ปมร้ายแค้นรัก

ตอนที่10

หลังจากที่ส่งว่าที่คู่หมั้นที่เขานั้นไม่ต้องการเสร็จก็ขับรถมาห้างเพื่อหาอะไรทานในช่วงเช้า เขานั่งทานข้าวในร้านอาหารอย่างยืดเยื้อเพราะไม่ต้องการกลับบ้าน ขี้เกียจไปฟังแม่ที่คอยแต่พูดกรอกหูเขาทุกวันว่าบ้านหลังนั้นเป็นคนดี เหอะ คนดีที่ไหนเที่ยวประเคนลูกให้คนอื่น

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จก็เดินดูของ โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นครั้งแล้วครั้งเล่าคงไม่ต้องเดาผู้เป็นแม่ของเขาคงโทรมาถามเรื่องว่าที่ลูกสะใภ้ เขาได้แต่ถอนหายใจพ่อแม่ของเขาเป็นอะไรถึงได้อยากช่วยบ้านหลังนั้นนักหนา คิดแล้วก็ท้ออยู่ในใจทำไมเขาต้องถูกพ่อแม่บังคับด้วยทำไมไม่ให้เขาหาเมียด้วยตัวเองเหมือนกับเพื่อน ๆ ของเขา เห๊อ

"นั่นมันผู้หญิงคนนั้นนี่"สายตาเหลือบไปมองเห็นผู้หญิงคนเดียวกับที่เขาเจอในผับเมื่อคืนกำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ในที่ร้านแบรนด์ดัง แต่ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรรีบเดินดิ่งเข้าไปอยู่ตรงข้างเธอ

"สวัสดีครับคนสวยเราเจอกันอีกแล้วนะครับ"ยิ้มที่มีเสน่ห์ของเขาถ้าหากว่าหญิงสาวคนอื่น ๆ ได้เห็นก็เป็นอันต้องหลงใหลแต่คงไม่ใช่กับหญิงสาวคนนี้ที่ช้อนตาขึ้นมามองก่อนที่จะกลับไปสนใจเสื้อผ้าที่ราวต่อ

"เฮ่ คุณไม่คิดจะคุยกับผมหน่อยหรือครับ"หญิงสาวทำหูทวนลมเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินเสียงของเขาเดินไปดูเสื้อผ้าตัวอื่น ๆ จากัวร์ไม่เคยรู้สึกเสียหน้าเท่านี้มาก่อนชีวิตเขาไม่เคยถูกผู้หญิงเมิน แต่การกระทำของเธอแบบนี้มันกำลังสร้างความท้าทายความอยากได้ สองเท้าก้าวขาเดินตามมองแผ่นหลังขาวของเธอที่วันนี้ชุดที่เธอใส่มันช่างเซ็กซี่เย้ายวนในหัวใจจนเขาอยากจะสัมผัสแผ่นหลังขาวนั้น

"สนใจตัวไหนหยิบได้เลยนะครับไม่ว่าจะแพงแค่ไหนเดี๋ยวผมจ่ายให้เอง"ประโยคนั้นทำให้มุกดาที่กำกำลังเลือกเสื้อผ้าต้องเอี้ยวหน้าหันไปมองสายตาจ้องเขาอย่างไม่ชอบใจ

"ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้ชายดิฉันว่าเราสองคนคงไม่รู้จักกันมาก่อนและอีกอย่างคำพูดแบบนี้สำหรับคนที่ไม่รู้จักกันมันไม่สมควรที่จะพูดออกมานะคะมีมารยาทนิดหนึ่ง"เหมือนกับถูกค้อนปอนด์ทุบหน้าเข้าอย่างจังเมื่อถูกอีกฝ่ายด่าทางอ้อมจนทำเอาเขาแทบไปไม่เป็น

"นี่คุณกำลังด่าผม"

"ก็คุณดูถูกฉันก่อนนี่คะ ดูเสื้อผ้าที่แบรนด์ฉันเข้ามาเลือกด้วยนะคะถ้าฉันจนจริงฉันคงไม่กล้าเดินเข้ามาหรอกค่ะเก็บเงินของคุณไว้เลี้ยงอีหนูเถอะ"พูดพร้อมกับชูเสื้อผ้าที่มีโลโก้ของแบรนด์ดังติดอยู่ จากัวร์ปลายสายตาไปมองแต่เขาก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้กำลังท้าทายความอยากได้ในตัวของเขา

"พอดีผมไม่ชอบเลี้ยงอีหนูน่ะครับแต่ผมอยากจะเลี้ยงคุณได้ไหม"พูดพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้มุกดายิ้มในใจนิสัยแบบนี้สินะถึงถูกพ่อแม่บังคับให้หมั้น

"พอดีว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาเลี้ยงง่าย ๆ ด้วยสิคะ"สองมือเรียวเล็กวางลงบนไหล่หนาลูบไล้ไปมาอย่างยั่วยวนสายตาชวนให้จ้องมองและหลงใหลมองเข้าไปนัยน์ตาของอีกฝ่ายเหมือนต้องการสะกดให้เขาสนใจแต่เธอเพียงผู้เดียว

"แล้วผมต้องทำยังไงเหรอครับถึงจะได้เลี้ยงคุณ"มือหนาวางบนเอวคอดกิ่ว ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในมุมอับของร้านไม่มีผู้คนเดินผ่านจึงง่ายต่อการทำอะไรที่มันถนัด

"อย่ารีบร้อนสิคะเรายังไม่รู้จักชื่อกันเลยนะ"แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอของชายหนุ่มเอาไว้ขยับตัวเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมของอีกฝ่าย

