ไม่ค่อยชอบพริกแกงเดินเข้ามาดูคอยพูดจากระแนะกระแหนใส่ที่เธอโดนไล่ออก
"ทำงานไม่ทันไรก็โดนไล่ออกซะแล้ว เด็กๆ ก็เงี้ย นี่ก็เห็นว่าหน้าตาพอรับแขกได้ภาษาจีนก็ดีจึงจ้างมาทำงานแต่ไม่รู้อะไรเป็นอะไรซะเลย"
"อย่าไปซ้ำเติมน้องเขาเลยหน้าสงสารออก เดือนนี้จะเอาอะไรกินเงินเดือนก็ถูกหักไปอีก" พนักงานร้านที่พูดแสดงอาการเห็นออกเห็นแต่แอบเบ้ปากเพราะอิจฉาในความสวยของพริกแกง
"เน่!" พริกแกงตบโต๊ะเสียงดังเล่นเอาสะดุ้งกันทั้งคณะ
"พูดจบยังถ้าจบแล้วก็ช่วยหลีกทางให้ด้วย!" ตบสั่งลาเลยดีมั้ยคนยิ่งหงุดหงิดอยู่
ติ้ง... เสียงข้อความในมือถือพริกแกงดังขึ้น เธอก้มมองดูข้อความที่ฮิวโก้ส่งข้อความมาว่าใกล้จะถึงแล้ว พริกแกงเดินออกมายืนรอด้านนอกร้านไม่นานนักก็เห็นรถ Mini Countryman cooper ปี 2014 สีแดงของเธอเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าร้าน ถึงแม้รถคันนี้จะราคาไม่ค่อยแพงและตกรุ่นไปแล้วแต่ก็ถือเป็นรถหรูคันหนึ่งสำหรับคนทั่วไปจึงสร้างความสนใจแก่พนักงานที่รอเปิดร้านอยู่แถวนั้น ประตูรถถูกเปิดออกโดยชายหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศษอย่างฮิวโก้
"รอนานมั้ยจ๊ะคนสวย" ชายหนุ่มถามอย่างอารมณ์ดี เขายืนทำหน้าทะเล้นใส่เธอก่อนจะหันไปยักคิ้วให้ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเพื่อนสาว
"กรี๊ดดด!!! นั่นมันฮิวโก้นี่แก! ยัยเด็กพริกแกงไปรู้จักได้ไง!"
"ใช่! ตัวจริงหล่อมาก!" เนื่องจากฮิวโก้เป็นนักร้องดังและฮอตสุดๆ และกำลังมีผลงานซี่รี่วัยรุ่นสุดฮิตที่กำลังฉายอยู่จึงได้รับความสนใจจากสาวๆ เป็นอย่างมาก
"หวัดดีคร้าบ" เขาหันไปยิ้มกับทุกคนพร้อมโบกมือทักทายให้สาวๆ กรี๊ดเล่น
"ฮิวโก้จะไปได้ยัง หรือจะนอนอยู่นี่จะได้ขับรถกลับเอง"
"คร้าบไปคร้าบ... เชิญเลยคร้าบคุณผู้หญิง" ฮิวโก้หันไปโบกมือลาสาวๆ ขึ้นรถและขับออกไปอย่างเร็ว ระหว่างทางพริกแกงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชายหนุ่มฟังท่ามกลางเสียงหัวเราะลั่นรถของชายหนุ่ม
- ผู้เขียน
