ตอนที่ 16
1070 คำ
ตอนที่ 16
นิธาราเดินทางกลับคอนโดในช่วงค่ำๆ หลังจากเธอไปนั่งคิดเรื่องราวๆ ต่างอยู่ที่สวนสาธารณะ แต่นั่งได้ไม่นานมารดาก็โทรต่อว่าเรื่องที่หนีออกจากงาน แล้วก่อนวางสายก็สั่งให้เธอเข้าไปกราบขอโทษคุณหญิงในวันพรุ่งนี้ เธอก็คิดว่าจะเข้าไปอยู่แล้ว
เมื่อเข้ามาในห้องพักแล้วนิธารารู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูแปลกๆ เธอจึงเดินไปในครัวแล้วหยิบมีดไว้ป้องกันตัว แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนด้วยใจลุ้นระทึก ใจก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด เพราะเธอไม่มีแรงจะไปต่อสู้กับใคร กระทั่งเปิดประตูห้องนอนเข้าไปและกดสวิตซ์ไฟก็พบว่าภายในห้องไม่มีใคร
'คิดมากไปแน่ๆ เลยเรา'
หญิงสาวพึมพำแล้ววางมีดลง จากนั้นก็ถอดชุดที่ใส่ในงานหมั้นออกโดยไม่คิดระแวงเลยว่าอาจจะมีใครสักคนคอยจับตาดูอยู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปหยิบชุดคลุมมาสวมแล้วเดินออกจากห้องนอนไปหาอะไรดื่มสักหน่อยแล้วค่อยไปอาบน้ำ แต่จังหวะที่กำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง จู่ๆ ก็มีมือของใครคนหนึ่งมาจับมือเธอเอาไว้
“นิด! ไปอาบน้ำด้วยกัน พี่มารอนิดตั้งนานแล้ว ร้อนจะแย่” เสียงคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้เธอรีบผลักเจ้าของเสียงนั่นออกไปสุดแรง
“พี่สิริ! พี่เข้ามาได้ยังไง” นิธาราเอ่ยถามคู่หมั้นเสียงแข็ง ตาหันไปมองมีดเล่มเล็กที่เธอวางทิ้งไว้บนโต๊ะเล็กๆ ข้างเตียงด้วยความหวังว่าเธอจะต้องหาทางไปหยิบมาให้ได้
“พี่ก็แจ้งคนดูแลไง ง่ายๆ แค่นี้เอง”
“พี่ทำแบบนี้มันไม่ถูก เพราะที่นี่เป็นที่ส่วนตัวของนิด” เจ้าของห้องพักต่อว่าเสียงแข็งเช่นเดิม พลางมองหาช่องทางหนีออกไปจากห้องนอนหรือไม่ก็หาทางไปหยิบมีด
“มันไม่มีผิดไม่มีถูกหรอกนิด เพราะนิดเป็นของพี่แล้ว อย่าลืมว่าเราหมั้นกันแล้ว แล้วตอนนี้พี่ก็ต้องการนิด” สิริเอ่ยตอบเสียงห้วนจัด พลางขยับเดินตามคู่หมั้นสาวที่ถอยหนีกลับไปที่เตียงด้วยท่าทางหวาดหวั่น
“ถึงจะหมั้นกันแล้ว แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องนิด” นิธาราตอบกลับเสียงสั่นๆ ใจก็ภาวนาขอให้ใครก็ได้ เข้ามาช่วย
“พี่มีสิทธิ์!”
“ถ้าพี่ทำอะไรนิด นิดจะไปบอกคุณหญิง” คนเสียเปรียบตอบกลับด้วยเสียงสั่นเครือ
“อยากบอกก็บอกไปเลย!” พูดจบก็พุ่งเข้าไปคว้าคู่หมั้นสาวเอาไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงไปปล้ำจูบ แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อถูกผลักออกจนเซล้ม เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ขณะที่นิธาราก็อาศัยจังหวะนั่นวิ่งออกจากห้อง
“นิด! กลับมา” สิริตะโกนเรียกอย่างหัวเสียแล้วรีบตามออกไปติดๆ คว้าร่างคู่หมั้นสาวได้ทันก่อนที่เจ้าตัวจะเปิดประตูห้องออกไป
“พี่สิริ! ปล่อยนิด ปล่อย!” หญิงสาวเอ่ยสั่งเสียงดัง ส่งผลให้กลุ่มคนที่เพิ่งเดินมาถึงพากันหยุดชะงัก ก่อนจะมีเสียงดังโครมครามจากในห้อง
“ปล่อยนิดนะพี่สิริ นิดบอกให้ปล่อย” นิธาราพยายามดิ้นรนต่อสู้เพื่อให้หลุดพ้นจากเงื้อมือของคู่หมั้นหนุ่ม ที่ตอนนี้กำลังหน้ามืดลงมือปลุกปล้ำคู่หมั้นสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย ยิ่งคู่หมั้นต่อต้านมากเท่าไร แรงโทสะของเขาก็ยิ่งทวีมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
“จะเล่นตัวทำไมห๊ะ!” สิริตวาดใส่
“ปล่อยนิด!”
