E-Fortuity นายคือความบังเอิญของฉัน | 3
2198 คำ
[ETHAN PART]
เธอคนนั้น...จริง ๆ สินะ
สวัสดีครับ ผมชื่อ ‘อีธาน’ เป็นทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าหลายแห่งและรายใหญ่ของประเทศ ที่ใคร ๆ ก็ต่างพูดว่าผมคือวายร้ายในคาบเจ้าชายรูปหล่อ ฮ่า ๆ ผมไม่เถียงหรอกนะเพราะมันคือความจริง
ใช่ครับ ผมมันร้าย ถ้าถามว่าร้ายยังไงอ่ะเหรอ หึ เดี๋ยวคุณก็รู้เองแหละ
ตอนนี้ผมอยู่ร้านเหล้าหลังมอ มากับไอ้พวกเวรแก๊ง EXTRA นี่แหละ ถ้าถามว่าแก๊งผมมารวมตัวกันได้ไงอ่ะเหรอก็คงต้องเล่าย้อนไปตอนปี 1
ผมกับไอ้ติณเนี่ยที่บ้านเรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว เพราะพ่อผมกับพ่อมันสนิทกันจนเรียกว่าเป็นเพื่อนรักกันเลยก็ว่าได้ ผมก็เลยต้องมาสนิทกับมันไปโดยปริยาย
ส่วนไอ้โรมกับไอ้เอ็กซ์คิวนี่มันเป็นเพื่อนกันตอนมอปลายและมาเรียนที่นี่ด้วยกันครับ แล้วพวกมันก็ดันหล่อด้วย ผมเจอพวกมันที่ร้านเหล้านี่แหละ จำได้ว่าวันนั้นพวกมันไม่มีโต๊ะนั่งเลยเดินมาถามผมกับไอ้ติณ จากนั้นพวกเราก็สนิทกันเพราะเหตุการณ์บางอย่าง
หนึ่งปีก่อน
“เฮ้ย พวกมึงมากันกี่คน?” ไอ้โรมเอ่ยถามผมกับไอ้ติณขึ้น พวกผมจึงหันไปมองมันแบบงง ๆ
“สอง” ไอ้ติณเป็นคนพูดตอบ
“มากันสองคนเหรอวะ แต่โต๊ะพวกมึงนี่นั่งได้เป็นสิบ”
พวกมันทำหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ มันก็น่าแปลกใจอยู่แหละ ก็ผมกับไอ้ติณแม่งดันจ้องได้โต๊ะที่ใหญ่ที่สุดในร้านไง
“เรื่องของพวกกู” ผมตอบพวกมันไปแบบกวนตีนหน่อย ๆ ไม่ได้อยากหาเรื่อง แต่ปากเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
“พวกกูนั่งด้วย”
ผมกับไอ้ติณยังไม่ทันจะได้อ้าปากปฏิเสธพวกมันไป อยู่ ๆ ไอ้สองตัวนี้ก็ถือวิสาสะนั่งร่วมโต๊ะกับพวกเรา พอคิดดูแล้วเรียกว่าหน้าด้านน่าจะเหมาะกว่านะ
ไอ้พวกเวรนี่หนิ!
“เดี๋ยวๆ พวกกูให้พวกมึงนั่งแล้วเหรอวะ?” ผมถามพวกมันไป
“ไม่เป็นไร ๆ พวกกูไม่ถือ ฮ่า ๆๆ” ไอ้โรมมันตอบกลับมาแบบชิลล์ ๆ พลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แต่ผมกับไอ้ติณนี่พากันอึ้งไปเลย
“หน้าด้านจริงพวกมึง!” ไอ้ติณสบถเบา ๆ แต่ผมว่าไอ้สองตัวนั้นได้ยิน ไม่อย่างนั้นพวกมันคงไม่ส่งยิ้มกวนส้นตีนให้ไอ้ติณกลับมาพร้อมทำสีหน้าที่บอกว่า ‘แน่นอน’ อะไรประมาณนี้
พอพวกผมสี่คนมานั่งรวมตัวอยู่ในโต๊ะเดียวกัน สายตาคนเกือบทั้งร้านแม่งก็จ้องมาทางพวกผมเป็นตาเดียว จากตอนแรกที่มองอยู่แล้ว แต่มันยิ่งทวีความรุนแรงทางสายตามากขึ้นเมื่อไอ้สองตัวนี้มานั่งด้วย
“เออ พวกมึงชื่อไรกันวะ?” ไอ้โรมหันมาถามพวกผม
“กูอีธาน”
“กูติณ”
“กูโรม ส่วนไอ้ห่านี่ชื่อเอ็กซ์คิว มันเป็นใบ้ไม่ค่อยชอบพูด”
“ไอ้สัตว์ กูไม่ได้เป็นใบ้” ไอ้เอ็กซ์คิวรีบพูดด่าไอ้โรมขึ้น มันดูนิ่ง ๆ ตั้งแต่มันมานั่งนี่ นี่เป็นคำแรกที่ผมได้ยินออกมาจากปากมัน
“ฮ่า ๆๆ กูหยอกเล่น” ไอ้โรมหัวเราะร่าเหมือนคนขี้เล่น แต่ขี้เล่นแบบกวนตีนฉิบหาย ถ้าผมเป็นไอ้เอ็กซ์คิวนี่ตบกบาลมันแตกไปล่ะ
