บทที่8 บอกความจริง
1174 คำ
ณ คอนโดหรูของชายหนุ่ม
“น้องข้าวอยู่ที่นี่หรอจ้ะ”
“ใช่ค่ะอยู่กับเพื่อนน่ะค่ะ”
“เพื่อนของน้องข้าวต้องรวยมากแน่ๆเลยใช่ไหมคะถึงได้มีคอนโดหรูอยู่กลางใจเมืองแบบนี้ พี่ล่ะอิจฉาคนรวยๆจริงๆ”
“อ๋อค่ะ”
“พี่ไม่รบกวนแล้วดีกว่าน้องข้าวไปพักผ่อนเถอะจ้ะ ดูแลหลานดีๆนะจ๊ะ”
“ขอบคุณพี่ส้มมากๆเลยนะคะที่เป็นธุระทุกอย่างให้ข้าวเลย”
“อย่าคิดมากเลยจ้ะพี่เต็มใจช่วยเหลือน้องข้าวนะจ๊ะ”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” เธอค่อยๆหมุนตัวเดินกลับขึ้นคอนโดของชายหนุ่ม ลิฟท์เคลื่อนตัวช้าซะเหลือเกินจนเธอแทบขาดใจ เพราะเธอรู้สึกอึดอัดกับที่แคบมากๆ เมื่อเข้าไปในห้องได้เธอก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟายาว ด้านชายหนุ่มหลังจากเลิกงานก็ตรงกลับคอนโดของตนเองทันทีและรู้สึกแปลกใจที่เห็นหญิงสาวนอนหลับนิ่งๆอยู่บนโซฟาอย่างที่ไม่เคยเป็น
“อะ อ้าวพี่ต่อกลับมาแล้วหรอคะ”
“อืม ทำไมไม่ไปนอนในห้องดีๆล่ะ มานอนที่โซฟาแบบนี้ทำไมไม่เมื่อยหรอ”
“นอนตรงนี้ก็สบายดีเหมือนกันค่ะ”
“งั้นก็ตามใจ พี่หิวมีอะไรให้กินบ้าง”
“เดี๋ยวข้าวไปทำอะไรมาให้ทานค่ะ” เธอรู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างทำให้เธอฮึดสู้ให้เป็นปกติจนสามารถลุกขึ้นมาทำอะไรให้ชายหนุ่มรับประทานได้
“ทานเลยนะคะเดี๋ยวข้าวขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ”
“อืม” หลังรับประทานทุกอย่างจนหมดเขาก็เก็บกวาดถ้วยจานไปล้างด้วยตนเอง
“ถ้วยจานไปไหนหมดล่ะคะ”
“ล้างไปแล้ว”
“ทำไมไม่รอให้ข้าวมาทำให้ละคะพี่ต่อ”
“ไม่ต้องหรอก”
“พี่ต่อคะ”
“ว่าไง”
“ข้าวมีเรื่องจะถามพี่ต่อค่ะ”
“ว่ามาสิ”
“พี่ต่อจะหมั้นกับตาหวานจริงๆหรอคะ”
“ใช่”
“...”
“เธอมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่หมั้นได้ไหมคะ” เธอถามเขาน้ำตาคลอดูน่าสงสาร
“ทำไม ข้าวไม่อยากให้พี่หมั้นหรอ” หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ
“ฮ่าๆข้าวลืมตัวไปหรือเปล่าว่าระหว่างเราความสัมพันธ์มันคืออะไร ข้าวรู้ตั้งแต่แรกแล้วนี่ว่าข้าวไม่มีสิทธิ์ที่จะมาห้ามพี่ได้”
“ค่ะเรื่องนั้นข้าวรู้ดี”
“รู้แล้วทำไมยังห้ามพี่อีก” เขาถามกลับด้วยความไม่พอใจ
“ข้าวไม่ได้ห้ามค่ะข้าวแค่ขอร้องพี่ต่อ”
“หึ พี่ไม่ใจอ่อนหรอกนะ” เขาตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ ผู้หญิงก็แบบนี้ทุกคนสุดท้ายก็อยากจะให้ตัวเองเป็นที่หนึ่ง
“ข้าวมีเรื่องจะบอกพี่ต่อค่ะ” เธอกุมมือบางของตัวเองเอาไว้ด้วยความสั่นเทา
“ว่ามาสิ”
“ข้าวท้อง”
“อะไรนะ ท้อง?”
