ก็แค่เลขา
1161 คำ
“ลมอะไรหอบท่านรองมาถึงร้านกระผมได้ครับ” ร่างสูงสง่าของติณณ์เดินเข้าไปยังโซนวีไอพีของผับกึ่งร้านอาหารตลอดทางเดินที่เดินเข้ามา เพราะความหล่อและออร่าความหล่อทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ เก้ กวาง ต่างพากันหันมามองตาเป็นมัน ทำให้เจ้าตัวต้องรีบเดินไปยังจุดนัดที่เพื่อนของเขาของอยู่ก่อนแล้ว
“อยากมา” ครามเจ้าของร้านอาหารกึ่งผับเอ่ยทักเพื่อนรักที่นานครั้งจะออกมาพบปะกับเพื่อนถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจริง ๆ แต่วันนี้ติณณ์ยอมออกจากบ้านเวลานี้ได้คงมีอะไรสักอย่าง
“แล้ววันนี้น้องปุณของกูไม่ตามมาด้วยเหรอวะ” แดนเอ่ยถามถึงเลขาสาวของเพื่อนรักที่เขาถูกใจอยู่ไม่น้อย เพราะความสวยและน่ารักบวกกับความฉลาดของเธอโดนใจเขาเข้าเต็ม ๆ
“เขาก็กลับบ้านของเขาสิวะ เป็นเลขาไม่ใช่เมียกูสักหน่อย”
“กูถามแค่นี้เอง จะหงุดหงิด เพื่อ?” แดนเพื่อนรักอีกคนของติณณ์พูดถึงเลขาสาวขึ้นมาด้วยใบหน้าเคลิบเคลิ้มในความสวยของเลขาเพื่อนรัก
ติณณ์หนุ่มหล่อนักธุรกิจไฟแรง ตอนนี้เขาดำรงตำแหน่องรองประธานบริษัท FP กรุ๊ป ที่สาว ๆ ต่างพากันอยากเข้าหาจนตัวสั่นแต่เจ้าตัวไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหนและเขายังเป็นคนที่น่าจับตามองในกลุ่มนักธุรกิจด้วยกันอีกด้วย เพราะความสามารถมากมายของเขาและความน่าเกรงขามที่นักธุรกิจรุ่นพ่อยังยกตำแหน่งเจ้าชายน้ำแข็งให้กับเขา
“ไอ้แดน เมื่อกี้มึงถามหาเลขาของไอ้ติณณ์ใช่มั้ยวะ”
“เอ่อ ทำไม” สีหน้างุนงงของแดนและติณณ์ เมื่อเจอคำถามของครามเจ้าของร้าน เพราะเมื่อกี้เขาลงไปดูความเรียบร้อยของร้านแต่กลับพบกับเลขาสาวของเพื่อนรักนั่งดื่มอยู่กับเพื่อนโซนด้านล่าง
“น้องปุณนั่งอยู่ด้านล่างกับเพื่อน นั้นไง”
“ไหนวะ” ท่าทางกระตือรือร้นของแดน ทำให้ติณณ์ได้แต่ปรายตามองกับการกระทำของเพื่อนรักเท่านั้นแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แดนและครามให้ความสนใจกับโต๊ะของเลขาของเขาอย่างเห็นได้ชัด
“น้องปุณแต่งตัวแบบนี้สวยฉิบหาย เพื่อนน้องก็หน้าตาดีกันทั้งนั้นและนั้นผู้ชายที่นั่งข้างน้องปุณแฟนเหรอวะ” บทสนทนาของแดนและครามลอยเข้าหูของติณณ์ทุกประโยค ดวงตาคมมองไปยังจุดที่ครามชี้ให้ดูเมื่อสักครู่ เขาเห็นปุณนั่งข้างผู้ชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนมแต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเลขาของเขามีแฟน
“ถ้าเป็นแฟนงั้นกูก็อกหักนะสิ กูว่าแล้วสวย ๆ แบบน้องปุณไม่น่าโสด” เสียงโอดโอยของแดนดังขึ้นจะมีแค่ติณณ์ที่นั่งดื่มเงียบ ๆ อยู่คนเดียวไม่ยอมพูดจากับใครสายตายังคงจ้องมองไปยังด้านล่างของผับ เพราะเขาอยู่โซนส่วนตัวจึงสามารถมองเห็นด้านล่างได้ชัด
“มีเรื่องกลุ้มใจเหรอวะไอ้ติณณ์”
“เปล่า” ผมตอบเพื่อนกลับไปอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก ช่วงนี้ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน เขารู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก
“ทำหน้าหงุดหงิดเหมือนแฟนแอบเล่นชู้”
“กูไม่มีแฟน ไอ้สัส” ประโยคของไอ้แดนไม่เข้าหูผมเลยสักนิด แฟนแอบมีชู้งั้นเหรอ? ถ้าผมมีแฟนจริง แล้วแฟนแอบไปอยู่กับชู้ ผมรับรองได้เลยว่าชู้ตายไม่ใช่แฟนผมแน่นอน!!
