บทที่ 5 ทะเลาะกันเรื่องใหญ่
627 คำ
ชั่วโมงต่อมา_
"สั่งมาเต็มโต๊ะเลย กินให้หมดนะคลินเราไม่ไหวด้วยหรอก" นางแบบสาวเอ่ยบอก ท่าทางคล้ายลูกแมวขู่ฟ่อคนตัวโตกว่าไม่ได้กลัวเขาเลย เธอช่วยเทอาหารจัดใส่จานมากมาย แต่สำหรับสองคนซึ่งมันไม่น่าจะทานหมด
"หิวขนาดนี้ยังไงเราก็กินหมด เธอจะไปอาบน้ำก็ไปเถอะค่อยออกมากินก็ได้" มาคลินนั่งบนเก้าอี้บอก มุมโซนทานข้าวติดขอบกระจกเห็นวิวเบื้องล่างระยะไกล ท้องฟ้ายามใกล้ค่ำสาดแสงสีส้มทอง ชวนว้าเหว่หัวใจแกร่งเต็มอัตรา
"นานหน่อยนะ วันนี้เดินแบบมาหลายที่โดนประเคนเครื่องสำอางค์จนคันไปหมดตัวเลย" ร่างบางแสร้งทำทีคั่นเนื้อคั่นตัว ทั้งที่เธอรับได้เพียงงานเดียวตอนช่วงบ่ายเอง หลังดื่มหนักแล้วหลับไปแบบไม่รู้ตัว จนพักหลังๆเริ่มเสียงานเสียการ
"อืม" เขามองเงาสะท้อนในกระจกเห็นตอนอีกฝ่ายเดินเข้าห้องนอน ร่างสูงรีบลุกขึ้นตรงไปหากองเอกสารบนโต๊ะข้างโซฟา มือหนาแทบกำกระดาษฉีกขาด ตอนอ่านดูแล้วพบว่าหญิงสาวกำลังจะไปเมืองนอกไร้กำหนดกลับในวันพรุ่งนี้
"....." ใจแกร่งดั่งภูผาบีบรัดหนักหน่วง จุกแน่นไปทั่วลำคอหนาไร้เสียงเอื้อนเอ่ย เธอลืมเขาไม่คิดจะเอ่ยบอกอะไรสักคำ หากวันนี้ไม่ได้หามาคงไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะพบหน้า เปลือกตาคมเลื่อนปิดเก็บความรู้สึกลึกๆในอกเพียงเสี้ยวนาที ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูตามมา
"ทำอะไรอ่ะคลิน นี่มันเป็นเอกสารของเรานะ" รินเซ่รีบพุ่งมาแย่งกระดาษในมือหนา เธอยังไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำ พอรู้ว่าลืมเอกสารเลยออกมาเอาก่อน ไม่คิดว่าเพื่อนชายจะเสียมารยาทถึงขนาดนี้
เธออยากเก็บเป็นความลับไม่ให้ใครรู้ แววตาคมอีกฝ่ายช่างน่ากลัว แต่ก็ไม่รู้ทำไมเธอต้องรู้สึกเกร็งตาม
"ไม่คิดจะบอกกันจริงๆดิ ทำไมอ่ะริน ยังลืมมันไม่ได้อีกหรอ!" ร่างสูงโยนกระดาษมากมายลอยไปอากาศ ด้วยอารมณ์เดือดดาลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอทำเหมือนกับว่าเขาเป็นคนอื่นนอกสายตาจริงๆ
"มันเรื่องของเราไหมมาคลิน กินข้าวเสร็จแล้วใช่ไหมงั้นกลับบ้านได้แล้ว เรายุ่งไม่ว่างรับแขกหรอก" คนบอกกำลังจะก้มเก็บกระดาษพวกนั้น แต่ไม่วายโดนอีกฝ่ายรั้งข้อมือเล็กให้ยืนคุยตามเดิม
"ต้องทำยังไงว่ะให้ลืมไอเชี้ยนั่นสักที มันลีลาดีขนาดไหนเชียว ถึงติดอกติดใจขนาดนั้น เคยเอากันมันส์มากป่ะถามจริง ถึงไม่ลืมมันสักที!" เขาเองก็ไม่รู้ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ ทั้งที่หญิงสาวยังมองเขาเป็นคนอื่น ตอกย้ำบึ้งลึกในความรู้สึกได้เจ็บปวด
เปรี๊ยะ!!!
ฝ่ามือบางตบใส่แก้มสากด้วยความโมโหที่ได้ยินถ้อยคำเหยียดหยาม ใบหน้าหล่อเหลาหันตามแรงปะทะจนเกิดรอยแดงซ่าน
"ไม่ทุเรศปากเกินไปหรอ อยู่ดีๆมาว่ากันได้ยังไง เอเดนเป็นเพื่อนเรานะ แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง" น้ำเสียงหวานเริ่มเดือดดาลตามๆ กัน เขาเป็นแค่เพื่อนคนนึง ทำไมถึงมีสิทธิ์มาต่อว่าอย่างไม่รู้เหตุผล เธอต่างหากสมควรรู้สึกเจ็บมากกว่า ที่โดนเขาพูดจาทิ่มแทงใจ
"แค่เพื่อน?...แล้วอยากรู้ป่ะไอที่เป็นมากกว่าเพื่อนเขาทำยังไงกัน?"
...................................
ก่อนจบไบโพล่าร์เข้าแน่นอน 555
- ผู้เขียน