พวกผมนั่งกินเหล้าด้วยกันมาได้หลายชั่วโมง ตลอดเวลาไอ้ห่าโรมนี่ก็ชวนคุยไปเรื่อย แม่งพูดเก่งและกวนตีนเก่งฉิบหาย จนผมเริ่มปวดหัวกับมัน
“กลับกันเพื่อน” ไอ้โรมพูดชวนหลังเมาได้ที่
“ใครเพื่อนมึง?” ไอ้ติณตอกกลับมันไปแบบนิ่ง ๆ
“เอ้า เพื่อนแดกเหล้าไง โด่ววว” ไอ้โรมตอบกลับมาเหมือนน้อยใจให้ไอ้ติณเล็กน้อย
“เออ กลับก็กลับวะ” ผมพูดแล้วดึงไอ้ติณให้ลุกขึ้นจากโซฟา
หลังจากนั้นพวกผมก็เดินออกจากร้านเหล้า กำลังจะเดินไปเอารถที่จอดไว้ตรงที่จอดรถ
ตุ๊บ!
ผัวะ!
ตุ๊บ!
พวกผมหยุดชะงักฝีเท้าทันที เพราะได้ยินเสียงเหมือนคนโดนกระทืบอยู่ใกล้ ๆ ทางไปที่จอดรถ
“พวกมึงทำเหี้ยไรวะ!?” ไอ้โรมตะโกนถามไอ้พวกนักเลงสี่คนที่กำลังรุมกระทืบคนที่นอนอยู่บนพื้นถนน
“ไม่ต้องเสือก!” หนึ่งในพวกนั้นตะโกนตอบกลับมา
“ไม่เสือกไม่ได้ว่ะ เพราะไอ้ห่านั่นกำลังจะตาย” ไอ้โรมตะโกนตอบนักเลงพวกนั้นไปพร้อมชี้นิ้วไปยังไอ้คนที่นอนเลือดอาบอยู่บนพื้นเหมือนคนใกล้ตายอยู่รอมร่อ
และพอไอ้โรมพูดจบ มันก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาไอ้พวกนักเลงนั่นทันทีอย่างไม่กลัวตาย พร้อมไอ้เอ็กซ์คิวที่เดินตามมันไปด้วย
พวกมันเข้าไปต่อยตีกับไอ้พวกนักเลงนั่น ผมกับไอ้ติณหันหน้ามามองกันอยากไม่ได้นัดหมาย หน้าไอ้ติณนี่คือเบื่อโลกแบบสุด ๆ มันส่งสายตาถามผมอารมณ์แบบว่า ‘กูต้องไปช่วยพวกมันใช่มะ?’ ผมก็หยักคิ้วส่งให้มันไป ก่อนเราสองคนจะเดินเข้าไปร่วมวงต่อยตีกับไอ้พวกนักเลงนั่น ใช้เวลาไม่นานพวกนักเลงก็กองอยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อย แต่ที่ทำให้ผมแปลกใจคือไอ้เอ็กซ์คิวแม่งต่อยเก่งฉิบหาย โดยที่บนตัวแม่งไม่มีรอยแผลห่าเหวอะไรเลยสักจุด
“ไอ้อาเธอร์!” เสียงไอ้ติณพูดขึ้น ผมจึงก้มลงไปมองหน้าไอ้คนที่โดนนักเลงกระทืบจนนอนเลือดอาบ และผมก็จำได้ว่ามันคือ ‘ไอ้อาเธอร์’
ผมจำได้ว่าตอนอยู่ ม.5 นี่ล่ะ มันเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับผมและไอ้ติณ แต่อยู่คนละห้อง ชื่อเสียงมันเลื่องลือสุด ๆ ส่วนใหญ่ก็เรื่องที่แม่งชอบไปล่อสาวมาแดกแล้วก็โดนผัวผู้หญิงพวกนั้นมากระทืบเป็นประจำ
มีครั้งหนึ่งไอ้ติณกับผมจะไปเล่นเกมกันหลังโรงเรียนแล้วเสือกไปเห็นไอ้ห่านี่โดนกระทืบอยู่ มันแหกปากขอร้องให้พวกผมช่วย พวกผมก็คนดีไง (เหรอวะ?) เลยช่วยมันออกมาได้
หลังจากวันนั้นมันก็ได้ไปนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลอยู่หลายวัน พอมันหายดีแล้วก็ย้ายโรงเรียนไป พวกผมก็เลยไม่ได้ติดต่อหรือเจอมันอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น เพิ่งได้มาเจอมันก็วันนี้นี่ล่ะ สภาพเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยไอ้ห่านี่ แดกตีนเหมือนเดิม
หลังจากนั้นพวกผมก็พาไอ้อาเธอร์มันไปส่งโรงพยาบาลแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน...
