สองอาทิตย์ผ่านไป
หลังจากสอบเสร็จจอมขวัญ อณิมา และแอนนิต้าก็ตัดสินใจที่จะไปเที่ยวเวลส์ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ดูเหมือนว่าความฝันของพวกเธอจะต้องหยุดชะงักลงเพราะสองหนุ่มที่มาดักรอพวกเธออยู่หน้าลานจอดรถนี่แหละ
อณิมาจ้องแขกไม่ได้รับเชิญอย่างหัวเสีย วันนี้เธอคิดว่าจะเป็นวันดีของพวกเธอเสียอีกแต่พอเธอเดินลงมาเจอมาเวลและธนพัฒน์ความสุขที่คิดไว้ก็พลันมลายหายไปอย่างฉับพลัน
“เห็นทีการเที่ยวของพวกเราในวันนี้ คงไม่สนุกเสียแล้วสิ”เธอหันมามองหน้าแอนนิต้าอย่างเหนื่อยใจ เธอรู้ดีว่าแอนนิต้าก็คงมีความคิดไม่ต่างไปจากเธออย่างแน่นอน พอก้มลงมามองใบหน้าหวานของจอมขวัญเธอก็ยิ่งเป็นห่วงเพราะสายตาที่มองสองหนุ่มมันทำให้เธอรู้ว่าจอมขวัญเริ่มหวาดกลัวอย่างไม่รู้ตัว
“จะไม่ไปก็ได้นะฮันนี่”
“นั่นสิฮันนี่ พวกเราเปลี่ยนแผนกันดีไหม” แอนนิต้าก้มลงมามองจอมขวัญอย่างเป็นห่วง เธอเห็นแววตาหวาดกลัวในดวงตาคู่สวยแล้วยังสายตาของพี่ชายทั้งสองของเธออีกเห็นทีความยุ่งยากกำลังเข้ามาประชิดตัวเพื่อนเธอเสียแล้ว
“ไม่เป็นไหร่หรอกจ๊ะ พวกเรานัดกันไว้แล้วนี่นา” จอมขวัญตอบออกมาอย่างเกรงใจ เธอไม่ต้องการให้อณิมาและแอนนิต้าต้องหมดสนุกก็เพราะเธอ อีกอย่างเธอก็ไปเที่ยวกันหลายคนธนพัฒน์และมาเวลก็คงไม่กล้าเข้ามาวุ่นวายกับเธอหรอก “อีกอย่างฮันนี่มีชีอาร์กับแอนนี่คอยดูแล้วนี่นา ฮันนี่ต้องรบกวนให้ชีอาร์และแอนนี่คอยเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย” เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าเกือบปีแล้วที่เพื่อนทั้งสองต้องคอยดูแลเธอแบบนี้ จอมขวัญรู้สึกละลายใจไม่น้อยที่เธอต้องคอยขอความช่วยเหลือจากอณิมาและแอนนิต้าแบบนี้เสมอ
“อย่าคิดมากสิฮันนี่พวกเราสองคนรักฮันนี่เหมือนน้องสาวนะ พวกเราสองคนไม่มีทางยอมให้ใครเข้ามาทำร้ายน้องสาวที่น่ารักของพวกเราได้หรอกจริงไหมชีอาร์”
แอนนิต้าหันไปขอความเห็นจากเพื่อน
“ใช่แล้วจ๊ะฮันนี่ ชีอาร์กับแอนนี่จะดูแลฮันนี่เป็นอย่างดีจะไม่ยอมให้ใครหรือผู้ชายคนไหนเข้ามาทำร้ายฮันนี่ได้อย่างแน่นอน”
อณิมาพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน
“ชีอาร์รักมีมี่มากนะ อย่าลืมสิว่าเราสองคนเป็นพี่น้องกันแล้ว”
“มีมี่ขอบใจชีอาร์มากนะที่คอยดูแลมีมี่มากตลอด”
