พราวรัมภาหาผ้าห่มมาห่มให้มินทดาอีกผืน เมื่อเห็นว่าเขายังหนาวสั่น ถอดถุงมืออกและบีบนวดมือทั้งสองข้างของเขาไปมา มือที่เย็นจนซีดเริ่มอุ่น ดูเขาโทรมมาก หนวดเครายาวรุงรัง ตาโรยลึก ผอมจนแก้มตอบ แขนเล็กขาเล็ก หน้าคล้ำ หญิงสาวลืมหมดแล้วว่าเขาทำอะไรกับเธอไว้บ้าง ตอนนี้เธอเป็นห่วงเขามาก
ชายหนุ่มรั้งร่างบางของหญิงสาวมากอดไว้แน่น หน้าเขาซุกอยู่แถวซอกคอของเธอ ลมหายใจร้อนของเขาเป่ารดอยู่รอบซอกคอขาว กอดรัดร่างของพราวรัมภาไว้แน่น เหมือนกลัวว่าหญิงสาวจะหายไปอีก
"คุณเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม เป็นอะไรคะ"พราวรัมภาใช้สองมือประคองแก้มของเขาทั้งสองข้างเอาไว้ หน้าตาเศร้าหมอง หนวดเคราขึ้นเต็มหน้า มินทดาร้องไห้ หญิงสาวใช้นิ้วเรียวยาวปาดน้ำตาให้เขา รู้ว่าอารมณ์เขาประมาณไหน
"ร้องไห้ทำไมคะ เสียใจเรื่องอะไร ไม่ร้องนะคะ" หญิงสาวใจไม่ดีไม่เคยเห็นผู้ชายร้องไห้แบบนี้
มินทดากุมมือทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้แน่น
"พี่กล
