บทที่ 17
ไม่นานทางเดินดังกล่าวก็กลับไปสภาพเดิม หวงจิงอวี๋ที่ใส่ยาให้กับคนที่เขาดูแลแล้วเดินมาดูกลไกตรงหน้า ก่อนจะหยิบเศษหินแถวนั้นโยนเข้าไป พื้นเปิดออกทันทีและหอกก็พุ่งตรงขึ้นมาจากพื้นเรียกได้ว่าแทบจะเต็มทุกพื้นที่ ก่อนที่สักพักก็กลับไปเป็นอย่างเดิม
แต่แล้วหลงเหยียนก็นึกอะไรออก
“คัมภีร์อีกเล่มท่านเอามาไหม” นางถามคนข้างกายและเขาก็ส่งให้ทันที เพราะเก็บเอาไว้ในอกทั้งสองอัน เพราะหลงเหยียนฝากอีกฝ่ายเอาไว้ เนื่องจากนางใช้ช่องต่าง ๆ ที่เอาไว้ใส่ของของคนโบราณไม่สะดวกเท่าไร รู้สึกมันแปลก ๆ
“นี่ไง เหมือนที่นี่ไหม” หญิงสาวเปิดหน้าหนึ่งที่มีกรอบวงกลมที่มีรูปสัตว์อยู่ตามทิศต่าง ๆ
“หรือเราต้องหมุนมันให้เหมือนอย่างนี้” เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็สั่งให้เหล่าทหาร ไปปรับรูปสลักหินทั้งหมดให้อยู่เหมือนอย่างภาพ น่าแปลกที่มันเคลื่อนที่ได้ง่ายกว่าที่คิดคล้ายกับทำเอาไว้เพื่อการนี้
สักพักทุกอย่างก็อยู่ในจุดที่เ
