ธนพัฒน์ก้าวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าบิดาอย่างคิดถึง ชายหนุ่มยกมือขึ้นสวมกอดบิดาด้วยความคิดถึง แปดปีแล้วที่เขาไมได้เหยียบย่างเข้ามาในประเทศอังกฤษ แปดปีแห่งความเจ็บปวดแม้ในใจเขายังอยากที่จะรู้ความเป็นไปของเธอคนนั้น คนที่ทำให้เขารักจนหมดใจ
“สวัสดีครับพ่อ”
“ว่าไงไอ้เสือ หากเจ้าดลไม่บินไปเมืองไทยแกก็คงไม่มาหาพ่อใช่ไหม”
ท่านไซมอนแซวบุตรชายอย่างขบขัน แปดปีแล้วสิที่ลูกชายคนนี้ของท่านตัดสินใจไปอยู่เมืองไทยเพราะเจอว่าที่ลูกสะใภ้ปฎิเสธการแต่งงาน แม้ท่านรู้ดีว่าสิ่งที่ธนพัฒน์ทำลงไปมันเกินให้อภัย แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำไปก็เพราะรักว่าที่ลูกสะใภ้ของท่านนั่นเอง
“ผมขอโทษครับพ่อ” ธนพัฒน์เอ่ยขอโทษบิดา ใช่ว่าเขาไม่อยากกลับมาแต่เขาไม่อยากกลับมาเจอสภาพแวดล้อมหรือสถานที่ที่เขาและจอมขวัญเคยไปด้วยกัน เขายอมรับว่าเขาขี้ขลาด แต่จะให้เขาทำอย่างไร หากให้เขาอยู่ที่นื่เขาคงไม่ยอมรามือเรื่องของจอมขวัญง่ายๆ อย่างแน่นอน
“ฉ
