Chapter 21
ผ้าจะหลุด
มะปรางนอนไม่ค่อยหลับ เธอตื่นตั้งแต่เช้าตรู่เพราะแปลกที่ มิหนำซ้ำหวันยิหวาก็ไม่กลับมานอนที่ห้องด้วย ถึงจะพอเดาออกว่าเพื่อนนอนห้องไหน แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เลยเดินลงมาที่ห้องโถงตั้งแต่เช้าตรู่
เสื้อผ้าหญิงชาย บางตัวขาดรุ่งริ่ง กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องรับแขกราวกับเมื่อคืนนี้เกิดสงคราม ระเบิดลงบ้าน อะไรแบบนั้น
มือบางจีบนิ้วยกผ้าผืนเล็กที่ถูกทับอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตผู้ชาย ขึ้นมามองด้วยความสงสัยใคร่รู้ แต่พอรู้ว่าเป็นกางเกงในของอัครวินทร์ เธอก็ร้อง
“อี๋!”
แล้วโยนมันทิ้งไปทางประตูราวกับเผลอจับไปโดนจิ้งจกตัวเป็น ๆ!
แกร๊ก
ตุบ!
“.....”
มะปรางยกสองมือขึ้นปิดปาก แต่พอปิดปากแล้วก็เพิ่งคิดได้ว่าเธอเพิ่งจะจับกางเกงในของตาแก่หน้าละอ่อนนั่น เลยรีบใช้หลังมือเช็ดปากตัวเองแรง ๆ แล้วเอามือลง มองชายหนุ่มร่างสูงที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในบ้านด้วยความรู้สึกช็อกตาตั้ง
ก็กางเกงในที่เธอโย