"ผมจากัวร์ครับ แล้วคุณล่ะครับคนสวยชื่ออะไร"

"มุกดาค่ะ ฉันชื่อมุกดา"กระซิบบอกชื่อที่ข้างกกหู ลมหายใจอุ่น ๆ รดใส่ใบหูขาวจนจากัวร์ถึงกับขนลุกขนพอง

ทั้งสองต่างจ้องเข้าไปในตาของอีกฝ่าย ความท้าทายในใจของจากัวร์มีอยู่เต็มเปี่ยม ผู้หญิงคนนี้ตรงสเปคของเขาทุกอย่าง

"เมื่อคืนคุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลยนะครับว่าคุณมีแฟนแล้วหรือยัง"

"ทำไมคุณถึงอยากจะรู้เรื่องนี้จังเลยล่ะคะ ฉันว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรนะคะ"ส่งยิ้มไปให้ก่อนที่จะผละตัวออกมาจากห้องก่อนหันไปสนใจเสื้อผ้าต่อ

"มันอาจจะไม่สำคัญสำหรับคุณแต่สำหรับผมมันสำคัญมากเลยนะครับ"

"สำคัญยังไงเหรอคะช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม"ถึงแม้ว่าจะไม่หันหน้ากลับไปเธอก็สัมผัสได้ว่าเขาอยู่ไม่ไกลจากเธอเพียงแค่เอื้อมมือ

"ก็เพราะว่าผมอยากจะทำความรู้จักเรื่องของเราให้มากกว่านี้ขึ้นไปไงครับ"ขยับเข้าไปใกล้จนแนบชิดกับแผ่นหลัง

"หืม เรื่องของเราอย่างนั้นเหรอคะ"

"ใช่ครับเรื่องของเรา"ก้มลงไปดอมดมกลิ่นหอมที่ซอกคอขาว

"ที่ไหนดีเหรอคะ ที่ห้องลองเสื้อผ้า หรือว่า ห้องคุณดี"

"ที่นี่ก็ดีนะครับ ผมเริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้วสิ"ไม่รอช้าอุ้มร่างของมุกดาในท่าเจ้าสาวก้าวเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อเข้ามาภายด้านในล็อกกลอนประตูเรียบร้อยก็ไม่รอช้าเป็นจากัวร์นั่นเองที่พุ่งใส่เข้าหา ปากกระจับถูกครอบครองอย่างหื่นกระหาย

ส่วนมุกดาก็ไม่น้อยหน้าจูบตอบอย่างเร่าร้อนทำเอาจากัวร์ถึงกับชอบอกชอบใจ ไม่ว่าจะกวาดลิ้นไปส่วนไหนเธอก็ตอบสนองเขาได้อย่างดีเยี่ยม

"ปากคุณหวานมากเลยคนสวย"

"ปากของคุณก็หวานเหมือนกันค่ะ ฉันชอบ"สัญชาตญาณของเสือที่กำลังจ้องมองเหยื่อที่ถูกใจ จากัวร์เขาไม่ได้เอะใจ ตอนนี้เขาเหมือนกับต้องอยู่ในมนต์สะกดของมุกดา

"ต่อเรื่องของเราอีกสักหน่อยดีไหมครับ"

"ก็ดีนะคะตอนนี้เครื่องของฉันกำลังร้อนเลย"และสิ่งที่ตามมาหลังจากที่ทั้งคู่พูดจบ ก็คือจูบที่ร้อนแรงจนแทบจะแผดเผาพวกเขาทั้งคู่ กระดุมเสื้อเชิ้ตด้านหน้าสามเม็ดบนถูกถอดออกจนสายตาของมุกดาได้เห็นความขาวของแผงอกและซิกแพคที่ขาวและเรียงตัวสวยมือบางลูบไล้สร้างความสยิวให้ฝ่าย ส่วนชุดเดรสเว้าหลังสายเสื้อเส้นเล็กเกาะไหล่มนต์ถูกเกี่ยวให้ออกจากไหล่ มันอยากเหลือเกินที่จะให้เขาหักห้ามใจ เพราะตัวเธอนั้นทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว

"อืม จากัวร์"

"มุกดา คุณหอมไปทั้งตัวเลย"ทั้งคู่ต่างนัวเนียกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลยเถิดมุกดาเองก็รีบดันร่างกายของจากัวร์ให้ถอยห่างออกไป

"คุณผลักผมออกทำไมมุกดา"

"สำหรับคนที่พึ่งรู้จักกัน แค่นี้ก็เกินพอแล้วค่ะ"ว่าแล้วดึงสายเสื้อมาไว้ที่เดิม มองในกระจกเพื่อเช็กดูความเรียบร้อย แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกไปก็ถูกมือของอีกฝ่ายคว้าแขนเรียวเล็กเอาไว้

"คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คุณไม่ได้ยอมผมตั้งแต่แรกอย่างงั้นเหรอ"ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็ร้ายกาจว่าที่เขาคิด

"ฉันไม่ได้ง่ายเมื่อผู้หญิงที่ขายตัวแลกเงินนะคะ โปรดเข้าใจเสียใหม่ด้วย อ้อ แล้วอีกอย่างความอยากไม่เลือกที่ของคุณน่ะเก็บให้มิดชิดหน่อยนะคะ"ปรายสายตามองตรงกลางใจชายที่ขยายใหญ่จนเห็นได้ชัด ริมฝีปากกระจับยกยิ้มให้ก่อนที่จะเดินออกไปทิ้งไว้ให้จากัวร์ได้แต่ยืนหัวเสียอยู่เพียงลำพัง

"ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปหรอกมุกดา"