ทางสะดวก( ทางด่วน)
2769 คำ
บ้านแด๊ดเสือ
แด๊ดเสือ มัมมาริสา แด๊ดสิงห์ มัมแสน กรู๊บ ครีย์ยอน ไลอ้อน ซีล่า รันน่า ทุกคนจ้องมองนั่งจ้องมองหน้าไทเลอร์นิ่งๆ ทุกคนนั้นดีใจที่อัลม่ามูฟออนได้มาจากจากัวร์ และดูท่าทางแล้วทั้งสองคนจะคุยกำลังรู้เรื่องมากๆด้วย
" แด๊ดนายชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน นายทำงานอะไร" ครีย์ยอนถามคำถามแทนใจทุกคนคน ไทเลอร์ยิ้มที่มุมปาก
" ผมก็ทำธุรกิจเล็กๆน้อยๆครับ พอเลี้ยงตัวเองได้ครับ" ไทเลอร์ตอบอย่างสุภาพและถ่อมตัวมากๆ พลางมองหน้าของแด๊ดเสือและมัมมาริสา ทั้งสองคนยิ้มเอ็นดูเขามากๆเพราะอะไรเขาไม่รู้หรอก
" แด๊ดของผมชื่อไคล์เลอร์ มัมได้จากไปนานแล้วครับ" ไทเลอร์แนะนำชื่อของแด๊ดของเขาให้ทุกคนได้รู้จัก อัลม่ามองหน้าแด๊ดเสือและมัมมาริสา ทั้งสองคนยิ้มอย่างเป็นมิตร เพราะท่านหวังอย่างเดียวคือผู้ชายต้องดูแลลูกสาวของท่านและจริงใจกล้าเปิดเผย และที่สำคัญคือลูกสาสของท่านไม่ได้ไล่ตามต้อยๆเหมือนเมื่อก่อน พวกท่าานทั้งสองคนก็พอใจมากแล้ว
" ผมมาจากเดนมาร์กครับ พึ่งมาถึงก็เจอเพื่อนทางธุรกิจทักทายแบบนี้แล้วครับ หึหึ" ไทเลอร์เล่าให้ทุกคนฟังเรื่องราวของเขา แด๊ดเสือมองแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก พยักหน้ารับเล็กน้อย
" แล้วนายพักที่ไหนล่ะ" กรู๊บถามด้วยความอยากรู้ อัลม่ามองหน้าของไทเลอร์ทันที เพราะเธอก็สงสัยเหมือนกัน ไทเลอร์อมยิ้ม
" บ้านของผมอยู่ข้างๆบ้านของลุงเสือนี้แหละครับ" ไทเลอร์บอกทุกคนที่มองหน้าเขาอยู่นิ่ง ทุกคนพยักหน้ารับ
" ข้างบ้านของอัลเหรอคะพี่เลอร์" อัลม่าถามเขาด้วยความตกใจ
" เจาะประตูทะลุกำแพงมาเลยไหมล่ะ" ไลอ้อนถามไทเลอร์เล่นๆ
" ได้กับดีครับ" ไทเลอร์ตอบเสียงจริงจัง อัลม่าอ้าปากค้าง หน้าแดงๆ หัวใจเต้นแรงโครมคราม
" ได้ไหมครับคุณลุง" ไลอ้อนถามแด๊ดสิงห์ ที่เป็นประมุขของบ้าน
" เอาสิ " แด๊ดสิงห์ตอบสั้นๆ ทุกคนอมยิ้ม
" ผมมาขออนุญาตลุงเสือพาน้องอัลไปเที่ยวเล่นสวนสาธารณะใกล้ๆบ้านจะได้ไหมครับ" ไทเลอร์ถามแด๊ดเสือ
" อืม ได้สิ" แด๊ดเสือตอบอนุญาตทันที ไทเลอร์หันหน้ามามองหน้าอัลม่า เขายิ้มตาหยีด้วยความดีใจ
สวนสาธารณะ
รถของไทเลอร์จอดที่ข้างฟุตบาท ทั้งเขาและเธอมองออกไปด้านนอก
" บรรยากาศตอนบ่ายค้อยดีจังเลยนะคะพี่เลอร์" อัมม่าพูดพลางยิ้มอย่างสุขใจ ไทเลอร์หันมามองหน้าเธอแล้วยิ้มกว้างๆ
" เราลงไปกันเถอะ" เขาเอ่ยชวนอัลม่าที่ทำหน้ามีความสุข
" ไอ้เฮนมึงรอกูที่นี่" ไทเลอร์หันไปสั่งลูกน้อง พร้อมกับเปิดประตูรถลงไป อัลม่าขยับตัวไปฝั่งของไทเลอร์ เขายื่นมือออกมาเพื่อรอรับมือของเธอ อัลม่าจ้องมองมือของเขาพลางอมยิ้มหน้าแดง หัวใจเต้นแรง เพราะเธอพึ่งเข้าใจความหมายของคำว่าดูแลแบบแฟน หรือผู้ชายดูแลผู้หญิง มันดีแบบนี้ๆเอง อัลม่ายื่นมือไปหามือของเขาพลางดันตัวออกมา
" พี่ขอจูงมือน้องอัลเดินเล่นนะครับ" ไทเลอร์ขออนุญาตเจ้าของมือนุ่ม
" ค่ะ" อัลม่าตอบรับคำขอทันที ไทเลอร์เดินจูงมือของเธอเดินไปเรื่อยๆ ทั้งสองคนมองคู่ รักหลายต่อหลายคู่นั่งจีบกัน สายลมพัดกระทบใบหน้าของเขาและเธอเย็นสบายเพราะร่มเงาต้นไม้ ทั้งสองคนเดินจูงมือกันไปเรื่อยๆ ไทเลอร์ปลายตามองคนข้างๆเป็นระยะๆ ซึ่งไม่ต่างจากอัลม่าเลย เพราะเธอพึ่งเข้าใจหลายอย่างกับคำว่าสุขที่มีคนดูแล ไทเลอร์เดินจูงมือของเธอไปนั่งที่เก้าอี้สวนสาธารณะทั้งสองนั่งมองบรรยากาศที่สวยงาม
" ชอบที่นี่ไหมครับน้องอัล" ไทเลอร์ถามพลางมองไปในสระใหญ่มากๆมีคนคู่รักที่นั่งจักรยานป่นในน้ำเป็นรูปสัตว์ต่างๆ อัลม่าอมยิ้ม
" อัลชอบค่ะพี่เลอร์ " อัลม่าตอบอย่างจริงใจ เพราะเธอไม่เคยมีโมเมนต์นี้มาก่อน
" พี่ก็ชอบครับถ้ามีน้องอัลอยู่ข้างๆแบบนี้" ไทเลอร์บอกคนข้างๆน้ำเสียงอ่อนโยน อัลม่าหน้าแดง หัวใจเต้นแรง แต่ใครจะไปรู้ว่าด้านหลังใต้ต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากทั้งสองคนนั้นมีใครบางคนยืนปากคว่ำมองด้วยความหงุดหงิดใจมากๆ
" ร้อนไหมครับน้องอัล อยากดื่มน้ำไหม" ไทเลอร์ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวเธอร้อน อัลม่ายกมือขึ้นเกาท้ายทอย เธอเคลิบเคลิ้มกับไทเลอร์ไปหมดเลย เพราะทุกอย่างคือครั้งแรกที่โดนจีบ โดนผู้ชายทำดีด้วยเธอเคลิ้มมากๆ ตัวลอยเป็นลูกโป่งเลย
" หึ! หัวอ่อน" จากัวร์พ่นลมหายใจออกทางจมูกด้วยความสมเพชอัลม่า เพราะแค่ผู้ชายที่รู้จักกันไม่นานแค่เขาพูดนิดๆหน่อยๆก็เคลิบเคลิ้มไปกับเขา ถ้าไม่เรียกว่าหัวอ่อนจะเรียกว่าอะไรล่ะ
" อิจฉาผู้ชายคนนั้นหรือไงมึงไอ้เ..ี้ยจาร์" เสียงที่จากัวร์ไม่คิดว่าจะมีใครมาเจอเขาตรงนี้ดังขึ้นมาจากด้านหลัง จากัวร์ขบกรามแน่นๆและหันหน้ามามอง เขามองที่ละคน
