ปมร้ายแค้นรัก

ตอนที่6

"คุณน้าไม่รังเกียจหนูเหรอคะ ขนาดแม่แท้ ๆ ท่านยังไม่ต้องการหนูเลย"

"คนที่ไม่รักแม้แต่ลูกในไส้ของตัวเองไม่สมควรแทนตัวเองว่าเป็นแม่แค่เกิดมามีแขนมีขาเหมือนมนุษย์มันก็เกินพอที่จะแทนตัวเองว่าเป็นคน"ถึงแม้เขาจะไม่เคยมีลูกมาก่อนแต่เขาก็ไม่คิดที่จะทอดทิ้งให้ลูกต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้

"ถึงฉันอาจจะเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาของคนอื่นแต่สำหรับคนที่จะมาเป็นลูกมาเป็นครอบครัวเดียวกับฉัน ฉันไม่มีวันที่จะทำร้ายให้เสียใจเป็นอันขาด"มุกดาจ้องเข้าไปนัยน์ตาก่อนที่จะระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

"คุณน้าจะไม่มีวันทิ้งหนูเหมือนกับแม่ใช่ไหมคะ"

"แน่นอน"ฟรานซิสดึงร่างของลูกสาวคนใหม่เข้ามากอดความรู้สึกที่ตัวเองนั้นได้มีลูกเหมือนคนอื่นมันปลื้มปริ่มอยู่ในหัวใจต่อแต่จากนี้ไปเขาจะดูแลเด็กผู้หญิงคนนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะดูแลลูกได้

"ต่อไปนี้เรามาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะลูก"คุณกะรัตเพชรมองสองพ่อลูกที่กอดกันด้วยความดีใจ ต่อแต่จากนี้ไปเธอและสามีจะคอยเติมเต็มทุกอย่างที่ขาดหายไปให้กับเด็กน้อยเอง

ห้องนอนใหญ่ถูกเนรมิตให้กลายเป็นห้องนอนของเจ้าหญิงได้ภายในพริบตาตุ๊กตามากมายถูกตกแต่งไว้อยู่ภายในห้องนอนสีชมพูหวานด้วยอภินันทนาการจากพ่อแม่ใหม่ มุกดามองห้องใหม่ด้วยความตื่นตาตื่นใจพ่อแม่ใหม่ของเธอนั้นท่านทั้งสองใจดีกับเธอทุกอย่าง

"หนูชอบห้องนี้ไหมลูก"กะรัตเพชรถามลูกสาวตัวน้อยที่มองไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่วางตามุกดาพยักหน้าให้แต่เธอไม่กล้าเฉียดกรายเข้าไปใกล้เพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้ข้าวของราคาแพงพวกนี้เสียหาย

"ถ้าหนูชอบแล้วทำไมหนูถึงมีสีหน้าแบบนั้นล่ะ'

"หนูกลัวทำน้องหมีพวกนี้เลอะและกลัวว่าจะทำให้ข้าวของราคาแพงพวกนี้เสียหายค่ะ"ก้มหน้าไม่กล้าสบตาได้แต่ยืนนิ่งเจียมตัวอยู่ที่เดิม

"ถึงน้องหมีพวกนี้จะเลอะมันก็สามารถที่จะนำไปซักได้หรือถ้าหนูอยากได้ตัวใหม่แม่ก็พร้อมที่จะซื้อให้เสมอ ส่วนข้าวของพวกนี้มันเป็นของหนู ๆ สามารถทำอะไรกับมันก็ได้"กะรัตเพชรมองมุกดาสายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเอ็นดูเด็กคนนี้ช่างรู้กาลเทศะน่ารักน่าทะนุถนอม ใยแม่จริง ๆ ของเธอนั้นถึงได้ใจดำทิ้งลูกคนนี้ไปได้ลงคอ

