เย่วเล่อยกมือขึ้นมาขึ้นมาในอากาศ ดวงตาคู่งามจับจ้องที่นิ้วมือของตัวเอง พลังและสัมผัสที่เหนือธรรมชาติกลับมาแล้ว
แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้าของหนิงหลง เขาในยามหลับนั้นยังคงหล่อเหลาและน่าเอ็นดูสำหรับเย่วเล่อมากทีเดียว
เธอใช้นิ้วมือไล้ไปตามกรอบหน้าเขาเบาๆ ก่อนจะบีบจมูกเขาเล็กน้อย
มือของหนิงหลงรีบคว้ามือของเย่วเล่อเอาไว้แน่น พร้อมกับออกแรงดึงแขนของนางเพื่อให้ร่างกายของนางเขยิบเข้ามาแนบชิดร่างกายของเขา ก่อนจะโอบกอดสตรีอันเป็นที่รักเอาไว้แน่น
"...สายแล้ว"
"ช่างปะไร วันนี้ข้าลางานเอาไว้แล้ว"
เย่วเล่อหรี่ตามองหนิงหลง มันราวกับว่าเขาวางแผนเอาไว้ยังไงอย่างนั้น เรื่องที่จะมานอนที่นี่น่ะ ดูท่าทางว่าสามีของเธอจะร้ายกาจมากกว่าที่คิดเอาเสียแล้ว
"หิวแล้วอย่างนั้นหรือภรรยา..."
ริมฝีปากบางหยักยิ้มเมื่อเขากล่าวเรียกขานเธอด้วยชื่อเช่นนั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน เพราะต่อให
