ตอนที่ 19
1135 คำ
ตอนที่ 19
“คุณสวยมาก พิณแก้ว”
พิณแก้วยิ้มรับ พลางแอ่นตัวให้ริมฝีปากร้อนได้ครอบครองทรวงอกที่มีขนาดใหญ่เกินตัว จนเพื่อนๆ พากันอิจฉา ด้านสิริก็หลงมัวเมากับทรวงอกขนาดล้นมือจนลมหายใจหอบกระเส่า ไฟพิศวาสลุกโหมไปทั่วกายจนต้องจำใจปล่อยปทุมถันทั้งสองให้เป็นอิสระเพื่อหันมาเติมเต็มความเร่าร้อนที่มากกว่า แต่ทุกอย่างต้องหยุดชะงัก
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังระรัวทำให้อารมณ์ของสิริชะงักพร้อมกับสบถออกมาดังๆ เขาตัดใจจากร่างงาม แล้วลุกขึ้นสวมกางเกง เช่นเดียวกับพิณแก้วที่ก็แปลกใจว่าใครมาหาที่ห้องพัก ทั้งที่เธอไม่ได้บอกใคร
ส่วนที่หน้าพักคนมายังคงเคาะห้องอย่างไม่เกรงใจคนในห้อง แล้วก็เริ่มหวั่นใจว่าจะมาผิดที่หรือไม่
“นายสม แน่ใจว่าตาสิริอยู่ห้องนี้” คุณหญิงฤทัยรัตน์ถามคนขับรถด้วยใบหน้าเครียดจัด เพราะไม่อยากเชื่อว่าลูกชายคนเดียวจะซ่อนผู้หญิงไว้ ทั้งที่ตัวเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว
“แน่ใจครับคุณหญิง” คนขับรถตอบรับอย่างมั่นใจ หลังจากเฝ้าขับรถตามเจ้านายหนุ่ม ตั้งแต่เมื่อหัวค่ำตามคำสั่งของคุณหญิง ที่เริ่มไม่ไว้ใจลูกชายที่พาผู้ช่วยเลขาไปไว้ในห้องตอนงานหมั้นจึงสั่งให้คนขับรถของตนคอยจับตาดูลูกชาย
“แล้วมัวทำอะไรกันอยู่ ถึงไม่มาเปิดประตู” พอคุณหญิงพูดจบประตูก็เปิดออก
“คุณแม่!!!”
“ใช่! ฉันเอง”
“คุณแม่มาได้ไงครับ” พอตั้งสติได้ก็รีบถามไปทันที ใจก็กังวลกลัวว่าพิณแก้วจะเดินออกมา เพราะเขาไม่อยากให้มาเจอกับมารดา
“ฉันมายังไง แกไม่ต้องมาสนใจหรอก แล้วนี่แกนอนกกแม่ผู้หญิงไร้ยางอายอยู่ใช่ไหม”
“พิณแก้วไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นครับคุณแม่” สิริแก้ต่างให้กับผู้ช่วยเลขาสาว
“หลงกันมากล่ะสิ ถึงได้ปกป้องกัน แล้วนี่แกไปเอาความคิดมาจากไหนว่าผู้หญิงที่ยอมนอนกับผู้ชาย ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้ชายที่ตัวเองนอนด้วยมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้วไม่ได้เป็นผู้หญิงไร้ยางอาย” คุณหญิงฤทัยรัตน์โต้กลับเสียงกร้าว
“พิณแก้วเป็นคนสำคัญของผมครับคุณแม่”
“แล้วยัยนิดล่ะ แกเอายัยนิดไปไว้ที่ไหน!” คนเป็นแม่ตวาดใส่ รู้สึกผิดหวังกับลูกชายจนไม่อยากให้นิธาราถอนหมั้นไปซะ
“นิดก็สำคัญกับผมเหมือนกัน”
“ถ้าแกเห็นยัยนิดสำคัญจริงๆ แกก็ต้องเลิกกับผู้หญิงไร้ยางอายนั่นซะ แต่ถ้าแกไม่เลิก ฉันจะให้ยัยนิดถอนหมั้นกับแก แล้วหาผู้ชายดีๆ ให้แต่งงานกับยัยนิดแทนแก” คุณหญิงยื่นคำขาด
“ผมไม่ยอมให้นิดถอนหมั้น” สิริประกาศกร้าว เพราะเขาต้องการให้นิธาราตอบแทบบุญคุณที่ครอบครัวของเขาคอยดูแลมานับสิบปีด้วยการแต่งงาน แล้วก็ต้องยอมรับพิณแก้วในฐานะเมียอีกคนของเขาด้วย!
