ตอนที่ 14 หวงเมีย
1150 คำ
"ของของคุณคะนิ้งย้ายไปที่คอนโดนายเรียบร้อยแล้วนะครับ" ทันทีที่กลับมาถึงห้องทำงาน ธันก็รีบเดินเข้ามาแจ้งให้ผู้เป็นนายทราบ
"เดี๋ยวนะคะ แล้วไปย้ายได้ยังไงในเมื่อฉันอยู่ที่นี้" คะนิ้งถามกลับไปแต่ธันเองทำเพียงแค่ก้มหน้าให้เพราะเป็นคำสั่งของสิงหา เขาเองขัดอะไรไม่ได้ คะนิ้งถึงได้หันหน้ากลับไปหาคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหา
"ก็แค่เข้าไปแล้วขนของออกมา เธอสงสัยอะไร"
"แล้วคุณเข้าไปได้ยังไง"
"คีย์การ์ดห้องเธอ"
"คีย์การ์ดห้องฉัน" คะนิ้งรีบค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋าแต่ก็ไม่เจอจนธันเดินเข้ามาวางกลับคืนให้บนโต๊ะ "นี่เอากันไปตั้งแต่ตอนไหน ถึงฉันจะตกลงจะไปอยู่ด้วยแต่คุณก็ควรได้รับอนุญาตจากฉันก่อนไม่ใช่เหรอ จะบุกเข้าห้องส่วนตัวคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง"
"บ่นให้ได้อะไรในเมื่อย้ายของเสร็จแล้วมันก็แค่นั้น"
"นี่คุณไม่สำนึกอะไรเลยใช่ไหม คุณสิงหา อ๊ะ" สิงหาดึงตัวเธอลงมานั่งบนตัก ใช้มือปิดปากเล็กเอาไว้ให้เงียบ
"แล้วมึงมีอะไรอีกไหม ยืนอยู่ทำไม ทำไมไม่ออกไป"
"อีกเรื่องครับ แขกที่ติดหนี้คาสิโน ไม่ยอมจ่ายแล้วยังพยายามขู่คนของเราว่าเป็นลูกคนมีอิทธิพล"
"ไปเอาตัวมันมา"
แกร๊ก!! ปึก!! สิ้นเสียงพูดของผู้เป็นใหญ่ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกโดยธัน ก่อนที่แขกที่ว่าจะโดนลูกน้องที่เหลือลากตัวเข้ามาในสภาพที่เลือดอาบไปเต็มตัว
"แล้วมึงพาเข้ามาทำเชี่ยไร" สิงหาตะคอกใส่ธันพลางยกมือขึ้นรีบปิดตาของคนบนตักเอาไว้
"ก็นายบอกให้ไปเอาตัวมานี่ครับ"
"แล้วไม่เห็นหรือไงว่าคะนิ้งอยู่ ไอ้สัส"
"ปกติคุณพิมก็อยู่นะครับ เห็นตอนที่เราจัดการด้วยซ้ำ"
"ไม่เหมือนกัน นี่เมียกูไง ใช่เลขาที่ไหน"
"เอ๊ะ" คะนิ้งได้ยินแบบนั้นแล้วถึงอุทานขึ้นมา พยายามดึงมือหนาที่ปิดตาตัวเองอยู่ออกแต่ก็ไม่เป็นผล
"ปิดตาไว้ อยากเห็นหรือไง"
"อยากเห็น"
"วันแรกยังกลัวจนตัวสั่น อย่าอวดดี" สิงหาจับใบหน้าสวยให้หันมาหาตัวเองเพื่อหลบภาพตรงหน้าโต๊ะ "เดี๋ยวให้ธันไปส่งที่คอนโดก่อน เสร็จแล้วฉันตามไปหา หนูไปจัดของเข้าที่ ในห้องใช้ได้ทุกอย่าง ทำตัวตามสบายให้เหมือนห้องตัวเอง"
"ไม่เอาไม่กลับ"
"ทำไมมันถึงดื้อแบบนี้ พูดอะไรให้มันฟังบ้างได้ไหม"
"ฉันอยู่ได้ ไม่กลัว คุณปล่อยได้แล้ว" สิงหาได้ยินแบบนั้นถึงลดมือที่ปิดตาคนน้องอยู่ออก คะนิ้งเองถึงมองไปหาคนที่โดนจับให้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าโต๊ะ สิงหาเองหยัดตัวลุกขึ้น จับตัวคะนิ้งให้นั่งลงตรงเก้าอี้ประจำตำแหน่งแทนตัวเอง
"นั่งอยู่ตรงนี้ ถ้ากลัวก็เข้าไปในห้อง" มือหนาลูบศีรษะสวยเบาๆ ก่อนจะหยิบบุหรี่ในลิ้นชักขึ้นมาจุดสูบ เดินเข้าไปนั่งอยู่ตรงหน้าลูกหนี้ที่โดนลากเข้ามา ปากพ่นควันขาวใส่คนตรงหน้า พลางใช้มือรั้งใบหน้าอีกคนขึ้นมาสบตากับตัวเอง
