CHAPTER 7
Din’s part
LINE
-เจ้าบัวลอย-
เจ้าบัวลอย : ถึงแล้วค่ะ
ตัวเลขมุมหน้าจอ 16.14 มาไวกว่าที่นัด คาดว่าคงจะเลิกคลาสไวกว่าปกติ ผมเก็บสมาร์ตโฟนใส่กระเป๋ากางเกงแล้วหยัดกายขึ้นเต็มความสูง กวาดสายตาไปยังประตูหน้าตึก พบนักศึกษากำลังผลักประตูกระจกเข้ามา
“น้องบัว” เดินเข้าไปทักทายด้วยความตื่นเต้น แต่ยังคงรักษาระดับเสียงได้อย่างดี
“พอดีอาจารย์เลิกคลาสไว บัวเลยออกมาได้เร็ว” ท่าทางอีกฝ่ายก็จะตื่นเต้นไม่น้อย เธอไม่กล้าสบตากับผม เสมองไปทางอื่นในขณะพูด
“หิวไหม กินไรมายัง”
“ยังไม่ได้กิน และก็ยังไม่หิวค่ะ” น้องมองผมแค่แวบหนึ่งก็หลุบตามองพื้น ผมจึงเดินนำมาที่ลิฟต์ไม่ได้จับมงจับมือเดินหรอก
ต่างคนต่างยืนกันเงียบ ๆ ในห้องสี่เหลี่ยมที่กำลังพาเราทั้งคู่ขึ้นมายังชั้น 12 ผมเดินนำมาที่ห้องของตัวเองซึ่งอยู่เกือบสุดอีกฝั่งของตึก
“ตามสบายนะน้องบัว” ผมบอกกับคนที่ยืนเก้กังอยู่หน้าประตูห้องที่เพิ่งปิดสนิท
