หาเรื่อง
2389 คำ
ฟุดฟิส ๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นตัวผู้ชาย ไดมอนด์ นึกได้ดังนั้นฉันก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันที
“ตื่นแล้วเหรอ” ไดมอนด์ถาม เขากำลังใส่เสื้อแล้วก็นาฬิกาที่ข้อมือ จะไปไหนนะ
“นายเข้ามาได้ไง” ฉันถามอย่างหวาดระแวงพร้อมกับดึงผ้าห่มมากอดไว้แน่น
“ก็นี่มันห้องฉัน” ไดมอนด์เดินมานั่งที่ปลายเตียง ฉันรีบถอยหลังชิดพนักพิงหัวเตียง
“แต่ฉันล็อกห้องแล้วนิ” ฉันมั่นใจว่าล็อกอย่างดี
“นิ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก” ไดมอนด์พูดเหมือนกลั้นขำ
ฉันใช้สายตามองอย่างหวาดระแวง
“ฉันจะไปทำงาน เธอก็ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันซื้อโจ๊กมาไว้ให้อยู่ในครัว เดี๋ยวไทด์มันจะลงมาหาแล้วพาเธอไปส่งที่หอพัก” ไดมอนด์บอกเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นยืน
ฉันคิดว่าเขาจะเดินออกไปเลยไม่ทันระวังตัว เขาหันกลับมาจุ๊บที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว แล้วก็เดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี
เมื่อกี้ เขาขโมยจุ๊บฉัน ใจเต้นตึกๆ ๆ รัวยิ่งกว่าคนตีกลองซะอีก ความอุ่นยังติดตรึงอยู่ที่ริมฝีปากอยู่เลย ทำไมชอบแกล้งฉันแบบนี้...
ฉันอาบน้ำเสร็จก็มานั่งกินข้าวเช้าที่โต๊ะ พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้แล้ว... ใบหน้าก็เห่อร้อนวูบวาบขึ้นมา เผลอนั่งยิ้มอายม้วนอยู่คนเดียว
ติ่งต่อง!
สงสัยไทด์จะมาแล้ว ฉันลุกออกจากเก้าอี้เดินไปเปิดประตูให้ไทด์
“กินข้าวยัง” ไทด์ถามขึ้นเมื่อฉันเปิดประตูให้
“เรียบร้อย แล้วไทด์ล่ะ” ฉันถามเพื่อนกลับ
“กินแล้ว ไปเลยไหม”
ฉันพยักหน้าให้เพื่อนแทนคำตอบ
เมื่อถึงหอพักฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียน
“เมื่อคืนแกไปนอนกับไดมอนด์มาเหรอ” เฟย์ถามพร้อมกับจ้องหน้าฉันนิ่ง
“จะบ้าเหรอ ฉันนอนห้องไดมอนด์ก็จริงแต่ไดมอนด์ไปนอนห้องไทด์” ฉันพูดตามความจริง
“ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ดี แต่ว่าใครจะเชื่อล่ะ ในเมื่อแกออกไปกับไดมอนด์สองคน แถมยังทิ้งฉันไว้กลับยัยชะนีสองตัวนั่นอีก” เฟย์พูดเหมือนน้อยใจ
“มันไม่อะไรหรอก ฉันกับไดมอนด์เราเป็นเพื่อนกัน แล้วก็ขอโทษนะที่ทิ้งแกไว้” ฉันเดินเข้ามากอดเฟย์อย่างขอโทษ
“ฉันไม่โกรธแกก็ได้ แต่แกต้องไปดูหนังกับฉัน” เฟย์หันมายิ้มให้
“โอเค คริ ๆ” แล้วเราก็กอดคอกันหัวเราะเดินออกมาจากหอพักเพื่อไปเรียน
หอพักฉันอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยเดินไปประมาณสิบนาทีก็ถึง
