เช้าตรู่ของวันต่อมา…
ตุบ!
ร่างกำยำในชุดสูทสีดำทรุดลงกับพื้นขณะที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ในห้องครัวเฉกเช่นทุกวัน ข้อตกลงกับผู้อาศัยสาวที่ให้เขาทำงานบ้านทุกอย่างแทนเธอนั้นดวงวิญญาณแกร่งไม่เคยลืม ยังคงปฏิบัติอยู่ทุกวี่วันไม่ปล่อยให้มีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้…” ดวงวิญญาณแกร่งพึมพำกับตัวเองขณะค่อย ๆ พยุงตัวให้ลุกขึ้นยืน
อำนาจแก่กล้าก่อนหน้านี้ที่เคยแผ่รัศมีออกมาจนสังเกตได้ตอนนี้เริ่มอ่อนกำลังลง
“หรือเพราะเราไม่ได้ทำสมาธิ” ดวงวิญญาณแกร่งนึกหาเหตุผลที่พลังของตัวเองลดลงแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
หากจะบอกว่าช่วงนี้เขาไม่ได้ทำสมาธิก็คงไม่ใช่เหตุผล เพราะที่ผ่านมานั้นเขาทำสมาธิเป็นเวลาหลายสิบปีถึงจะออกมาใช้ชีวิตปกติ แล้วสลับให้เหล่าบริวารได้เข้าไปทำสมาธิ อย่างน้อยความแข็งแกร่งของเขาที่เฝ้าดูแลมาอย่างดีก็ต้องอยู่ได้ไปอีกร้อยปีถึงจะเริ่มอ่อนกำลังลง และนั่นเขาถึงจะกลับไปทำสมาธิต่อ
“ปู่..
