รพ. รัฐบาล
เพาะรักยืนมองหน้าของพ่อที่นอนอยู่บนเตียง สภาพที่โดนเจาะคอเพราะหายใจไม่ออก
' คนไข้เป็นวัณโรคขั้นสุดท้ายแล้วเพราะปอดของคนไข้ถูกทำลายจนหมดแล้วนะครับ แถมคนไข้นั้นมาส่งที่ รพ. ช้าเกินไป หมอคงช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้วครับ' หมอบอกกับเพาะรักตรงๆ ตรงจนเพาะรักนั้นแทบล้มทั้งยืนเพราะเธอทำใจไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามมาตลอดว่าสักวันต้องถึงวันนี้
' แล้วพ่อจะฟื้นไหมคะหมอ เพราะดิฉันอยากคุยด้วยสักครั้ง' เพาะรักถามหมอด้วยน้ำตาคลอเบ้า มือไม้สั่นเทา
' หมอให้คำตอบไม่ได้ครับ เพราะร่างกายของคนไข้อ่อนแอเกินไป บลาๆๆๆๆๆ' หมอบอกกับเพาะรักอย่างจนปัญญา เพราะอาการของคนไข้นั้นไม่ตอบสนองกับยาทุกชนิด คนไข้ไม่รับรู้อะไรแล้ว สัญญาณชีพจรเต้นช้าลงทุกครั้ง เพาะรักฟังคำพูดของหมอแล้วใจหาย เธอรู้สึกจุกที่ลำคอ แต่น้ำตานั้นไหลเอ่อที่ดวงตาจนล้นออกมาอาบแก้ม เพาะรักนั่งคุกเข่าลงที่หน้าห้องฉุกเฉินหลังจากที่หมอได้