"มึงเข้ามาเล่นที่นี้ มึงไม่คิดว่ามึงต้องเคารพกฎของคาสิโนกูเหรอ"
"ถุย" คนตรงหน้าฟังแล้วก็ยิ้มมุมปากให้ทั้งยังถ่มน้ำลายออกมาใส่ตัวสิงหาจนสิงหาเองถอนหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจ
"ไม่ว่ามึงจะใหญ่มาจากไหนแต่เข้ามาอยู่ในที่ของคนอื่น มึงก็ต้องเคารพกฎของคนนั้น อย่าทำสันดานหมาๆ แบบนี้"
"แล้วมึงจะทำไมกู"
"ไหนพ่อมึงที่ว่ามีอิทธิพล มันแน่แค่ไหน กูจะให้มึงโทรเรียกมันมา"
"มึงจะเสือกอะไรกับพ่อกู"
"ถ้ามึงไม่โทรตามมางั้นก็" สิงหาพูดกับคนตรงหน้าเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันหน้าไปหาธันแล้วพูดขึ้นต่อ "ลากมันลงไปห้องใต้ดินแล้วจัดการทิ้ง"
"ครับนาย" ธันตอบรับ รีบเดินเข้ามาลากตัวคนตรงหน้านายขึ้นตามคำสั่ง
"ดะ เดี๋ยว พวกมึงจะทำเหี้ยอะไร ไอ้สิงหา..ไอ้สัส"
"..." สิงหาได้แค่มองหน้าคนพูดนิ่งๆ เขาเองไม่สนใจ ไม่ได้ให้ค่าอะไรเพราะเขาก็โดนแบบนี้บ่อยๆ ถึงเลือกจะหันหน้าหนี เดินกลับไปหาเลขาของตัวเอง
"มึงจำเอาไว้ ถ้ากูรอดไปได้ กูกลับมาจัดการอีนี่แทนมึงแน่ แม่งเลขาเหี้ยไร น่าเอาชิบหาย"
"เดี๋ยว" ประโยคที่ทำให้สิงหาหันหน้ากลับมาอีกครั้ง ขาแกร่งก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าของประโยค ก่อนจะดึงปืนจากเอวลูกน้องตัวเองขึ้นมาฟาดไปที่ใบหน้าคมของคนพูดเต็มแรง
"ปากดีมึงก็ปากดีแค่กับกู อย่ามายุ่งกับคนของกู แม้แต่คำพูด..คนแบบมึงก็ไม่ควรทำ"
"หึ จุดอ่อนของมึงสินะ"
"..."
"มึงไม่รู้หรือไงว่าคนที่ทำเหี้ยกับคนอื่นเขาไว้เยอะๆ มันไม่ควรมีจุดอ่อน แบบนี้ถ้าศัตรูคนอื่นของมึงรู้ว่ามึงมันรักเลขาตัวเองขึ้นมา สภาพอีนี่จะเป็นไงนะ"
"มันจะไม่มีใครรู้หรอก"
"..."
"เพราะมึงจะไม่รอดไปบอกใครแน่ เอามันลงไป กูจะลงไปจัดการมันด้วยตัวเอง" ธันพยักหน้าให้ก่อนจะลากตัวออกไปตามคำสั่งส่วนสิงหาเองเดินกลับเข้ามาหาคะนิ้งที่นั่งทำท่าทางตกใจอยู่
"เข้าไปนอนรอในห้องเดี๋ยวฉันกลับมาหา"
"คุณจะทำอะไรเขา ทำไมพูดแบบนั้น"
"หนูไม่จำเป็นต้องรู้ แค่ไปนอนรออยู่ในห้อง"
"คุณสิงหา" เสียงหวานอ่อนลง สายตาคู่สวยมองเขาด้วยท่าทีหวาดกลัว
"เห็นไหมพอฉันปล่อยให้ดู หนูก็กลัวแล้วหนูจะมาดูทำไม"
"ถ้าวันนึงฉันทำผิด คุณจะไม่ทำแบบนั้นกับฉันเหรอ" สิงหาได้ยินแล้วถึงรีบดึงตัวเธอขึ้นมากอดเอาไว้
"ฉันจะไปทำแบบนั้นกับหนูทำไม..ไม่ต้องกลัว ฉันอาจดูใจร้ายกับคนอื่นแต่กับหนู ฉันไม่มีวันทำ"
"อือ"
"ไปรออยู่ในห้องนะคนดี แล้วฉันจะรีบขึ้นมาหา" คะนิ้งพยักหน้าให้กำลังจะลุกออกไป
แกร๊ก! เสียงประตูห้องเปิดออกทำทั้งสองคนหันไปมองพร้อมกัน
"เสี่ยนเรศ?" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับคะนิ้งที่เอ่ยเรียกชื่อพี่คาร่าพี่สาวตัวเองที่เดินควงแขนกับเสี่ยเข้ามาในห้องทำงานของสิงหา...
- ผู้เขียน
