ค่ำคืนที่เงียบสงบสายลมเย็นที่ปะทะเข้าใบหน้าสวยของปุณที่กำลังยืนมองดวงจันทร์และดวงดาวอยู่ที่ชานระเบียงของบ้าน เธอรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้กลับมาอยู่ที่บ้านและตอนนี้เธอได้ตัดสินใจแล้วว่ากำหนดครั้งหนึ่งปีเมื่อไหร่ เธอคงได้กลับมาอยู่ที่บ้านกลับมาช่วยกิจการของครอบครัวอย่างจริงจังสักที
“คิดอะไรอยู่เหรอ” ติณณ์ที่เดินออกมาชมบรรยากาศยามค่ำคืน ติณณ์เห็นว่าปุณยืนอยู่ก่อนแล้วจึงเข้าไปคุยด้วย
“ไม่ได้คิดอะไรคะ”
“จริงเหรอ”
“จริงสิคะ เวลาที่ปุณยืนดูธรรมชาติแบบนี้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกไม่เชื่อคุณติณณ์ลองดูสิคะ หลับตาและสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปในร่างกาย” คนตัวเล็กไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอทำให้คนที่มองรู้สึกเช่นไร ติณณ์ทำตามที่ปุณบอกและได้ผลเหมือนที่เธอพูดจริง ๆ เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ขอบคุณที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” บริเวณที่เงียบสงบแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังเต้นแบบบ้าระห่ำนั้นก็คือ