" ไอ้เ..ี้ยกรู๊บ ไอ้เ..ี้ยครีย์ ไอ้เ..ี้ยไล" จากัวร์เรียกชื่อเพื่อนทั้งสามคน ที่ยืนแสยะยิ้มสะใจอยู่
" หึหึ มาดูด้วยตาของตัวเองสิมึง " ครีย์ยอนเอ่ยถามจากัวร์อย่างรู้จักกันมานาน จากัวร์กำมือเข้าหากันแน่นๆ ก่อนจะกลั้นใจแสยะยิ้มยักไหล่ให้เพื่อนๆไม่ตอบ
" มึงเห็นชัดแล้วใช่ไหมไอ้เ..ี้ยจาร์ หึหึ" ไลอ้อนถามเพื่อความแน่ใจ
" เต็มสองตาของมึง เต็มสองหูของมึงแล้วสิ " กรู๊บถามเย้ยหยัน เพราะเขาแค้นจากัวร์มากๆที่แต่ก่อนชอบพูดจากระแนะกระแหนว่าโน้นว่านี้พี่สาวของเขาดีนัก
" กูมาวิ่ง พวกมึงไม่แหกตาดูเหรอชุดที่กูใส่" จากัวร์พูดออกมาแดกดันทั้งสามพี่น้อง เขาไม่ได้แก้ตัวอะไรเพราะการแต่งตัวของเขาก็บอกอยู่แล้วว่ามาวิ่ง ทั้งสามหนุ่มมองตุ้งแต่หัวจรดเท้า
" หึหึ วิ่งก็วิ่ง " กรู๊บหัวเราะในลำคอสะใจ พลางพูดเข้าข้างจากัวร์
" มึงคงเหนื่อยละสิเลยหยุดพักพอดีกับตรงน้องสาวของกับแฟนนั่งจีบกันนะ " ครีย์ยอนพูดแดกดันกับอย่างไม่เกรงใจเพื่อนจะโกรธ จากัวร์ขบกรามแน่นๆ
" พวกเวร!" เขาด่าเพื่อนทั้งสามคนพร้อมกับหันหลังให้และวิ่งออกกำลังกายไปแต่เขาต้องหยุดชะงักก่อนก้าวเท้า
" แด๊ดของกูให้แฟนของอัลม่าเจาะประตูข้างบ้านด้วยนะโว้ยไอ้จาร์" ไลอ้อนตะโกนบอกจากัวร์
" เพื่อนบ้านกัน เจาะประตูเชื่อมต่อกัน เขาเรียกว่า....." กรู๊บพูดออกมาด้วยความสะใจ
" ทางสะดวกหรือทางด่วนใช่ไหมว่ะไอ้กรู๊บ" ครีย์ยอนถามเล่น พลางมองกิริยาของจากัวร์ จากัวร์ขบกรามแน่นๆพร้อมกับวิ่งจากไปทันที ทั้งสามหนุ่มมามองตามหลังจากัวร์พลางถอนหายใจแรงๆ
" จับตามันเอาไว้ อย่างให้มันเข้าใกล้ยัยอัล" ครีย์ยอนสั่งไลอ้อนและกรู๊บ
" อืม " ทั้งสองหนุ่มตอบพร้อมๆกัน เพราะในตอนนี้พวกเขาเชื่อใจจากัวร์ไม่ได้เลย พวกเขากลัวจากัวร์ตะครุบอัลม่าไปในกรงของเสือ
จากัวร์วิ่งออกมาห่างทั้งสามคนและอัลม่ากับผู้ชายคนนั้น เขากำขวดน้ำจนยับยู่ยี่ แววตาดุดันน่ากลัว
" หึ! หัวอ่อน " จากัวร์พ่นลมหายใจออกจมูกโด่ง พลาวพูดพึมพำอย่างหงุดหงิดในใจตลอดเวลา
' ใจง่ายเกิน เจอผู้ชายทำดีด้วย พูดดีด้วย ก็เคลิ้ม ' จากัวร์คิดในใจอย่างหงุดหงิด
" อัลม่า !" เขาเค้นเสียงรอดไรฟันเรียกชื่ออัลม่าด้วยความแค้นใจ พร้อมกับหยุดวิ่งและหันกลับมามองที่ต้นไม้ใหญ่ที่มีเก้าอี้ตัวที่อัลม่าและไทเลอร์นั่งอยู่ ทั้งสองคนพูดคุยกันกะหนุงกะหนิง หัวเราะหน้าบาน เขามองไกลๆยังเห็นชัดเจนเลย