สายตาของผมเหลือบมองไปเห็นปุณที่ตอนนี้เหมือนกำลังจะเดินออกจากผับด้วยสภาพเมาเดินโซซัดโซเซโดยมีไอ้หนุ่มที่นั่งข้างค่อยประคองอยู่ไม่ห่าง ยอมรับว่าตอนนี้ผมรู้สึกหัวเสียอย่างบอกไม่ถูกความหงุดหงิดเพิ่มทวีคูณไม่ทราบสาเหตุ
ผมกับปุณทำงานด้วยกันมาตั้งแต่ผมเข้ามาบริหารงานที่บริษัทใหม่ ไม่รู้ทำไมผมถูกใจสายตาที่มุ่งมั่นที่จะทำงานกับบริษัทผมจนทำให้ผมรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาของผม ปุณไม่ได้จบเลขามาโดยตรงแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากให้เธอมาทำตำแหน่งนี้ก็ไม่รู้ และแน่นอนว่าก่อนหน้าปุณจะมาเป็นเลขาของผม ผมเปลี่ยนเลขาเป็นว่าเล่นเพราะไม่มีใครทำงานถูกใจผมเลยสักคน
“ทำไมคุณถึงอยากมาทำงานบริษัทนี้”
“ดิฉันอยากหาประสบการณ์ค่ะ” ผมยังจำคำตอบและสายตาที่มุ่งมั่นคู่นั้นได้ดี ดวงตากลมมุ่งมั่นและไม่หลบตาของผมแม้แต่น้อย ทำให้ผมตัดสินใจรับเธอเข้าทำงานได้อย่างง่ายดายและหลังจากที่เธอเข้ามาทำงาน ถึงแม้ว่าผมจะดุเธอและคอยสอนงานเธอและมอบงานให้หนัก เธอก็ไม่ค่อยบ่นหรือขอลาออกมันทำให้ผมรู้ว่าเธอพยายามมากแค่ไหน
“ผมบอกว่ายังไง คุณปุณทำไมไม่ทำตามคำสั่ง ห๊ะ!!”
“ขอโทษค่ะ จะรีบไปแก้เดี๋ยวนี้” ประโยคที่เธอมักจะตอบผมและขอโทษเสมอและตอนนี้เธอเก่งขึ้น เธอสามารถรู้ใจผมเกือบทุกเรื่อง ผมไม่ต้องพูดอะไรมากแค่มองตาเธอก็รู้ว่าผมคิดอะไรจะว่าไปเธอสามารถเปิดบริษัทเป็นของตัวเองได้เลยด้วยซ้ำ เพราะงานที่ผมมอบให้เป็นงานของหลายฝ่ายและปุณก็สามารถทำออกมาได้ดี
“คิดอะไรอยู่วะไอ้ติณณ์”
“เสือก!!”
“ไอ้สัส กูถามดี ๆ”
“กูกลับก่อน” ผมวางเงินปึกหนึ่งวางลงที่โต๊ะ ก่อนจะรีบเดินออกจากร้าน ผมเดินออกมาขึ้นรถของตัวเองเพราะวันนี้ผมขับออกมาจากบ้านด้วยตัวเอง ผมนั่งรออยู่ในรถจนเห็นว่าปุณเดินออกจากร้านมาด้วยท่าทางโซซัดโซเซและมีผู้ชายประคองขึ้นรถก่อนจะขับออกไป
ผมขับรถตามรถคันนั้นจนไปหยุดที่คอนโดของปุณ ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะประคองเธอลงจากรถและพาเธอเข้าไปในคอนโด ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองมาทำอะไรตรงนี้แต่ผมคงเป็นห่วงความปลอดภัยของเลขาเพราะกลัวไม่มีคนทำงานที่ถูกใจให้อีก
เมื่อทั้งสองขึ้นไปยังคอนโดผมไม่ได้ขับรถออกไปจากบริเวณนั้น ผมยังคงเฝ้าดูอยู่ที่หน้าคอนโดด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนที่จะเห็นผู้ชายคนนั้นลงจากคอนโดและขับรถออกไปจากคอนโดปุณและนั้นทำให้ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาก่อนจะขับรถตัวเองกลับบ้านทันทีที่เห็นว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ค้างที่คอนโดของปุณอย่างที่ผมคิด
- ผู้เขียน