“หวัดดีสองสาว” ฉันหันไปตามเสียงทักทาย
“หวัดคะ พี่เนม” ฉันหันไปทักทายกลับ
เขาคือพี่เนม รุ่นพี่ที่คณะของพวกเราเอง พี่เขาอัธยาศัยดีเป็นที่รักของรุ่นน้องที่คณะ
และที่สำคัญพี่เนมหล่อมาก...แถมโสดด้วย ^_^
“พี่เนมก็เดินมาเรียนเหมือนกันเหรอคะ” เฟย์ถาม
“ครับ ได้ออกกำลังกายไปในตัวด้วย” พี่เนมตอบ เขายิ้มให้อย่างใจดี
“พี่เนมก็หุ่นดีอยู่แล้วนี่คะ” ฉันชมพี่เนม เขาดูดีจะตายผู้หญิงที่คณะแอบปลื้มพี่เนมกันทั้งนั่น
“ของขวัญก็ชมพี่เกินไป ไม่ได้ดูดีขนาดนั้นหรอก” พี่เนมพูดถ่อมตัว
“ของขวัญไม่ได้พูดเกินไปหรอกคะ พี่เนมเนี้ยเป็นหน้าเป็นตาของคณะเราเลยนะ” เฟย์พูดเสริมอีกคน
“เอาล่ะๆ เลิกชมพี่ได้ล่ะ กินข้าวเช้ามากันรึยัง ไปกินที่โรงอาหารด้วยกันไหม” พี่เนมชวน
“ไปคะ เฟย์ยังไม่ได้กินเลย” เฟย์ตอบ
“ของขวัญกินมาแล้วคะ แต่ว่าไปหาขนมอร่อยๆกินด้วยดีกว่า” กินคาวก็ต้องกินหวานด้วย
“ตัวเล็กๆ นี่ ชอบกินของหวานด้วยเหรอ” พี่เนมถามอย่างแปลกใจ
“ยัยขวัญนี่นะ ตัวแม่เลยค่ะ เรื่องของหวานเนี้ย” เฟย์บอก
เราเดินคุยกันเรือยเปื่อยจนมาถึงโรงอาหาร พี่เนมกับเฟย์ก็เดินไปซื้อข้าวส่วนฉันก็มาหาขนมหวานกิน
ระหว่างเดินไปร้านขนมหวาน ฉันรู้สึกเหมือนถูกคนในโรงอาหารจ้องมองแปลกๆ
นี่ฉันคงไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม เขาชำเลืองมองฉันแล้วก็หันไปซุบซิบกัน อะไรกันฉันแต่งตัวผิดระเบียบเหรอ ฉันก้มมองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า
ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนิ สงสัยจะคิดมากไปแล้วเรา...
“ของขวัญ พี่ว่าจะถามเราอยู่พอดี พี่เข้าไปดูคลิปแนะนำการแต่งหน้าของเรานะ คือว่าอุทัยทิพย์เนี้ย ผู้ชายใช้ได้ป่ะ” พี่เนมถามอย่างเขินๆ
พี่เนมเข้ามาดูคลิปฉันด้วย ว้าว....
“ใช้ได้คะ มันช่วยแก้ร้อนในได้ด้วยนะค่ะ เทผสมกับน้ำเปล่าดื่ม” ฉันแนะนำพี่เนม
ฉันกำลังนั่งกินขนมเพลินๆ ก็มีผู้หญิงสองคนเดินผ่านโต๊ะที่ฉันไปนั่งโต๊ะตรงข้าม
“แรด” ฉันหันขวับไปตามเสียงนั่น พวกหล่อนหัวเราะคริคัก
“อะไรแก ยัยพวกนั้นว่าใคร” เฟย์ถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้ดิ ก็มันพูดผ่านๆ จะไปรู้เหรอว่ามันว่าใคร”
“ได้เวลาเข้าเรียนล่ะ” ฉันดูนาฬิกาที่ข้อมือ ก็ชวนเพื่อนเข้าเรียน
“เลิกเรียนกันกี่โมงล่ะ” พี่เนมถาม
“บ่ายสองคะ” ฉันตอบ
“ไปดูหนังกันไหม พอดีจะไปหาซื้ออุทัยทิพย์ด้วย” พี่เนมพูด ยืนเกาหัวอย่างเขิน
“พอดีเลยคะ เฟย์กับของขวัญว่าจะไปดูหนังกันอยู่ เดี๋ยวไปพร้อมกันเลย” เฟย์บอก
“งั้นเลิกเรียนแล้วพี่จะรออยู่ที่หน้าคณะเรานะ” พี่เนมบอก
