เวลา 5 โมงเย็น
“นั่นมินนานี่..?”
โอมเพื่อนอีกคนที่อยู่ในกลุ่มหันไปเห็นมินนาเดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง และกอหญ้าก็รู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
“อ้าว.! นั่นพี่โมสพี่ชายกอหญ้านี่..?”
“...”
“มินนามาโกหกพวกเราบอกว่าต้องรีบกลับไปทำธุระให้แม่ แต่ที่ไหนได้มาเดตกับพี่ชายของกอหญ้านี่เอง..”
กอหญ้ายืนมองดูมินนาและพี่โมสนั่งทานข้าวอยู่ด้วยกันในร้านอาหารอีกฝั่งของถนน ซึ่งกอหญ้าก็รู้แต่แรกแล้วว่าที่มินนามาบอกว่าขอกลับก่อนเพราะจะรีบไปทำธุระให้แม่จริงๆ แล้วเธอโกหก แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นกับตาของตัวเองแบบนี้ว่าพวกเขามาด้วยกันจริงๆ
“ไปเถอะริวจิ..”
“กอหญ้าจะปล่อยให้ยัยนั่นเอาเปรียบพวกเราแบบนี้หรอ..?”
“มินนาคงอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง ปล่อยไปสักวันเถอะ..”
“แต่นี่มันงานกลุ่มของเรานะ คือถ้าจะไปกินข้าวกับผู้ชาย เอ่อ.!..ริวไม่ได้จะว่าอะไรพี่โมสนะ ริวพูดถึงผู้ชายทั่วๆ ไป ก็แค่อยากจะให้ยัยนั่นพูดมาตรงๆ ก็ได