“ฝันไปเถอะ!” สิริยิ้มร้าย ยิ่งทำให้คนที่มีกำลังน้อยกว่ากลัวจนอกสั่นขวัญแขวน
“ปล่อย!” นิธาราทั้งผลักทั้งตีคู่หมั้นหนุ่มอย่างไม่ยั้งมือ
“หยุดได้แล้วนิด!” สิริตวาดใส่อย่างโมโหกับอาการของคู่หมั้นสาว
“นิดไม่หยุด!”
เผียะ!!
สิริผลักหยุดกอดรัดคู่หมั้นสาวแล้วฟาดมือเข้าใส่ใบหน้าของนิธาราจนเธอเซล้มไม่เป็นท่า
“อยากเล่นตัวดีนัก ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ”
นิธาราหันมามองคู่หมั้นด้วยใบหน้าแดงเป็นรอยนิ้ว เธอเจ็บแสบไปทั้งหน้า ซ้ำยังช็อกกับการกระทำของคนที่เธอเทิดทูนเขามาตลอด เห็นเขาเป็นเทพบุตร แต่เวลานี้ไม่ใช่!
“ไม่ต้องมามองพี่ เธอทำตัวเอง!” สิริตะคอกใส่อย่างหัวเสีย
“พี่มันบ้า! นิดเกลียดพี่” นิธาราตะเบ็งตอบกลับไป หวังลึกๆ ว่าคนข้างห้องคงจะได้ยินเสียงเอะอะแล้วจะได้เข้ามาช่วยเหลือเธอบ้าง
“พี่บ้า ก็เพราะเธอนั่นแหละ ที่ไปให้ท่าไอ้ฝรั่ง แต่ทีกับพี่เล่นตัวเหลือเกิน แต่อย่าฝันเลยว่าเธอจะได้ออกไปนอนกับมัน ถ้าพี่ยังไม่ได้!” สิริโต้กลับเสียงเหี้ยม คว้าร่างคู่หมั้นสาวขึ้นมา ใช้มืออีกข้างบีบปลายคางสุดแรง วินาทีถัดมาหน้าท้องก็ถูกซัดด้วยหมัดหนักๆ ของคู่หมั้นหนุ่ม
“พี่...สิริ” นิธาราครางเสียงแผ่วพลิ้ว ก่อนที่ร่างจะทรุดลงไปนอนตัวงออยู่บนพื้น เพราะอาการเจ็บจุก
“เธอไม่ยอมพี่ดีๆ เอง ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ” สิริอุ้มร่างอ่อนแรงของคู่หมั้นสาวไปยังโซฟา ก่อนจะถอยห่างออกมาเพื่อปลดเบื้องพันธนาการบนกายช่วงบนของตนออก และตอนนี้เสื้อเชิ้ตสีขาวก็ถูกเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
“พี่สิริ ปล่อยนิดไปเถอะ นิดขอร้อง” นิธาราเอ่ยขอร้องเสียงแหบแห้ง พยายามขยับตัวลงจากโซฟา แต่ก็ยากเย็นเต็มที เมื่ออาการเจ็บยังไม่ทุเลา
“ปล่อยให้เธอออกไปนอนกับไอ้ฝรั่งน่ะเหรอ อย่าฝันไปเลย!”
“พี่...พี่กำลังเข้าใจผิด นิดไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น”
“ไม่เคยคิด แล้วเธอนัดไอ้ฝรั่งขึ้นไปหาบนห้องทำไม” สิริตะคอกกลับเสียงดังลั่น ก่อนจะระบายความโมโหด้วยการหันไปถีบโต๊ะเล็กๆ ที่วางใกล้ๆ โซฟา
“นิดไม่ได้นัดเขา”
“โกหก!” สิริตวาดใส่ ก่อนจะจัดการปลดเข็มขัดออก นิธาราอาศัยจังหวะนั่นกัดฟันลุกหนี แต่ก็หนีไปได้ไม่กี่ก้าว ร่างก็ถูกเหวี่ยงกับมาที่เดิม
- ผู้เขียน