" หึ มูฟออนไม่ได้จริงเหรอ เพราะ...... " จากัวร์พูดออกมาเหมือนมีอะไรในหัวของตัวเอง
บ้านน้ำฟ้า
น้ำฟ้ากลับมาบ้านหลังจากที่เธอไม่ได้กลับบ้านมาหนึ่งอาทิตย์ หลังจากไปถ่ายแบบสิงคโปร์
" ยัยฟ้ากลับมาจากสิงคโปร์แล้วทำไมไม่กลับบ้าน" คุณภาคภูมิถามลูกสาวที่เดินทำหน้าเบื่อหน่าย เมื่อยล้า คุณหญิงมีพ้อมมองลูกสาสพลางถอนหายใจแรงๆ
" ฟ้าเบื่อเลยไปฉลองวันวาเลนไทน์กับเพื่อนค่ะ " น้ำฟ้าตอบแย่างเซ็งๆเพราะดอกกุหลาบเธอก็ไม่ได้จากจากัวร์เลย เธอกะว่าเขาจะส่งมาง้อก็เงียบไปเลย คุณภาคภูมิและคุณหญิงมีพ้อมมองหน้ากันพลางส่ายหน้า
" แล้วลูกชายคุณหญิงต้นสนละลูก ทำไมหนูไม่ไปดินเนอร์กับแฟนล่ะ" คุณหญิงมีพ้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัย น้ำฟ้านั่งลงข้างๆแม่ของเธอ พลางยื่นมือไปหยิบแหวนเพชรขึ้นมาลองสวมใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
" พี่จาร์ขอห่างกับน้ำฟ้าสักพักค่ะคุณแม่" น้ำฟ้าพูดออกมาแบบซิวๆ ในใจก็ผิดหวังเล็กน้อย
" ขอห่าง?" คุณภาคภูมิถามน้ำฟ้าเสียงดัง เพราะท่านไม่อยากเชื่อ เพราะทั้งจากัวร์และน้ำฟ้าคบกันมาสองปีจู่ๆมาขอห่าง
" ค่ะ" น้ำฟ้าตอบหน้าตาเฉย พลางล้วงโทรศัพท์ออกมาและถ่ายรูปแหวนที่สวมใส่นิ้วนางของตัวเอง พร้อมกับโพสต์ลงอินสตาแกรมทันที
" ห่างไม่มีจริงเพราะคำว่า ' ห่าง' หมายความว่า ' เลิก' แกไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจล่ะ" คุณหญิงมีพ้อมถามลูกสาวด้วยความหงุดหงิด เพราะบ้านคุณหญิงต้นสนนั้นรวยมากๆ ทั้งร้านเพชรหลายสาขา ไหนจะบริษัท โรงแรมอีก ใครทิ้งก็โคตรโง่แล้ว น้ำฟ้าทำหน้าบูดบึ้งทันที
" โฮ้ยยย คุณแม่ค่ะรวยๆกว่าบ้านนั้นก็มีมาจีบฟ้านะคะ " น้ำฟ้าร้องออกมาด้วยความรำคาญใจ เพราะเธอก็รอเขาส่งดอกไม้มาง้อเหมือนกัน
" โง่กับโลกสวยมันคือเส้นบางๆ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้คำไหนเท่านั้นเอง" คุณภาคภูมิพูดออกมาเสียงเรียบ เพื่อให้น้ำฟ้าคิดเอง น้ำฟ้าปากคว่ำ มองบน
" คุณพ่อขา คนรวยๆตามจีบหนูเยอะมาก ๆๆๆ คุณพ่อก็เห็นนี้คะ " น้ำฟ้าพูดโอ้อวดพ่อของเธอ ท่านส่ายหน้า
" พ่อสนใจคนนี้ แก่ต้องจับให้ได้ " คุณภาคภูมิบอกลูกสาวเสียงแข็ง
