"นรงหนูเยว่เล่อ นี่เจ้าหายไปไหนมาหลายร้อยปี รู้หรือไม่ว่าสวรรค์วุ่นวายแค่ไหน?"
เยว่เล่อส่งยิ้มแห้งๆให้กับท่านลุงเต่า
"ข้าเพียงหนีลงไปเที่ยวเล่นเท่านั้นเอง ว่าแต่เกิดเหตุการณ์อันใดอย่างนั้นหรือเจ้าคะ?"
จากเต่าตัวใหญ่กลายร่างเป็นชายชรา ที่มืออันแสนเหี่ยวย่นนั่นถือไม้เท้าที่ทำมาจากเถาวัลย์ ชายชราถอนหายใจพร้อมกับเดินมานั่งลงเคียงข้างเยว่เล่อ
"มีผู้ฝืนลิขิตสวรรค์ เพราะความรักมันน่ากลัวยิ่งนัก"
เธอขมวดคิ้วพร้อมกับขวักมือเรียกหนิงหลงให้เดินเข้ามาหา
"อ่า.เรื่องความรักของผู้อื่น ข้านั้นมิได้สนใจ แต่ท่านลุงรบกวนสนใจความรักของข้าหน่อยเถิด นี่คือหนิงหลงเขาคือคนรักของข้าเองเจ้าค่ะ"
ชายชราหันไปมองตามทางที่มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินมา...มือที่ถือไม้เท้าเอาไว้พลันร่วงหล่นลงไปพื้น พร้อมกับใบหน้าที่ตกใจ
เยว่เล่อก้มลงไปเก็บไม้เท้าส่งให้กับท่านลุงเต่า ไม่บ่อยนักที่จะเห็นท่านลุงตกใจขนาดนี้...บางทีอาจจะเป็