“ใช่ค่ะข้าวท้อง ท้องลูกของเราไงคะ”
“ข้าวท้องได้ยังไงในเมื่อพี่บอกให้ข้าวป้องกันแล้วนิ”
“ข้าวไม่รู้ข้าวรู้แต่ว่าตอนนี้ข้าวท้อง ฮึกๆ” หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าความรู้สึกมันตีกันไปหมด
“แต่พี่ไม่พร้อมจะมีลูกกับข้าว พี่ต้องแต่งงานกับน้องตาหวานข้าวก็รู้ดีนี่” เขาไม่รู้เลยว่าหญิงสาวตั้งใจปล่อยให้ท้องเพื่อจับเขาให้อยู่หมัดหรือไม่ หรือว่ามันเป็นเรื่องที่เธอไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน เขาเองก็สับสนมากๆ อีกอย่างเขาต้องหมั้นกับน้องตาหวานเพื่อช่วยเหลือกิจการของครอบครัว เขากลัวว่าถ้าเรื่องที่หญิงสาวท้องหลุดออกไปถึงหูคนนอกต้องเป็นเรื่องแน่ๆ
“ค่ะข้าวเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว ข้าวจะจัดการเรื่องนี้เองค่ะพี่ต่อ พี่ต่อไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ”
“…” เขายังไม่ได้พูดอะไรต่อเธอก็เดินหายเข้าไปนอนในห้องนอนทันที ชายหนุ่มรู้สึกหนักใจมากๆ เลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองเขาตัดไม่ลงหรอก
ณ บ้านขวัญตา
เช้าวันต่อมาหญิงสาวลาหยุดในช่วงเช้าและเดินทางไปหาผู้เป็นป้า แม้จะแปลกใจไม่น้อยที่หลานสาวคนสวยมาหาแต่หล่อนก็ดีใจเสียมากกว่า
“ลมอะไรหอบมาแต่เช้าเลยล่ะลูก วันนี้ไม่ไปทำงานหรอจ๊ะ”
“คิดถึงป้าจังเลยค่ะ”
“มีอะไรหรือเปล่าลูก” ทันทีที่ได้สวมกอดกันเอก็รู้ได้ทันทีว่าหลานสาวกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ
“ข้าวขอโทษค่ะ”
“ขอโทษอะไรกันล่ะลูก”
“ขอโทษที่ข้าวทำตัวไม่น่ารักค่ะ”
“หืม ยังไงล่ะลูก”
“ป้าขวัญคะข้าวมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”
“…”
“ข้าว ข้าวท้องค่ะ”
“ท้อง? ข้าวท้องกับใครลูก”
“ฮึกๆเรื่องนั้นข้าวบอกไม่ได้ค่ะป้า ข้าวมันแย่จริงๆเลย ฮือๆ”
“ไม่เอาๆใจเย็นๆก่อนนะลูก มานั่งตรงนี้ก่อนลูกมาคนท้องท้องไส้ยืนนานๆไม่ดี”
“ฮือออ ป้าโกรธข้าวไหมคะป้าผิดหวังในตัวข้าวใช่ไหมคะ”
“ป้าไม่โกรธลูกป้าไม่โกรธ กลับกันนะป้าจะเป็นกำลังใจให้ข้าวนะลูก เพราะป้าเชื่อว่าข้าวผ่านอะไรมาเยอะและมันเยอะเกินกว่าที่ข้าวจะรับได้ ลูกของข้าวป้าเลี้ยงได้สบายๆอยู่แล้วลูก”
“ฮึกๆ ฮือ” พอคนเป็นป้าเข้าอกเข้าใจเธอทุกอย่างเธอก็ยิ่งร้องไห้เสียงดัง เธอทำให้ท่านต้องผิดหวัง
“ป้าเองก็มีข่าวดีจะบอกหนูนะลูก”
“ข่าวดีอะไรคะ”
“ก็ตาปุริมน่ะกำลังจะขยายสาขามาไทยเดือนหน้าแล้วนะ”
“จริงหรอคะ คุณพ่อจะกลับไทยแล้วหรอคะ”
“คงยังไม่ได้กลับมาอยู่ไทยหรอกลูกเพียงแต่ทำบริษัทนี้ขึ้นมาให้หนูโดยเฉพาะ”
“ถะ ถ้าคุณพ่อทราบเรื่องที่ข้าวท้อง คะ คุณพ่อจะต้องโกรธข้าวแน่ๆเลยค่ะ ฮึก ฮืออ” สุดท้ายเธอก็ร้องไห้เสียงดังออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้
“จำไว้นะลูกว่าหลานสาวคนนี้ของป้ามีค่าเสมอ เจ้าตัวน้อยของหนูก็เหมือนกันนะลูกเขาคือชีวิตและลมหายใจของข้าวนะลูก”
“ค่ะข้าวจะรักและดูแลลูกของข้าวให้ดีที่สุดค่ะป้าขวัญ”
“ดีมากจ้ะ”
“ป้าอย่าเพิ่งบอกเรื่องของข้าวกับขิงได้ไหมคะ ข้าวกลัวว่ามันจะไม่ใช่ความลับอีกต่อไปน่ะค่ะ”
“ได้สิลูก อะไรที่ทำให้ข้าวสบายใจป้าจะยอมทำให้นะลูกนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
หลังจากที่บอกความจริงกับชายหนุ่มไปแล้วเขาก็ตอบกลับมาแทบจะทันทีว่าเขาไม่พร้อมเธอจึงเลือกที่จะใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับเขาก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากชีวิตเขา
“ทานข้าวด้วยกันไหมคะ”
“อืม”
“เดี๋ยวข้าวตักข้าวให้นะคะ”
“ขอบใจมาก” เขายังไม่กล้าถามอะไรหญิงสาวออกไปเพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไร
“ทานเถอะค่ะเดี๋ยวข้าวขอตัวก่อนค่ะ”
- ผู้เขียน