“แกจะยอมหรือไม่ยอมมันก็เรื่องของแก ตาสิริ แต่ถ้าแกไม่อยากเสียยัยนิดไป แกก็เลิกกับแม่นั่นซะ”
“นี่คุณแม่เห็นลูกคนใช้ดีกว่าลูกตัวเองเหรอครับ” พูดจบก็มองผู้เป็นแม่ด้วยความน้อยใจ กี่ครั้งแล้วที่มารดาเห็นลูกคนใช้ดีกว่า
“ฉันไม่ได้เห็นใครดีกว่าใคร แต่แกทำตัวไม่ดีเอง แล้วฉันก็ไม่อยากให้ยัยนิดต้องช้ำใจเพราะแก แกเลือกมาว่าจะเลิกกับแม่นั้นหรือจะให้ยัยนิดถอนหมั้น”
“ผมไม่เลือก!”
“งั้นฉันจะได้ให้ยัยนิดถอนหมั้นกับแก”
“คุณแม่อย่ายุ่งเรื่องนี้ได้ไหมครับ” สิริปรับโทนเสียงให้อ่อนลง หวังให้มารดาเห็นใจแล้วให้เขาจัดการเรื่องนี้เอง
“ถ้าแกไม่อยากให้ฉันยุ่ง ก็เลิกกับผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นซะ นายสม! กลับ” คุณหญิงฤทัยรัตน์ยื่นคำขาด ก่อนจะหันไปสั่งคนขับรถแล้วพากันเดินจากไป
สิริได้แต่มองตามหลังมารดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จะให้เขาเลิกกับพิณแก้วน่ะเหรอ ไม่มีทาง!
“คุณสิริ” คนที่ถูกตราหน้าว่าไร้ยางอายเอ่ยเรียกเจ้านายหนุ่มด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะเธอได้ยินทุกคำ
“พิณแก้ว คุณไม่ต้องคิดมากหรอก ยังไงผมก็ไม่ทิ้งคุณ” พูดจบก็รั้งร่างบางเข้ามากอด ซุกหน้าเข้ากับซอกคอ ใจครุ่นคิดว่าจะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไรดี ในเมื่อเขาต้องการเก็บผู้หญิงทั้งสองคนไว้ข้างกาย
“แต่คุณหญิงสั่งให้คุณเลิกกับพิณ คุณกล้าขัดใจท่านเหรอคะ” พิณแก้วเอ่ยถาม พร้อมกับบีบน้ำตา เพราะเธอไม่มีวันปล่อยบ่อเงินบ่อทองไปแน่ๆ
“พิณแก้ว ผมโตแล้วไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งใคร แม้กระทั่งคุณแม่ของผม” สิริเอ่ยตอบเสียงแข็ง ก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาพร้อมกับคลายอ้อมกอด
“พิณขอโทษค่ะ”
“ทำไมคุณชอบพูดว่าขอโทษ” สิริทำเสียงเข้มใส่ ก่อนจะจับแขนเรียวแล้วพาเดินไปยังห้องนอน
“คุณสิริ จะทำอะไรคะ” พิณแก้วเอ่ยถามหน้าตาตื่น แต่แล้วก็เข้าใจเจตนาของเจ้านายหนุ่มเมื่อชุดคลุมถูกกระชากจนเกือบขาด นาทีถัดมาก็ถูกผลักให้นอนลงบนเตียง ไม่นานไฟสวาทก็ลุกโชน
******
วันต่อมา
นิธาราเดินทางไปบ้านของคุณหญิงฤทัยรัตน์ตามคำสั่งของมารดาที่โทรมาตามตั้งแต่เช้า สาเหตุก็เพราะคนเป็นแม่ได้เห็นสีหน้าของคุณหญิงไม่สู้ดีนัก เลยยิ่งเครียดจนต้องโทรเร่งให้ลูกสาวรีบเดินทางมาขอโทษคุณหญิง
“คุณหญิงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือคุณหญิงโกรธยัยนิด” สาย แม่บ้านคนเก่าแก่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ใจก็ยังนึกโกรธลูกสาวที่หนีออกจากงานหมั้น
“ไม่ใช่หรอกแม่สาย แล้วยัยนิดมาหรือยัง” พูดจบคนที่ถูกถามถึงก็เดินเข้ามาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” นิธารายกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม แล้วหันไปไหว้มารดา
“แม่สายออกไปก่อน ฉันจะคุยกับยัยนิดตามลำพัง”
“ค่ะคุณหญิง” แม่บ้านสายรับแล้วก็เดินออกไป ในห้องรับแขกจึงเหลือกันสองคนคุณหญิงก็เอาแต่จ้องหน้าคู่หมั้นของลูกชาย
“คุณหญิงมี...มีอะไรเหรอคะ” เมื่อถูกจ้องนานนิธาราจึงเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เรารู้เรื่องตาสิริกับแม่ผู้ช่วยเลขาแล้วใช่ไหม”
“เอ่อ...” นิธาราอ้ำอึ้ง เพราะไม่คาดคิดมาก่อนว่าคุณหญิงจะถามถึงเรื่องนี้
- ผู้เขียน
