เวลาห้าโมงเย็นดินกลับมาบ้านแล้วเห็นแต่สาวใช้แต่ไม่เห็นเตยหอม นั่นสิ เขามองหาหล่อนทำไม ก็ในเมื่อตอนนี้หล่อนนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล เขาจึงเดินไปยังห้องรับประทานอาหารเพื่อทานมื้อเย็น และก็รู้สึกแปลกๆ ที่ต้องมานั่งทานข้าวคนเดียวทั้งๆ ที่ปกติก่อนจะแต่งงานเขาก็นั่งทานข้าวในห้องนี้คนเดียวประจำอยู่แล้ว
“ตักข้าวได้เลยครับป้าสม” เขาบอกแม่บ้านให้ตักข้าวให้
“ค่ะคุณดิน” สมตักข้าวให้นายหนุ่มพร้อมกับส่งสายตาให้สาวใช้รุ่นลูกมารินน้ำให้ชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ ทุกคนไปพักเถอะ ผมอิ่มค่อยมาเก็บก็ได้”
“คุณดินไม่ไปเยี่ยมคุณเตยหอมเหรอคะ” สมเอ่ยถามนายหนุ่ม
“ไปเยี่ยมก็ช่วยอะไรไม่ได้ อีกอย่างอยู่ในมือหมอแล้วยัยนั่นไม่ตายหรอกครับ” ปากพูดเหมือนไม่ใส่ใจ ทั้งๆ ที่ในใจของเขานั้นอยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้อาการป่วยของเตยหอมเป็นยังไง แต่ด้วยความเกลียดที่มีมากกว่าความเป็นห่วงที่มีให้หล่อนเพียงน้อยนิดนั้นชนะเลยทำให้เขาใจดำไม
