ตอนที่ 20

1109 คำ

ตอนที่ 20 “อย่าโกหก” คุณหญิงบอกอย่างรู้ทัน “นิดรู้มาสักพักแล้วค่ะ” “แล้วจะทำยังไงต่อ แต่ถ้าหล่อนจะตัดสินใจอย่างไร ฉันก็ไม่ว่าหรอก หล่อนเลือกมาได้เลยว่าจะเอายังไง” “ถ้านิดจะลาออกจากบริษัทของพี่สิริ คุณหญิงจะอนุญาตให้นิดลาออกหรือเปล่าคะ” “ฉันจะไปว่าอะไรหล่อนได้ เรื่องนี้ตาสิริเป็นคนผิด แต่ก็ดีการที่เธอลาออกไป อาจทำให้ตาสิริตาสว่างขึ้นมาบ้าง แล้วหล่อนจะไปทำงานที่ไหนล่ะ” เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องมาทุกข์ใจเพราะลูกชาย คุณหญิงจึงเห็นด้วยกับการลาออก “บริษัทของเพื่อนค่ะ” นิธาราตอบเสียงอ้อมแอ้ม เพราะเพื่อนที่ว่าคืออดีตคนรักของเธอ “เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ แล้วไว้ใจได้ไหม” คุณหญิงถามด้วยความเป็นห่วง เพราะใจจริงก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายไปอยู่ไกลหูไกลตา “ผู้ชายค่ะ คือเขาเป็นเพื่อนสนิทของนิด ตอนที่เราเรียนอยู่อังกฤษด้วยกันค่ะ” “แสดงว่าไว้ใจได้ ถ้างั้นฉันอนุญาตให้ลาออก แล้วจะไปทำงานวันไหน” เพราะต้องการดัดนิสัยลูกชาย ท่านจึงยอมให้คู่หมั้นของลูกชายไปทำงานที่ใหม่ด้วยความเต็มใจ “คงอีกสองสามวันค่ะคุณหญิง” “ทางนั้นคงต้องการคนทำงานด่วนสินะ” “ค่ะคุณหญิง” “เอาล่ะฉันหมดเรื่องจะคุยแล้ว เราจะไปไหนก็ไปเถอะ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยล่ะ” คุณหญิงเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี “ขอบคุณค่ะคุณหญิง แต่นิดมีอีกเรื่องอยากจะขออนุญาตคุณหญิง” เธอบอกด้วยเสียงไม่ค่อยแน่ใจ เพราะกลัวคุณหญิงจะไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ “เรื่องอะไรล่ะ” “นิดจะขอคืนแหวนหมั้นให้กับคุณหญิงค่ะ” พูดจบก็เงยหน้ามองท่านอย่างเกรงใจ เพราะกลัวว่าท่านจะคิดว่าเธอรังเกียจสิ่งที่ท่านได้มอบให้ลูกชายเอาไปหมั้นกับเธอ “แล้วแต่หล่อนเถอะ” “ขอบคุณค่ะ ถ้างั้นนิดลานะคะคุณหญิง” นิธารานำแหวนหมั้นวางคืนให้แล้วเดินออกจากห้องรับแขก มองหามารดาแต่ไม่พบ เธอจึงเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณหญิงก่อนจะได้พบมารดามาดักรออยู่หน้าบ้าน “นิดคุยอะไรกับคุณหญิง” คนเป็นแม่เปิดฉากถามทันที “ก็...เรื่องทั่วไปแหละแม่” “แม่ไม่เชื่อหรอกว่านิดจะคุยเรื่องทั่วไปกับคุณหญิง บอกแม่มาเดี๋ยวนี้ นิดไปคุยอะไรกับคุณหญิง” คนเป็นแม่คาดคั้นเสียงเข้ม “นิดมาขอลาออกกับคุณหญิง แล้วคุณหญิงก็อนุญาตนิดแล้วด้วย” นิธาราเอ่ยบอกไปในที่สุด “ทำไมต้องลาออก นิดก็รู้ว่าคุณหญิงมีบุญคุณกับพวกเรามากแค่ไหน หรือคิดว่าตอนนี้ตัวเองปีกกล้าขาแข็งแล้ว ถึงได้ลืมสิ่งที่คุณหญิงมอบให้กับครอบครัวเรา” “แม่ มันไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ” นิธารารีบปฏิเสธทันที “จะแบบไหนก็ช่าง ยังไงนิดก็ห้ามลาออก” มารดายื่นคำขาด “แต่คุณหญิงอนุญาตนิดแล้วนะแม่ แล้วยังไงนิดก็จะลาออก” “นิด!” “คุณหญิงอนุญาตนิดแล้วค่ะแม่” “แต่แม่อยากให้นิดทำงานกับคุณสิริต่อไป” “นิดไปก่อนนะคะ” พูดจบก็เดินหนีไปอย่างไม่สนใจเสียงขานเรียกจากคนเป็นแม่ นิธาราเดินทางมาลาออกที่บริษัทในช่วงสายๆ ของวัน โชคดีที่วันนี้พี่สิริไม่เข้าบริษัท เธอจึงอยู่เคลียร์ที่ค้างให้เสร็จ จากนั้นก็เก็บข้าวของส่วนตัวเดินทางกลับที่พัก และทันทีที่มาถึงหน้าห้องพัก เธอก็เหลียวมองรอบๆ ตัว เพราะรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม แต่พอหันไปก็ไม่พบใคร เธอจึงรีบเปิดห้อง แต่จังหวะกำลังเปิดห้องก็มือของใครบางคนมาจับมือเอาไว้ “คุณคลินท์!” นิธาราขานเรียกด้วยความตกใจ “เห็นหน้าผัวเก่าแค่นี้ ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนี้ด้วย” “ก็ฉันไม่คิดว่าคุณจะมา” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงสั่นๆ พยายามจะดันประตูปิดให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ หนำซ้ำคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าก็แทรกตัวเข้ามาในห้องเธอเสียอย่างนั้น “คุณคลินท์! ออกไปจากห้องของฉัน” เจ้าของห้องออกคำสั่งเสียงเขียว ดันประตูให้เปิดกว้าง เพื่อให้แขกไม่ได้รับเชิญออกไปจากห้อง “กลัวคู่หมั้นจะมาเห็นหรือไงว่าคุณอยู่กับผัวเก่า” “หยุดพูดบ้าๆ แล้วพูดธุระของคุณมา” “ปิดประตู” คลินท์ปรายตาไปยังประตูที่เปิดกว้าง “ฉันจะปิด ก็ต่อเมื่อคุณออกไปจากห้องของฉัน” “ก็ตามใจ” เจ้าของเสียงไหวไหล่น้อยๆ แล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟา ตวัดขาขึ้นทับกัน พาดแขนทั้งสองไปตามความยาวของพนักโซฟา ท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลยกับการเข้าห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ทางด้านนิธาราก็ได้แต่มองอดีตคนรักด้วยสายตาไม่พอใจ “นั่งสิคุณ” คลินท์เอ่ยบอกเสียงเรียบๆ “ฉันจะแจ้งตำรวจว่าคุณบุกรุกห้องของฉัน” นิธาราพูดขึ้นเสียงเรียบไม่แพ้อีกฝ่าย เมื่อไม่มีปัญญาสั่งให้เขาออกไปจากห้องได้ “ก็ตามใจคุณ แต่ผมจะบอกตำรวจว่าผัวเมียงอนกัน” คลินท์ไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวกับคำขู่เลยสักนิด “ฉันไม่ใช่เมียคุณ!” นิธารารีบบอกปฏิเสธ เพราะเธอและเขาเป็นแค่อดีตของกันและกันเท่านั้น “จะบอกว่าคุณเป็นสาวบริสุทธิ์” เจ้าของร่างสูงย้อนถามเสียงกลั้วหัวเราะ “หัวเราะบ้าอะไรของคุณ” เธอตวาดถา ก่อนจะหันไปปิดประตูด้วยความจำใจ เพราะไม่อยากให้เสียงโต้เถียงดังไปให้คนอื่นได้ยิน แต่ยังไม่ทันได้ปิด ก็มีมือของใครบางคนมากระชากเอาไว้ “พี่สิริ!” เมื่อได้เห็นหน้าคนที่มากระชากประตูไว้ก็ทำเอาเจ้าของห้องถึงกับอุทานเสียงดังลั่น “ทำไมนิดต้องลาออก” สิริตะคอกถามด้วยสีหน้าโกรธจัด ก่อนจะผลักร่างคู่หมั้นให้กลับเข้าไปในห้อง แล้วเขาก็ตามเข้าไปพร้อมเสียงปิดประตูดังโครม ส่วนเจ้าของห้องก็เซเกือบล้มลงไปกระแทกพื้น แต่โชคดีมีอีกคนรับเอาไว้ “แกมาอยู่ที่นี่ได้ไง ออกไป! ออกไปจากห้องผู้หญิงของฉัน” สิริตวาดไล่ ก่อนจะเข้าไปกระชากคู่หมั้นสาวออกจากอีกฝ่าย “อย่าแตะต้องเธอ” คลินท์ร้องห้าม แล้วดันร่างเล็กไปหลบอยู่ด้านหลัง

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more