Chapter 17
โคตรหึง
ฉิบหาย!!
คือคำแรก ๆ ที่ผุดขึ้นมาในหัวของอัครวินทร์ หลังจากที่เขาลืมตาตื่นสะลึมสะลือ แล้วเห็นใบหน้านวลลออของสาวน้อยแสนสวยนอนตะแคงข้าง ใช้ฝ่ามือเท้าคาง กำลังอมยิ้มมองเขาอยู่
“ตื่นแล้วเหรอคะคุณป๋า”
เสียงของเธอหวานราวกับความฝัน ทีแรกอัครวินทร์ก็ยิ้มตอบอยู่หรอก เพราะคิดว่าเขาฝันถึงเธอ... แม่สาวเอวอ่อน ร่อนสะบัด เอากับเธอทีไรเหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา ทั้งตื่นเต้น เร้าใจ และอยากเล่นซ้ำ ๆ ไม่มีเบื่อ
จุ๊บ
“อย่ายิ้มแบบนี้สิคะ เดี๋ยวหญ้าหวานก็หลงแย่เลย”
ริมฝีปากบวมเจ่อที่ยื่นมาจูบปากเขาเบา ๆ ก่อนผละสัมผัสนุ่มฉ่ำออกไปอย่างน่าเสียดาย ปลายนิ้วเล็ก ๆ ซุกซนที่ลูบไล้ปลายคางสากระคาย ทำให้อัครวินทร์คลายยิ้ม นิ่วหน้า
ทำไมความฝันมันเหมือนจริงจังเลยวะ?
“เดี๋ยวหญ้าหวานไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
ร่างบางเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากเตียง เมื่อเธอหันหลัง ก้นเด้ง ๆ ก็เผยให้เขาเห็น มันกลมกลึง เบียดชิดก
