ตอนที่ 6
1150 คำ
"คอแดงออกแบบนี้ พรุ่งนี้มึงก็หาชื่อผัวดีๆ ไว้ตอบเพื่อนก็แล้วกัน ว่าผัวคนไหนที่มันทำ!"
ผมฟาดคำพูดแรงๆใส่มัน เช่นเดียวกับจีน่า ที่ขยับเข้ามากระชากหัวผมทันที
ให้ตายดิวะ คนอย่างผม ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงอยากเข้าหา ผู้หญิงทุกคนที่ได้อยู่ใกล้มีแต่เขินอายจนจะบ้า แต่ยัยบ้านี่ เข้ามากระชากหัวผมอย่างแรง ก่อนที่มันจะผลักร่างของผมออกห่างด้วยความไว เถอะ คิดว่าคนอย่างผมจะยอมไหม บอกเลยว่า ไม่!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!"
ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!
กำปั่นเล็กๆทุบรัวที่แผ่นหลัง เมื่อผมใช้แขนสอดเข้าไปรองที่ก้นนุ่มนิ่ม ที่เป็นทรงอย่างแจ่มนั่น ก่อนจะยกร่างของยัยบ้านั่นให้ลอยเหนือพื้น จากนั้นก็เลือกที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่ก้นงามงอนนั่นอย่างอดไม่ได้
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
ให้ตายสิวะ ทั้งใบหน้าและสายตาของผม อยู่ในระดับหน้าอกของยัยนั่นพอดิบพอดี ด้วยความที่ผมถนัดเรื่องแบบนี้ ทำให้ผมเลือกที่จะจินตนาการว่า หัวจุกสีหวานๆนั่นมันควรที่จะอยู่ตรงไหน แล้วให้ตายเถอะ ผมอยากใช้ปากครอบครอง!
"โอ๊ยยยยย ไอ้เหี้ยเจ้า ก้นกู!"
เสียงร้องของยัยนั่น ไม่ได้ดึงความสนใจจากสายตาของผมได้เลยสักนิด ทันทีที่ผมโยนร่างของจีน่า ลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ที่อยู่กลางห้อง ส่งผลให้เสื้อยืดของผมที่มันเสนอหน้าไปเอามาใส่ เลิกร่นสูงเหนือต้นขา เผยให้เห็นก้นขาวๆที่โผล่พ้นออกมาล่อสายตา แม้ว่าเธอจะใช้กางเกงชั้นในอยู่ก็ตาม
ผมกระชาก อยากฉีกมันให้ขาด อยากแหกขายัยนั่นออกกว้างๆ แล้ว..
ให้ตายดิวะ ผมไม่สามารถที่จะดึงสายตาและความสนใจออกจากตรงนั้นได้เลย คนอย่างผม ไม่เคยต้องอดทนกับเรื่องแบบนี้เลยสักครั้ง หากผู้หญิงคนไหนที่ผมอยากได้ สุดท้ายผมก็ต้องได้
ผมอยากขย้ำ อยากกดยัยบ้านั่นให้จมเตียง
"ถ้าเกิดแข้งขากูหักขึ้นมา มึงมีปัญญารับผิดชอบไหม!"
คำถามที่ลอยข้ามหัว ส่งผลให้ผมเลื่อนสายตาไปมองที่หน้าของมันใหม่
"กูก็ไม่เห็นว่ามันจะหักตรงไหน!"
ผมพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ อยากระบาย อยากปลดปล่อย แต่มันติดที่ว่า ผู้หญิงที่เสนอหน้านอนอยู่บนเตียงของผม ไม่ใช่คนที่ผมจะทำแบบนั้นกับมันได้
"เออ! ขากูไม่ได้หัก แล้วขากูก็พร้อมที่จะถีบมึงมากๆ!"
"เอาดิวะ หากมึงกล้าขยับเข้ามาใกล้กูอีกแค่นิดเดียว กูจะฉีกเสื้อของกูที่มึงใส่อยู่ ให้ขาดออกจากตัวมึงเดี๋ยวนี้เลย!"
