Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
>สายเข้ามาดามริกะ
พูดถึงม๊า ๆ ผมก็โทรมาพอดีครับแปลกแหะไม่ยอมคุยกับผมตั้งหลายวันแต่วันนี้โทรหาคงมีเรื่องสำคัญน่าดู
“ครับม๊า”
[ไอ้ลูกสารเลวแกอยู่ไหน]
พอกดรับสายเท่านั้นแหละครับผมก็ได้รับคำทักทายที่แสนไพเราะของม๊าทันที
“ม๊าจะด่าอะไรผมก็ด่ามาเลยครับ”
[ฉันไม่ด่าแกให้เปลืองน้ำลายหรอก”
“ไม่โทรมาด่าแล้วม๊าโทรมามีธุรอะไรด่วนหรือสำคัญๆ รึเปล่าละครับ”
[มี!! สำคัญมากแล้วแกก็ต้องรีบกลับมาที่บ้านตอนนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย”
“ด่วนขนาดนั้นเลย”
[ด่วน!! รีบมาเพราะฉันเตรียมใบหย่าให้แกมาเซ็นต์แล้ว]
“อะไรนะ!! หย่า ใครจะหย่ากับใครม๊า”
[ก็แกกับโมนาไงมาหย่าๆซะแล้วต่างคนต่างอยู่แกต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึไงเกลียดเขาทำร้ายเขาต้องการให้เขาเจ็บปวดต้องการให้เขาออกไปจากชีวิตไม่ใช่เหรอ..แค่นี้นะรีบๆ มาล่ะ]
ใจผมกระตุกฮวบทันทีที่ม๊าพูดเรื่องหย่าม๊าจะให้ผมหย่ากับโมนาความจริงผมต้องดีใจสิเพราะผม
