ตอนที่ 9
1070 คำ
ตอนที่ 9
“พิณแก้ว”
“มีอะไรคะพี่มล” ผู้ช่วยเลขาสาวที่เพิ่งผ่านมรสุมรักกับเจ้านายหนุ่มมาสดๆ ร้อนๆ ขานรับด้วยท่าทางตกอกตกใจ ยิ่งสร้างความสงสัยให้กับกมลวรรณ แล้วดูเสื้อผ้าก็ยับ ปากก็แดงช้ำ
“นี่เธอเพิ่งจะออกมาจากห้องคุณสิริเหรอ”
“ค่ะพี่มล”
“ตั้งแต่ตอนที่พี่ไปห้องน้ำน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะพี่มล พิณเพิ่งเอากาแฟไปให้คุณสิริ”
“งั้นเหรอ”
“ค่ะพี่มล”
“งั้นก็มาทำงานต่อเถอะ แล้วตอนเที่ยงไปกินข้าวกลางวันกับพี่ไหม พี่นัดกับนิดไว้แล้ว”
“พิณทำอาหารคลีนมาทานเองค่ะพี่มล ต้องขอโทษด้วยนะคะที่พิณไปด้วยไม่ได้”
กมลวรรณพยักหน้ารับรู้แล้วเดินเข้าไปนั่งทำงานจนเที่ยงก็หยิบกระเป๋าสตางค์แล้วเดินไปหานิธารา และเมื่อกมลวรรณไปไม่กี่นาที สิริก็เปิดประตูออกมา กวาดสายตามองรอบๆ เมื่อไม่เห็นใครก็เข้าสวมกอดผู้ช่วยเลขาจากด้านหลัง ก่อนจะกดปากจูบไซ้ทั่วซอกคอ
“อย่าค่ะคุณสิริ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะคะ” พิณแก้วร้องห้ามด้วยใบหน้าแดงก่ำ เอียงศีรษะออกเล็กน้อยเพื่อเปิดทางให้เจ้านายหนุ่มซุกไซ้ได้เต็มที่
“หอมมาก” สิริพึมพำชิดซอกคอพร้อมกับกดปากจูบจนเกิดรอยแรง
“คุณสิริ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น” เมื่อถูกจูบหนักขึ้นหญิงสาวก็ร้องห้ามอีกครั้ง
“ถ้าไม่อยากให้ใครเห็นก็ตามผมเข้าไปในห้อง ผมจะชวนคุณไปทานกลางวัน” สิริกระซิบบอกสียงแหบพร่า ด้านผู้ช่วยเลขาสาวก็ค้อนขวับเข้าให้ แต่ก็ยอมให้เจ้านายหนุ่มพากลับเข้าไปในห้อง เพราะเวลานี้ไม่มีใครขึ้นมารบกวนแน่นอน กระทั่งเข้าไปในห้องได้แล้วเพลิงสวาทก็ลุกโชนทั่วห้อง
ช่วงค่ำของวัน
“จอดตรงนี้แหละค่ะ” เสียงหวานเอ่ยบอกวินมอเตอร์ไซด์ทันทีเมื่อมาถึงที่หมาย และหลังจากจ่ายค่าเดินทางเรียบร้อยเธอก็เดินเข้าไปซื้อข้าวของในมินิมาร์ท ก่อนจะหอบหิ้วของในมือสองสามถุงเดินเข้าซอยเพื่อไปยังคอนโด โดยไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้มีรถตู้สีดำคันหนึ่งขับเข้ามาใกล้ๆ
“อื้อ!” ร้องออกมาได้เท่านั้นก็ถูกจับขึ้นรถ เธอพยายามดิ้นรนต่อสู้สุดกำลัง
“ถ้าไม่อยากตาย ก็อยู่เฉยๆ” เจ้าของมือลึกลับที่ตะปบปิดปากเหยื่อสาวเอ่ยเสียงเหี้ยมยิ่งทำให้คนโชคร้ายหวาดกลัวหนักขึ้นพร้อมกับดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีบางสิ่งจ่อที่ขมับ
“อยากตายนักใช่ไหม” เอ่ยเสียงเหี้ยมเกรียม แววตาดุกร้าวไม่ต่างจากเสือร้าย
“พะ..พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไรจากฉัน” คนโชคร้ายถามกลับเสียงตะกุกตะกัก พยายามนึกว่าตัวเองไปทำอะไรให้ใครไว้หรือไม่ ถึงได้ถูกจับตัวมา
“หุบปาก!” เจ้าของปลายกระบอกปืนตะคอกกลับ เหยื่อสาวจึงทำได้เพียงแค่อยู่นิ่งๆ ตามคำสั่งของพวกมัน กระทั่งรถตู้คันดังกล่าววิ่งมาตามถนนในซอยเปลี่ยวทำให้คนถูกจับขึ้นรถหวาดกลัวไปสารพัด