" ใช่ แม่จะเอาคนนี้แหละ แกต้องเอาให้อยู่หมัดกำให้แน่นๆ" คุณหญิงมีพ้อมบอกลูกสาว น้ำฟ้าอ้าปากค้าง
" งั้นรอให้พี่จาร์มาง้อก่อนแล้วกันนะคะ ฟ้าถึงจะรอคืนดีด้วย" น้ำฟ้าพูดออกมาด้วยความอกมั่นใจว่างั้นๆจากัวร์ก็ต้องมาง้อเธอแน่นอน คุณภาคภูมิและคุณหญิงมีพ้อมมองหน้ากันอีกครั้งและถอนหายใจแรงๆอย่างเบื่อหน่าย
" แกจะมั่นหน้ามั่นโหนกเกินไปแล้วน้ำฟ้า ตรงนั้นที่แกใช้งานทุกวันนะมันมีหลวมและสึกหรอกันได้ แกรู้ไหม" คุณหญิงมีพ้อมสอนลูกให้เข้าใจชัดๆง่ายๆ น้ำฟ้าอ้าปากค้างพลางก้มลงมองที่ตรงนั้นของตัวเอง
" อีกอย่างลูกชายของคุณดนัยคนนี้คือคนโตได้ครอบครองสมบัติมากกว่าเพื่อนแน่นอน " คุณภาคภูมิเตือนสติน้ำฟ้าที่นั่งทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่
" อย่าคิดว่าาผู้ชายโง่ทุกคน หลวมไม่หลวมผู้ชายรู้ดี แก่ควรเอาใจจากัวร์ให้มากๆ นางแบบดังในตอนนี้แต่แกไปไม่มีแดกนะถ้าผัวสไม่รวยจริง" คุณหญิงมีพ้อมพยายามพูดเตือนสติน้ำฟ้า ทั้งสองคนใส่ให้เต็มที่ เพราะครอบครัวของคุณดนัยคือรวยและมีอำนาจมากๆ ไปไหนมาไหนคนก็เกรงใจ น้ำฟ้าปากคว่ำมองบนพลางเปิดโทรศัพท์ดู เพราะเสียงข้อความเข้าหลายข้อความแล้ว เธอเปิดเข้าไปดูที่อินสตาแกรมและข้อความส่วนตัว น้ำฟ้ายิ้มที่มุมปาก
' ข่าวดังนางแบบสาวสวยถูกแฟนข้อแต่งงานแล้วค่ะ นางแบบที่มีอักษรย่อ ฟ.' นักข่าวสายบันเทิงพูดที่หน้าจอทีวี คุณภาคภูมิและคุณหญิงมีพ้อมหันไปมองทันที
" คุณพระ " คุณหญิงมีพ้อมอุทานด้วยความตกใจ เพราะแหวนเพชรวงที่ลูกสาวใส่และถ่านลงในอินสตาแกรมนั้นเป็นของท่าน น้ำฟ้าแสยะยิ้มร้าย พลางอ่านคอมเมนต์หลายต่อหลายคอมเมนต์
' ยินดีด้วยนะคะ ' เป็นหลายๆข้อความ
ติ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้อความไลน์ของน้ำฟ้าก็ดังขึ้นเช่นกัน
' ฟ้าหมายความว่ายังไงครับที่รัก ' เชสเตอร์ส่วข้อความมาถาม
' ฟ้าไม่จริงใช่ไหมครับยาหยี ' ข้อความของผู้ชายอีกคนและอีกคนเป็นสิบๆส่งมาถามเธอ น้ำฟ้ากรอกตามองบน
' สวยระดับนี้แล้วยังจะต้องไปง้อจากัวร์อีกเหรอ' น้ำฟ้าพลางคิดในใจ
" อะไรลูก" คุณภาคภูมิเอ่ยถามเพราะท่านสงสัยท่าทางของน้ำฟ้า
" เปล่าค่ะ " น้ำฟ้าตอบพลางดันตัวลุกขึ้นยืน เพราะเธอกำลังมีแผนอยู่ในหัว ไหนๆพ่อกับแม่ของ เธอให้เธอจับจากัวร์แล้วนี้และนี้ก็พอดีเลยสิ
" ทุกอย่างบังเอิญจัง " น้ำฟ้าพูดคนเดียว
