“มาแล้วเหรอ” พี่ไทด์ทักขึ้น
“ค่ะ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร
“พูดกับคนที่แบกเธอไปส่งบ้านแบบนี้เหรอ เรียนพยาบาลได้ไงเนี่ย” แล้วก็โดนพี่ไทด์แขวะจนได้
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่แบกไปส่ง” ฉันหันมาพูดเสียงหวานแทบเลียน
“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” พี่ไทด์บอก
“น่ารักอยู่แล้วค่ะ” ฉันตอบสวนกลับทันที
พี่ไทด์จ้องฉันแล้วก็ส่ายหน้าไปมาเหมือนผู้ใหญ่กำลังดุเด็กดื้อ
“ให้ล้างจานใช่ไหม” ฉันถามโดยไม่รอคำตอบ
ฉันแกล้งไม่สนใจสีหน้าดุจากพี่ไทด์เดินเข้าไปในครัวทันที
“จานก็ไม่ได้เยอะอะไรนิ แค่นี้ล้างเองก็ได้มั่งไม่เห็นต้องเรียกเรามาล้างให้เลย” ฉันล้างจานไปบ่นไป จานแค่ไม่กี่ใบเอง
“บ่นอะไร” ฉันสะดุ้งตัวตกใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าพี่ไทด์มาตั้งแต่เมื่อไร
“ไม่ได้บ่นค่ะ ร้องเพลงต่างหากสงสัยหูตึงแล้วมั่ง ว่างๆ ไปหาหมอบ้างนะคะ” ได้ทีฉันก็ใส่เป็นชุดเลย ฮ่า ๆ ๆ ซะใจค่ะ
“งั้นดูให้หน่อยดิ เรียนพยาบาลไม่ใช่เหรอ”
ฉ