“ค่ะ” ฉันกับเฟย์ตอบพร้อมกัน
ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนก็เจอกับสายตาจ้องมองแปลกๆ แล้วก็หันไปซุบซิบนินทากัน
“นี่! ซุบซิบอะไรกัน” เฟย์ตะโกนถามเสียงดัง
“ไม่มีอะไรก็แค่สงสัยว่า คนในคลิปนี้ ใช่ของขวัญรึเปล่า” เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งบอก
“คลิปอะไร” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย
เพื่อนผู้หญิงที่พูดเมื่อกี้ยื่นโทรศัพท์ของเธอมาให้ฉันดู
“คลิปหลุดหน้าคลายบิวตี้บล็อกเกอร์คนดัง กำลังจูบกับผู้อย่างดูดดื่มที่ลานจอดรถของเอสทีผับ”
เสียงพูดออกมาจากโทรศัพท์พร้อมกับคลิปความยาวสองนาที ฉายภาพตอนที่ฉันกับไดมอนด์กำลังจูบกัน
“เธอไปเอามาจากไหน” ฉันถามเพื่อนผู้หญิงเจ้าของโทรศัพท์
“มีคนส่งต่อๆ กันมา สรุป ใช่เธอปะ” เธอถามฉันกลับพร้อมกับสายตาใคร่รู้
“ลบทิ้งเลยนะ!” เฟย์ตะคอกบอกเพื่อนผู้หญิงที่ให้ดูคลิป
“นิ ถึงฉันลบมันก็ไม่หมดอยู่ดี เขาเห็นกันทั่วมหาลัยแล้ว”
ฉันยืนเม้นปากแน่นตัวสั่นไปหมด ใครกันเป็นคนแอบถ่ายแล้วมีใครได้เห็นแล้วบ้าง ที่มหาลัยนะไม่เท่าไรหรอก ฉันกลัวพ่อแม่ฉันจะเห็นมากกว่า
“ของขวัญ แกใจเย็นก่อนนะ ค่อยๆ คิด ก่อนหน้านี้แกไปมีปัญหากับใครมาก่อนรึเปล่า” เฟย์เดินเข้ามาปลอบพร้อมกับถาม
“ฉันไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยนะ แต่....” ฉันนึกได้ล่ะ ต้องเป็นยัยสามคนนั้นแน่ ๆ
“แต่อะไร”
“แกเรียนไปก่อนเลย วันนี้ฉันไม่เข้าเรียน” ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากห้องเรียนทันที
ฉันเดินตรงดิ่งไปที่คณะนิเทศก็สวนทางกับพี่เนมพอดี
“ของขวัญ ไม่เรียนเหรอ” พี่เนมเดินเข้ามาถามฉัน
“ขอโทษนะค่ะ ตอนนี้ขวัญรีบ” ฉันบอกปัดพร้อมกับเดินต่อ
“พี่เห็นคลิปแล้วนะ” พี่เนมพูดขึ้น ทำให้ฉันชงักเท้าทันที นี่พี่เนมก็เห็นด้วยเหรอ
ฉันไม่สนใจก้าวเดินต่อจนมาถึงคณะนิเทศ กวาดสายตาไปรอบๆ ก็เห็นสามสาวกำลังนั่งหัวเหราะคริคัก อยู่ที่โต๊ะมาหินอ่อนข้างตึก ฉันเดินเข้าไปหาพวกนั้นทันที
ตุบ!
ฉันโยนกระเป๋าตัวเองลงกลางโต๊ะที่สามสาวนั่งอยู่ แรงโยกทำให้ขนมกับน้ำที่พวกหล่อนวางไว้บนโต๊ะกระจัดกระจาย
“ว้าย!” สามสาวร้องลั่น เมื่อโดนฉันหาเรื่องโดยไม่ทันตั้งตัว
“แกอีกแล้วเหรอ อีขวัญ!” เมย์พูดพร้อมกับใช้สายตาจิกกัด
“ใช่ ฉันเอง” ตอนนี้ฉันเลือดขึ้นหน้าสุดๆ ไม่สนจำนวนของพวกนั้นด้วยซ้ำว่ามีเยอะกว่า
“ผีเข้ารึไง ห๊ะ!” ฟ้าพูด หล่อนยืนปัดเศษขนมออกจากตัว
“พวกแกใช่ไหมที่เป็นคนทำ” ฉันถามอย่างเอาเรื่อง
“ทำอะไร อ๋อ... คลิปแกนะเหรอ หึ! คงจะมีคนหมั่นไส้เยอะล่ะสิ สมน้ำหน้า!”เมย์พูด
เพี๊ยะ!
