แกร๊กก~
"มึงจะไปไหน.." ผมวิ่งเข้าไปคว้าแขนเรียวเอาไว้ เมื่อทันทีที่ก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ แล้วพบว่า คนที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงของผม ทำเหมือนจะเดินออกจากห้องผมไป
"อย่ามาแตะต้องตัวกู"
เพี๊ยะ!
แขนเรียวที่สะบัดตัวผมออกห่าง ส่งผลให้หลังมือของเธอ ตวัดโดนที่หน้าของผมอย่างไม่ได้ตั้งใจ แม้เรี่ยวแรงจะไม่ได้อะไรมากมาย แต่ก็ทำให้ชะงักไปเหมือนกัน
"กูถามว่ามึงจะไปไหน"
ผมเข้าประชิดตัวมันใหม่ ในขณะที่มันถอยหนี จนกระทั่งแผ่นหลังชิดกับผนังข้างขอบประตู
"อย่ามายุ่งกับกู!"
"กูถามดีๆไหมจี"
"ไม่ต้องมาคิดที่จะถามดีๆ หรือทำดีๆกับกู หลังจากที่มึงทำร้ายกู ทำร้ายความรู้สึกกูไป!"
"..." ผมนิ่งไป สุดท้าย ผมก็ทำร้ายมันจริงๆ
"กลับเข้าไปอาบน้ำ กูจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ เสื้อผ้ากูอยู่ในตู้ อยากใส่ตัวไหนกะ.."
"ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่งกับกู!"
ผมดันร่างเล็กชิดกับผนัง เมื่อเห็นว่ามันจะผละตัวออกห่าง เห็นน้ำตามันแ