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
" สวัสดีค่ะพี่นุช" น้ำฟ้ากล่าวคำทักทายปลายสาย พลางยิ้มที่มุมปากเพราะที่นุชโทรมาหาเธอคงเป็นเรื่องแหวนแน่ๆ
' น้องฟ้าถูกขอแต่งงานจริง ใช่ไหมคะ' นุชามด้วยความสงสัยและอยากรู้ เพราะเธอจะได้เอาไปเล่าข่าวในทีวีได้ถูกต้อง
" คริๆๆๆๆ พี่นุชอ่ะ ข่าวเร็วจังเลยนะคะ" น้ำฟ้าหัวเราะคิกคักอย่างกับเธอดีใจ ตื่นเต้นมากๆ เธอพูดจามีจริตจกร้านเพื่อมห้นุชอยากรู้มากกว่าเดิม
" แล้วมันจริงหรือเปล่าคะน้องฟ้า" นุชถามย้ำอีกรอบ
" ก็ตามภาพนั้นแหละค่ะ คริๆๆๆ" น้ำฟ้าตอบ
' ใครคะน้องฟ้า' นุชถามต่อ น้ำฟ้าชะงักเล็กน้อยก่อนเพราะกำลังใช้ความคิดในหัวอยู่
" คนเดียวนั้นแหละค่ะพี่นุช" น้ำฟ้าพูดให้นุชคิดและเดาเอาเอง
' คุณจากัวร์ลูกชายมของคุณหญิงต้นสนและคุณดนัยใช่ไหมคะ' นุชถามอย่างเดาๆ แต่เธอก็คิดว่าเธอเดาไม่ผิดแน่นอน
" คริๆๆๆๆๆๆ นุชนี้เก๊งงงงงงเก่งนะคะ" น้ำฟ้าหัวคิกคักอย่างชอบใจพลาสงเอ่ยชมเหมือนนุชเดาถูก นุชนิ่งไปเล็กน้อยเพราะข่าววงในบอกว่าน้ำฟ้าและจากัวร์ห่างกันอยู่ วันวาเลนไทน์ก็เงียบต่างคนต่างอยู่
' ใช่คุณจากัวร์จริงใช่ไหมคะน้องฟ้า' นุชถามย้ำเพราะไม่อยากเล่าความเท็จของประชาชน แฟนคลับเสียใจภายหลัง น้ำฟ้ากัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางกำลังคิดหาคำตอบอยู่
" เอาไว้เฉลยอีกสองวันนะคะ " น้ำฟ้าบอกกับนุชพร้อมกดสายวาง
" คริๆๆๆๆ ใครดีน่ะ " น้ำฟ้าพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี เพราะผู้เยอะแยะไปหมดไม่รู้จะจิ้มใครดี
' จากัวร์ , เชสเตอร์, ชาร์ลอต , บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ'
" คริๆๆๆๆๆๆ สวยและมีผู้ให้มาเลือกเยอะไงคะ คริๆๆๆๆๆๆๆ" น้ำฟ้าหัวเราะคิกคักพูดพึมพำคนเดียวขึ้นไปบนห้อง โดยไม่่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
" คุณพี่ถ้ายัยฟ้าเสียคุณหญิงต้นสนไปน้องไม่ยอมนะคะ น้องเสียดาย" คุณหญิงมีพ้อมหันไปมองหน้าสามีพลางพูดออกมาเสียงเศร้าสร้อย
" มารยาหญิงเยอะแยะคุณอย่าห่วงเลยน่า" คุณภาคภูมิพูดเข้าข้างลูกสาวถึงแม้ท่านจะกลุ้มใจมากแค่ไหน แต่เชื่อว่ามารยาหญิงสามารถเอาชนะทุกอย่างได้อยู่แล้ว
" ค่ะ น้องเชื่อ อิอิอิ" คุณหญิงมีพ้อมพูดอย่างเห็นด้วยกับสามี
คริๆๆๆ ???
- ผู้เขียน