"ขอบคุณแม่เพชร กับ พ่อฟรานซิสมากนะคะที่เอ็นดูมุกดา หนูจะไม่มีวันลืมพระคุณของพ่อและแม่เลยค่ะ"มือที่เต็มไปด้วยเศษดินเศษฝุ่นยกมือพนมไหว้ ในใจรู้สึกตื้นตันที่ท่านทั้งสองไม่เคยรังเกียจเธอถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเหมือนกับที่แม่เธอกล่าวก็ตาม

"ต่อแต่จากนี้ไปพ่อและแม่จะมอบชีวิตใหม่ให้กับหนู ซาร่าคือชื่อใหม่ที่พ่อกับแม่จะตั้งให้ จำเอาไว้นะลูกมุกดาเด็กผู้หญิงที่มีแต่อดีตที่เลวร้ายหนูต้องทิ้งมันไว้ที่นี่แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ต่อไปนี้หนูคือซาร่าลูกสาวของพ่อฟรานซิสมาเฟียใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลในทวีปยุโรป"

"ค่ะ ต่อไปนี้เด็กที่ชื่อมุกดามันได้ตายไปแล้ว เหลือแต่ ซ่าร่าเด็กผู้หญิงที่จะเติบโตรอวันเอาคืนคนที่ทำให้ชีวิตหนูต้องเจ็บ"

ท่ามกลางความสุขของคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่กำลังนั่งดินเนอร์เฉลิมฉลองให้กับลูกสาวที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกนั้น มณีจันทร์ไม่คิดว่าตัวเธอเองจะมีความสุขมากขนาดนี้ รักใหม่ของเธอนั้นเป็นถึงประธานบริษัทจิวเวลรี่ที่ใหญ่ในประเทศไทย ชีวิตดั่งเจ้าหญิงในเทพนิยายเขาคือผู้ชายที่มอบชีวิตนั้นให้กับเธอ ต่างจากสามีเก่าที่วัน ๆ คอยให้เธอเลี้ยงลูกอยู่แต่บ้าน งานบ้านทุกอย่างเธอเป็นคนต้องทำมันเองทั้งหมด ส่วนเขาก็ออกไปทำงานข้างนอก รู้อีกทีบริษัทที่สามีเป็นเจ้าของก็ล้มละลายแล้วเธอจะใช้ชีวิตแบบคนจน ๆ ต่อไปได้ไงล่ะ สู้ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังแล้วเดินหน้าหาชีวิตใหม่ที่ดีกว่า

"วัฒน์ต้องขอบคุณจันทร์มากนะที่มอบสิ่งมีค่าที่สุดให้กับวัฒน์"สายตามองหญิงสาวเต็มไปด้วยความหลงใหล รู้สึกดีใจจนเหลือล้นเมื่อต่อไปนี้เขาจะมีลูกเหมือนกับคนอื่น

"วัฒน์มีความสุขไหมที่เราทั้งคู่จะมีลูกด้วยกัน"

"มาก วัฒน์มีความสุขมากขอบคุณนะจันทร์ที่มีลูกให้กับวัฒน์"กล่องกำมะหยี่สีแดงขนาดไม่ใหญ่มากถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท มณีจันทร์ถึงกับตาพร่าเมื่อเห็นว่าด้านในคือสร้อยข้อมือที่ล้อมรอบไปด้วยเพรชเม็ดใหญ่

"นี่เป็นของขวัญที่ผมจะมอบให้จันทร์"สร้อยข้อมือน้ำงามถูกสวมใส่บนข้อมือเรียวเล็ก มณีจันทร์มองดูมันอย่างตื่นอกตื่นใจไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะได้ของกำนัลราคาแพงเช่นนี้