ทันทีที่ปากงามๆ พูดจบ ฉันก็ฟาดมือลงที่ปากหล่อนอย่างแรง
“มันจะมากไปแล้วนะ” ฟ้าง้างมือขึ้นเตรียมจะตบฉัน แต่หล่อนดันตบผิดเพราะร่างของฉันถูกดึงหลบไปก่อน ทำให้ฟ้าล้มลงกระแทกใส่เก้าอี้หินอ่อน
“พี่เนม” ฉันหันไปมองก็เจอพี่เนมเขารังเอวฉันไว้ให้หลบพ้นรัศมีจากการโดนตบ
“ทำไม! ใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ของขวัญ” พี่เนมพูดดุฉัน
“หึ! แกมันแรดจริงๆ เลยนะ ผู้ชายหลงแกไปหมดล่ะ” โบว์พูด
นึกว่ายัยนี้จะไม่อยากมีเรื่องกับฉันซะแล้ว
ฉันเตรียมจะพุ่งเข้าหาโบว์ก็ถูกพี่เนมรั้งตัวไว้ พร้อมกับลากฉันออกมาจากคณะนิเทศ
“พี่เนม ปล่อยของขวัญเดี๋ยวนี้นะ” ฉันดิ้นไปมาให้หลุดออกจากวงแขนของพี่เนม
“หยุด! ถ้าไม่หยุดพี่จะปล้ำ”
กึก!...
ฉันหยุดดิ้นกลางอากาศทันที พี่เนมล้อเล่นใช่ไหม
“เออ...พี่ล้อเล่นนะ อยากให้ของขวัญหยุด แล้วก็ได้ผลด้วย” พี่เนมปล่อยแขนออกจากตัวฉัน
“ขอโทษค่ะ ที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมด” พอได้สติฉันก็นั่งลงกับเก้าอี้ตัวยาวหน้ามหาลัย ที่มีไว้สำหรับนั่งรอรถประจำทาง
“ไม่เป็นไร” พี่เนมนั่งลงตาม
“คิดอะไรไม่เอาเลยตอนนี้” ฉันนั่งเอามือกุมหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ค่อยๆ คิดน่า ทุกปัญหามีทางออกเสมอ” พี่เนมพูดให้กำลังใจ
“หวังว่าจะเจอทางออกเร็วๆ นี้นะค่ะ”
ฉันจ้องมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย กลัวพ่อแม่จะเห็นคลิปนั้น กลัวท่านจะอับอายที่ลูกสาวเพียงคนเดียวทำตัวแบบนี้
“ไหน ๆ ก็ไม่ได้เรียนแล้ว ไปดูหนังคลายเคลียดกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” พี่เนมบอก
“แต่ว่า...” ฉันกำลังจะปฏิเสธ
“คิดซะว่าไปดูรอเฟย์เลิกเรียนก็แล้วกัน” นั้นสินะ กลับหอพักไปฉันก็ฟุ้งซ่านอีกแหละ
ที่จริงคลิปนั้นดูไม่ออกเหรอกว่าเป็นใคร แต่ว่าคนที่เอาลงมีการตัดต่อเอารูปฉันที่ใส่ชุดในวันนั้นมาตั้งเปรียบเทียบให้เห็นว่าเป็นคนคนเดียวกัน เพราะในคลิปถูกถ่ายจากระยะไกลไม่สามารถเห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าเป็นใคร คนที่ทำคลิปนี้มันเจาะจงว่าเป็นฉัน
ห้างสรรพสินค้า.......
ตอนนี้ฉันกับพี่เนมกำลังช้อปปิ้งอยู่ในร้านเครื่องสำอางหลังจากดูหนังเสร็จ ซึ่งพี่เนมอยากได้อุทัยทิพย์ฉันก็ช่วยเลือกให้ ไม่รู้ว่าจะอยากได้ไปทำอะไร
พอได้เดินดูสิ่งที่ตัวเองชอบก็เลยทำให้อารมณ์ของฉันตอนนี้ดีขึ้นเยอะเลย
คลื่น.....คลื่น......
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
-พี่เอ็มมี่-
“ค่า...” ฉันกดรับสายพี่เอ็มมี่อารมณ์ดี เพราะถ้าพี่เอ็มมี่โทรมาที่ไรแสดงว่าฉันจะมีรายได้เสริม
“ไงคะ คุณลูกสาว เสาร์-อาทิตย์นี้ว่างไหม” พี่เอ็มมี่ถาม
“ว่างค่ะ มีอะไรให้ของขวัญรับใช้เหรอคะ” ฉันรู้สึกถึงกลิ่นเงินลอยมา
“พอดีว่าพี่น่ะ รับงานแต่งหน้าศิลปินไว้กลุ่มหนึ่งไว้ก็เลยอยากให้ของขวัญมาช่วยหน่อย” นั้นไงฉันเดาไม่มีผิด
“โอเคค่ะ แล้วจะให้ของขวัญไปเจอที่ไหนคะ” ฉันถามพี่เอ็มมี่
“มารอที่หน้าสตูดิโอ M นี้แหละ สักประมาณหกโมงเช้า เพราะว่าไปต่างจังหวัดขึ้นรถตูไป” พี่เอ็มมี่บอก
ดีเลยกำลังอยากหนีความวุ่นวายอยู่พอดี
“ได้ค่ะ คุณแม่เอ็มมี่” ฉันวางสายจากพี่เอ็มมี่ ก็ยิ้มไม่ยอมหุบเลย
“คุยกับใครเหรอ ถึงได้ยิ้มไม่หุบขนาดนั้น” พี่เนมถาม
“ออ พี่เอ็มมี่น่ะค่ะ พอดีว่าเขาให้ไปช่วยแต่งหน้าศิลปินน่ะ” ฉันอธิบาย
“อย่างนี้นี่เอง จะได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบก็เลยอารมณ์ดีใช่ไหม” พี่เนมยิ้มอย่างเอ็นดู ฉันก็ยิ้มหวานกลับไปให้
19:32
พี่เนมนั่งแท็กซี่มาส่งฉันถึงหน้าหอพัก ตอนแรกจะกลับใครกลับมันล่ะ แต่พี่เนมก็ยืนยันจะมาส่งฉันให้ได้ ไม่งั้นพี่เขาไม่สบายใจ ฉันเลยจำต้องยอม
“พี่กลับละ” พี่เนมบอก เขายกมือบ๊ายบายให้
“ค่ะ กลับดีๆ นะ” ฉันก็บ๊ายบายกลับเหมือนกัน
ฉันยืนมองรถแท็กซี่ขับออกไปจนถึงทางเลี้ยว
“ยัยขวัญ!”
“ว้าย...”
ตกใจหมดเลย เฟย์นี้เองมาเมื่อไรก็ไม่รู้
“อะไรๆ ยังไงแก” เฟย์ถามอย่างใคร่รู้
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” ฉันตอบเพื่อนพร้อมกับเดินหนีขึ้นมาบนห้อง
“ไม่มีได้ไง ก็เห็นๆ อยู่ พี่เนมเขาชอบแกชัวร์” เฟย์ทำท่าฟันธง
“ไม่หรอก พี่เขาเป็นคนดีแล้วก็มีน้ำใจ เขาไม่ได้ชอบฉันหรอก” ฉันบอกเพื่อน
“หรา...” เฟย์พูดอย่างหมั่นไส้
“นี่ เสาร์-อาทิตย์นี้ ฉันจะไปช่วยงานพี่เอ็มมี่ที่ต่างจังหวัดนะ” ฉันบอกเฟย์
“งั้นฉันก็นอนคนเดียวอีกแล้วสิ” เฟย์แกล้งทำหน้าเศร้า
“แค่สองวันเอง” ฉันเดินไปนอนลงที่เตียง
“อย่าลืมของฝากฉันก็แล้วกัน” เฟย์บอกพร้อมกับเดินมานอนลงข้างๆ ฉัน
- ผู้เขียน