‘หรือจะเป็นคนของพิณแก้ว’ นิธาราที่กำลังครุ่นคิดถึงสาเหตุ เพราะตอนนี้เธอน่าจะมีศัตรูอยู่คนเดียวก็คือพิณแก้ว ที่กำลังลักลอบคบหากับพี่สิริ
ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉุดรั้งให้คนกำลังตกอยู่ในภวังค์สะดุ้ง ก่อนจะหันไปมองพวกมันที่ยื่นโทรศัพท์มาให้
“ฉันต้องรับเหรอ”
“รับไป!” สิ้นเสียงตวาดสั่ง นิธาราก็ยื่นมือสั่นๆ ของตัวเองออกไปรับโทรศัพท์ ที่แค่ได้ยินเสียงคนในสายก็ตกใจ
“คุณ คุณเซียล่า” นิธาราขานเรียกด้วยเสียงแหบแห้ง
“ยังดีที่หล่อนจำเสียงของฉันได้”
“คุณต้องการอะไร” หญิงสาวถามกลับเสียงสั่นๆ พลางมองท่าทีของผู้ชายหน้าเหี้ยมในรถอย่างหวาดระแวง
“ฉันโทรมาเตือนหล่อน”
“เตือนเรื่องอะไรเหรอคะ”
“เรื่องคนรอบข้างของหล่อนไง”
“คุณเซียล่า คุณจะทำอะไรพวกเขา”
“ฉันทำแน่ๆ ถ้าหล่อนกลับไปยุ่งกับหลานชายของฉันอีก!”
“นิดไม่คิดจะกลับไปยุ่งเกี่ยวกับหลานชายของคุณอีกแล้วค่ะ” นิธาราตอบกลับเสียงแข็ง เพราะเธอไม่เคยลืมว่าเขาสร้างบาดแผลอะไรไว้กับเธอบ้าง
“ฉันจะเชื่อหล่อนสักครั้ง แต่ถ้าหล่อนไม่รักษาคำพูด ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของลูกชายหล่อน!” คุณเซียล่าวางสายทันทีเมื่อพูดจบทิ้งให้คนปลายสายได้แต่ร้องเรียกผ่านไปตามสาย ครั้นจะกดโทรกลับไปโทรศัพท์ก็ถูกแย่งคืนไปแล้ว
“ขอโทรศัพท์ให้ฉันเถอะ” นิธาราเอ่ยขอร้องชายหน้าตาเหี้ยมเสียงสั่น เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกชาย
“อย่าเรื่องมาก!” ชายหน้าเหี้ยมตะคอกกลับพร้อมกับที่โทรศัพท์ก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง นิธาราจึงขอร้องให้เธอได้พูดคุยกับคุณเซียล่า แต่อีกฝ่ายกลับหันมองด้วยสายตาขุ่นขวางแล้วกดวางสาย นิธาราได้แต่นั่งนิ่งมาตลอดทางกระทั่งรถตู้ขับกลับมาที่เดิม
“ลงไป!” รถตู้ยังไม่ทันจอดสนิทชายหน้าเหี้ยมก็ตวาดไล่ เมื่อได้รับคำสั่งจากคนทางไกลว่าอย่าเพิ่งทำอะไรเหยื่อสาว ด้านนิธาราก็รีบพาตัวเองลงจากรถก่อนที่รถตู้คันดังกล่าวจะเคลื่อนออกไปสวนกลับรถอีกคันขับเข้ามา
“สวัสดีครับ คุณนิด” เจ้าของรถดกระจกลงแล้วกล่าวทักทายทำให้คนที่กำลังเครียดชะงัก ก่อนจะกล่าวทักทายสั้นๆ แล้วเดินกลับที่พักโดยไม่รู้เลยว่าภายในรถคันดังกล่าวไม่ได้มีแค่หนุ่มฝรั่งข้างห้อง
คลินท์ยิ้มมุมปากเมื่อได้พบกับอดีตคนรักอีกครั้ง เขายอมรับว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาใจเขายังรักและคิดถึงเธอ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำไว้ความโกรธก็แล่นพล่านไปทั่วหัวใจ
“เอาไงต่อครับเจ้านาย” โรเจอร์ บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อหันไปถามเจ้านายเสียงเรียบ
“กลับโรงแรม” เมื่อเจ้าของร่างบางหายเข้าไปในคอนโด คลินท์จึงละสายตาจากอดีตคนรักแล้วหันมาบอกกล่าวกับ บอดี้การ์ด
- ผู้เขียน