"ขอบคุณวัฒน์มากเลยนะคะ จันทร์รักวัฒน์ที่สุดเลย"ชีวิตตอนนี้ของเธอกำลังดำเนินได้อย่างลื่นไหล ทรัพย์สินมากมายของฝ่ายชายมันทำให้เธอต้องยอมทิ้งสามีและลูกมา ความรักที่ไร้ราคามันไม่สามารถที่จะทำให้เธออยู่สุขสบายได้ แต่ถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็ได้กำจัดสามีเก่าอย่างฉัตรชัยไปแล้วจะเหลือแค่ลูกทรพีที่ยังคอยเป็นเสี้ยนหนามเล็ก ๆ ที่คอยทิ่มแทงใจ แต่ถึงอย่างไรลูกที่เธอไม่ต้องการก็คงจะไม่โผล่หน้ามาให้เธอเห็นอีกต่อไปเจอคำพูดแรง ๆ ของเธอเข้าไปก็คงไม่กล้าเสนอหน้ามา

'ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายชีวิตของฉันในตอนนี้หรอก เพราะถ้ามีฉันจะฆ่ามันไปให้หมด'ไม่เว้นแม้แต่ลูกในไส้ของตัวเอง นี่คือสิ่งที่มณีจันทร์กำลังคิดอยู่ถ้าหากครั้งต่อไปอดีตลูกสาวอย่างมุกดามาคอยแวะเวียนยุ่งกับชีวิตของเธอ บางทีเธอก็ต้องสวมบทบาทของแม่ใจร้ายที่ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกในไส้ของตัวเอง

"ให้แม่นอนเป็นเพื่อนไหมลูก"มุกดานอนมองพ่อแม่คนใหม่ด้วยดวงตาใสแจ๋ว มันจะเป็นการรบกวนไปเกินไปหรือไม่ถ้าเธอต้องการความอบอุ่นจากอ้อมกอดของท่านทั้งสอง

"คือว่า"

"ผมพึ่งจะนึกขึ้นได้แอร์ที่ห้องของเราเสีย ยังไงคืนนี้ก็มานอนกับซาร่าด้วยกันดีกว่า"ฟรานซิสไม่รอช้ากระโดดขึ้นเตียงดึงร่างของลูกสาวคนใหม่เข้ามากอด ความรู้สึกแรกที่ได้สัมผัสอ้อมกอดนี้ทำให้มุกดานึกถึงพ่อที่ล่วงลับไป ในใจยังคงคิดถึงคำนึงหาอยู่เสมอ

"กอดพ่อได้นะพ่อไม่ว่า"แขนเล็กพาดกับเอวสอบหนาโดยทันทีน้ำตาของมุกดาที่ไหลฟรานซิสสัมผัสมันได้

"จะให้ร้องแค่วันนี้วันเดียวนะ พรุ่งนี้ซาร่าลูกของพ่อจะต้องเป็นคนที่เข้มแข็งไม่ว่าจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายอะไรก็ตาม สัญญากับพ่อได้ไหม"เขาไม่ชอบน้ำตาของลูกสาวเอาเสียเลยมันรู้สึกเจ็บในใจอย่างบอกไม่ถูก

"ค่ะ หนูสัญญาพรุ่งนี้หนูจะเป็นซาร่าคนใหม่ หนูจะทำให้ทุกคนที่มันกล้าทำให้หนูต้องเสียใจ หนูจะทำให้มันต้องทุกข์ทรมานเหมือนกับที่หนูเคยเจอ"มือเล็กขอย้ำชายเสื้อชุดนอนของฟรานซิส ในใจของเธอตอนนี้มีแต่ความเคียดแค้น เธอจะรอวันเอาคืนทุกคนที่มันทำให้เธอต้องเจ็บ

"ดีมากลูกพ่อ เรื่องทุกอย่างพ่อจะช่วยหนูเอง"กะรัตเพชรได้ฟังในสิ่งที่สองพ่อลูกคุยกันถึงกับต้องถอนหายใจ เมื่อสามีของเธอพูดมาขนาดนี้แล้วหวังว่าอดีตแม่ของมุกดาจะยังมีชีวิตที่ปลอดภัย