หลายวันต่อมาหลังจากวันนั้น...
วันนี้เป็นวันรับน้องของคณะบริหารฯ กับคณะมนุษย์ฯ สองคณะนี้รับน้องด้วยกัน ผมก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม อาจจะเพราะอยู่ติดกันมั้งแต่ไอ้โรมกับไอ้เอ็กซ์คิวมันอยู่คณะมนุษย์ฯ ไง พอพวกแม่งเห็นพวกผมก็รีบเดินจ้ำอ้าวเข้ามาหาทันที พอทุกคนเห็นพวกผมอยู่ด้วยกันก็เอาแต่จ้องมอง มาทางนี้ตลอด
เวลาใครเห็นก็จะเรียกพวกผมว่ากลุ่มน้องสุดหล่อ พวกผมนี่พากันส่ายหน้าเป็นระวิงเลย รับไม่ได้ ผมจะอ้วก!
หลังจากนั้นพวกผมก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยช่วงรับน้อง ก็ไอ้โรมนี่แหละชอบเกาะแกะฉิบหาย ลากพวกผมไปนู่นไปนี่ด้วยตลอด แต่ไอ้โรมนี่น้อยไปเลยเมื่อเทียบกับไอ้อาเธอร์ พอแม่งออกจากโรงพยาบาลปุ๊บแม่งก็มาตัวติดกับพวกผมอีกคน โดยใช้เหตุผลว่ามาตอบแทนบุญคุณที่พวกผมช่วยมันไว้วันนั้นด้วยการเป็นเพื่อน พวกผมก็เลยต้องจำยอมอ่ะ
พอพวกผมไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ คนมันก็เริ่มสนใจพวกผมมากขึ้นไง เรียกพวกผมว่าแก๊งสุดหล่อ แก๊งเทพบุตรบ้าง ไป ๆ มาๆ ก็พากันรวมตัวกันตั้งตัวเป็นแฟนคลับของพวกผม แล้วตั้งชื่อแก๊งให้พวกผมว่า EXTRA เพราะพิเศษ หล่อ รวย ครบ และไอ้คำว่า EXTRA นี่มันก็คือตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวหน้าของชื่อพวกผมมาเรียงต่อกัน แล้วเพจนู่นนี่นั่นก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด อวยความหล่อ ความแบด ความรวย ความเจ้าชู้ของพวกผมไปทั่ว
นั่นแหละครับที่มาของพวกผม
ตัดมาที่ปัจจุบัน
“เออ พรุ่งนี้มีซ้อมเชียร์นี่หว่า กูได้ยินว่าหลังซ้อม ปีสามจะให้น้องปีหนึ่งจับพี่รหัส” ไอ้ติณพูดเปิดประเด็นขึ้น
“ดีจังวะ กูรอเลย ขอให้น้องรหัสกูสวย หมวย อึ๋ม ก็พอ” ไอ้โรมพูดด้วยหน้าตาหื่นกระหาย
“ไอ้สัตว์ มึงนี่นะ!” ไอ้เอ็กซ์คิวพูดด่าไอ้โรมอย่างเอือมระอาสุด ๆ
“กูขอให้มึงได้ผู้ชาย” ผมพูดอวยพรแบบกวนตีนให้มัน เพราะไอ้โรมแม่งเจ้าชู้แถมยังกะล่อน ผู้หญิงคนไหนถูกใจมัน มันจับแดกหมดอ่ะ ถ้าแม่งได้น้องรหัสเป็นผู้หญิงนะ ผมรับรองเลยว่าไม่รอด
“ไอ้เหี้ยธาน มึงอย่ามาแช่งกู แค่กูได้พี่รหัส ลุงรหัส ตารหัส เป็นผู้ชายหมดกูก็เซ็งจะตายห่าล่ะ” ไอ้โรมพูดตัดพ้อด้วยสีหน้าเหมือนเซ็งโลก แต่สะใจผมดีนะ สายรหัสนี้คู่ควรกับมันที่สุดแล้ว ฮ่า ๆๆ
เรานั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย สักพักหนึ่งก็มีผู้หญิงสวย หุ่นดี และนมโตสี่คนเดินเข้ามาหาพวกผม
“หวัดดีค่ะ พวกเราขอนั่งด้วยได้ไหมคะ?” หนึ่งในนั้นเอ่ยถามพวกผมด้วยน้ำเสียงหวานกินใจ ทั้งยั่วทั้งอ่อยแบบนี้ เพื่อนผมถูกใจอย่างแน่นอน
“นั่งเลยค้าบ ว่างพอดี” ไอ้อาเธอร์รีบพูดตอบพร้อมกับสายตาหื่น ๆ ที่มองจ้องเขม็งไปที่นมตู้ม ๆ ของผู้หญิงที่พูดถาม
ผมยอมรับเลยว่าแก๊งพวกผมนี่เสือตัวพ่ออ่ะ แดกผู้หญิงกันเกือบทุกคน แต่ยกเว้นไอ้เอ็กซ์คิวไว้คนหนึ่งละกัน เพราะแม่งไม่สนใจผู้หญิงเลย แดกเหล้าเสร็จก็รีบโกยกลับคอนโดเลย ส่วนพวกผมที่เหลือนี่ใครมาเสนอตัวพวกผมก็พร้อมสนองให้หมด น้ำแตกก็แยกทาง อย่าถามหาความสัมพันธ์อื่นนอกจากความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับพวกผมเลย นี่คือสโลแกนประจำใจของพวกผมสี่ตัว ฮ่า ๆๆ
“กูกลับล่ะ พอดีมีต่อ” เรานั่งดื่มต่อได้สักพักหนึ่งไอ้อาเธอร์ก็พูดบอกขึ้น และพอพูดจบมันก็หอบผู้หญิงที่มาด้วยออกจากร้านไปอย่างหน้าตาเฉย ตามด้วยไอ้โรมและไอ้ติณที่ทำแบบไอ้อาเธอร์ตามไปติด ๆ ตอนนี้จึงเหลือแค่ผม ไอ้เอ็กซ์คิว และเพื่อนของผู้หญิงพวกนั้นอยู่คนหนึ่ง
“กูกลับล่ะ” ไอ้เอ็กซ์คิวพูดบอกผมแล้วลุกเดินออกไปเลย จึงเหลือแค่ผมกับเธอแค่สองคน
“เอ่อ...อีธานไปต่อไหมคะ?”
เธอพูดถามพร้อมกับส่งสายตาอ่อย ๆ มาให้ จริงๆ ตั้งแต่มานั่งเธอก็คอยส่งสายตาอ่อยมาให้ผมอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ เอาแต่คอยถามนู่นนี่นั่นผมไปเรื่อย แต่ผมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง คือผมไม่ค่อยชอบผู้หญิงพูดมากซะด้วย ยิ่งเซ้าซี้นะ ผมไล่ตะเพิดหนีหมดอ่ะ ไม่อะไรหรอกผมแค่รำคาญ ความอดทนผมต่ำด้วยแหละ
“ไม่” ผมตอบปฏิเสธเธอไปแบบไม่แยแส แล้วทำท่าจะลุกหนี แต่เธอก็เอื้อมมือมาจับแขนผมรั้งเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนสิคะ ไม่สนใจลิลลี่เหรอคะ?” เธอพูดพร้อมส่งสายตาปริบ ๆ ให้ผมตกหลุมพรางของเธอ แต่เสียใจด้วย เพราะผมไม่หลงกล
“ไม่ วันนี้ไม่มีอารมณ์” ผมตอบพร้อมสะบัดมือของเธอออก ก่อนจะรีบเดินออกมาจากร้าน
พอมาถึงคอนโด ผมก็ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเพื่อเตรียมจะไปอาบน้ำเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนแต่เช้า
ขณะที่ผมกำลังเดินไปหยิบผ้าขนหนูสายตาก็เหลือบไปเห็นของบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ...ของที่เธอคนนั้นทำตกทิ้งไว้เมื่อสองปีก่อน เธอคือคนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจออีกครั้ง และอยู่ใกล้ผมมากขนาดนี้
- ผู้เขียน