ผมคาดโทษออกไปอย่างจริงจัง เพราะหากมันกล้าขยับเข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง ผมก็ไม่รับรองความปลอดภัยแล้วเหมือนกัน
หากมันท้าทาย ผมจะกระชากเสื้อของมันให้ขาด ตามด้วยกางเกงในชิ้นเล็กๆนั่น ผมจะทำให้มันเละคามือ
จีน่าเปล่งเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างไม่พอใจ แต่สุดท้าย มันก็เลือกที่จะคว้าผ้าห่มของผมมาคลุมร่างของมัน ปกปิดทุกอย่าง ก่อนที่มันจะล้มตัวลงไปนอนบนเตียงของผมทันที
ทั้งที่มันอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเตียงนั่น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ก้าวขาขึ้นมานอน
เพราะผมเอง ที่ไม่เคยเปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนไหนได้มานอน!
ผมเหลือบตามองคนที่นอนร่วมห้องเพียงนิด ก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ หากผมกับมันไม่สนิทกัน มันคงไม่ได้เป็นผู้หญิงที่โชคดี ที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับผมมากกว่าผู้หญิงคนไหนแบบนี้ ด้วยความที่เรารู้จักกันมานาน ร่วมโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กอนุบาล จนกระทั่งถึงตอนนี้ ทำให้ผมและมันกลายเป็นเพื่อนต่างเพศที่สนิทกันไปโดยปริยาย
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงของตัวเองหลังจากที่ปิดโทรศัพท์มือถือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จริงๆผมไม่ใช่คนที่ชอบปิดเครื่องมือสื่อสาร แต่เป็นเพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆ เอ่ยปากว่ารำคาญเสียงรบกวนที่อาจจะเกิดขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของผม ผมจึงเลือกที่จะทำตามใจมัน เพียงเพราะว่ารำคาญ หากมันจะบ่นและโวยวายขึ้นมา
#มหาวิทยาลัย
"ไอ้สัส มาช้าฉิบหาย เมื่อคืนหนักมากรึไงวะ!" เสียงไอ้ปอที่ลอยมากระทบหูผมเป็นคนแรก แทบจะทันที ที่ผมเดินเข้ามาภายในกลุ่ม
เหมือนทุกคนจะมากันครบหมดทุกคนแล้ว เหมือนผมจะมาเป็นคนสุดท้าย แม้กระทั่งคนที่มันหลับไปพร้อมผม หลับภายในห้องของผม มันก็ยังมาก่อนผม เอาเข้าจริงผมไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ามันมาถึงมหาลัยเป็นคนที่เท่าไหร่ และก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่ามันออกจากห้องของผมตั้งแต่ตอนไหน
"เฮ้ยเดี๋ยวนะ ..บนหน้ามึง นั่นมันรอยเล็บนี่หว่า ไอ้สัส รอยเล็บผู้หญิงชัดๆ คนอย่างมึง ยอมให้ผู้หญิงคนไหนทำรอยบนตัวด้วยหรอวะ!" ไอ้ปอถามอย่างสนใจ ซึ่งเป็นจังหวะที่ผมตวัดสายตาไปมองเจ้าของรอยนั้นทันที
จีน่าก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือโดยไม่สนห่าเหวอะไรสักอย่าง ทำเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่ผมและไอ้ปอคุยกัน ไม่เห็นจะโวยวาย ทั้งที่เมื่อคืนหลังจากที่ผมปล่อยให้มันนอนไปสักพัก ผมก็ตวัดท่อนแขนไปกอดมัน แต่มันก็ยังเลือกที่จะนิ่งเฉย พอเห็นแบบนั้น ผมจึงเลื่อนฝ่ามือไปกอบกำเนินเนื้อขาวอวบที่มันหวงแหนนักหนา ทั้งบีบ ทั้งกำ มันก็ยังไม่สนอะไรสักอย่าง แล้วพอผมตั้งท่าจะลุกขึ้นคร่อมเท่านั้น มันก็รีบหันหน้าหนี นอนหันหลังให้ผมทันที
"เฮ้ยอีจี แล้วคอมึงละวะ มึงไปให้ใครดูดคอมา.." คำถามจากยี่หวา ทำให้ผมยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ
เออ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามันไปให้ใครดูดคอมา อยากรู้เป็นบ้า ว่ามันจะกล้าพูดหรือเปล่า ว่าที่ต้นคอขาวๆมีรอยแดงช้ำ ที่เกิดจากการคิสมาร์กของริมฝีปากของผม มันกล้ายอมรับตรงๆหรือเปล่า ว่าเพื่อนอย่างผม ที่เป็นคนเสนอหน้าทำ
-----
ขอ 1 Like 1 Comment
ขอหนึ่งกำลังใจ ให้เนมนะคะทุกคน
- ผู้เขียน