“จ๊ะน้องรัก”
“อะไรกันมีมี่ให้แต่ชีอาร์หอมแก้มเหรอ ไม่ได้สิแอนนี่ก็เป็นพี่สาวของมีมี่เหมือนกัน”
“แก้มมีมี่ซ้ำหมดแน่ๆ เลย” จอมขวัญบอกอย่างเขินอาย ถึงจะเริ่มชินกับพฤติกรรมของอณิมาและแอนนิต้าก็เถอะแต่การที่พวกเธอมายืนหอมแก้มกันแบบนี้จะไม่ให้เธออายได้อย่างไร
อณิมาและแอนนิต้าถึงกับหัวเราะร่วนเลยทีเดียวเมื่อเห็นใบหน้าหวานเริ่มแดงระเรื่อตามใบหน้าและลำคอ เพียงแค่นี้พวกเธอก็มีความสุขแล้วการมีน้องสาวหน้าตาน่ารักแถมยังตัวเล็กอย่างตุ๊กตาบาบี้แบบนี้จะไม่ให้พวกเธอเป็นห่วงและหวงได้อย่างไรกัน
“ไปกันเถอะวันนี้พวกเราจะแกล้งพี่มาเวลกับพี่พอลให้หน่ำใจไปเลย”
แอนนิต้าหันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้กับชีอาร์ หญิงสาวรู้ดีว่าชีอาร์นี่แหละที่เหมาะกับมาเวล เธอจะขอร้องให้ชีอาร์แกล้งมาเวล ในเมื่อทั้งสองไม่ถูกกันก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ
“วันนี้แอนนี่คงต้องขอความช่วยเหลือชีอาร์สักหน่อยจะได้ไหม”
“ได้สิ แอนนี่มีเรื่องอะไรให้ชีอาร์ช่วยเหรอ”
“ก็หน้าที่แกล้งพี่มาเวล แอนนี่ยกให้เป็นหน้าที่ของชีอาร์นะ ส่วนพี่พอลนี่เดี๋ยวแอนนี่จัดการเอง”
“จะดีเหรอแอนนี่ ชีอาร์ว่าเปลี่ยนจากมาเวลเป็นธนพัฒน์ไม่ดีกว่าเหรอ แอนนี่ก็รู้ว่าชีอาร์ไม่กินเส้นกับพี่ชายของแอนนี่”
“นั่นแหละดี แอนนี่เชื่อว่าชีอาร์จะสามารถทำให้พี่มาเวลสติแตกได้แหละนะ ส่วนพี่พอลนี่เดี๋ยวแอนนี่จัดการเอง เอาแบบชนิดที่ว่าพี่มาเวลกับพี่พอลจะไม่เกล้าเข้ามาวุ่นวายกับฮันนี่ของพวกเราอีก”
แอนนิต้าเริ่มคิดแผนการกำจัดพี่ชายจอมเจ้าชู้ทั้งสองให้หายออกไปจากชีวิตของพวกเธออย่างเจ้าเล่ห์
“จะดีเหรอ เกิดสองคนนั้นจับได้แล้วพวกเราจะทำยังไงกัน” จอมขวัญหันมาถามทั้งสองอย่างกังวล เกิดมาเวลและธนพัฒน์จับได้ว่าพวกเธอวางแผนที่จะแกล้งพวกเขา งานนี้พวกเธอคงแย่แน่ๆ เลย
“กลัวไปได้นะมีมี่ ของแบบนี้ไม่ลองก็ไม่รู้จริงไหม”
“แต่สองคนนั้นเป็นพี่ชายแอนนี่นะ”
“พี่ชายแล้วยังไงมีมี่ยิ่งเป็นพี่ชายของแอนนี่สิยิ่งต้องทำ คิดยังไงถึงจะจีบน้องสาวของแอนนี่ อีกอย่างพี่มาเวลกับพี่พอลนะเจ้าชู้จะตาย” แอนนิต้าถึงโมโหอย่างรุนแรงพอคิดว่าพี่ชายทั้งสองจะเข้ามาล่อลวงน้องสาวที่น่ารักของเธอ
“ไปกันเถอะ สองคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาพวกเราแล้ว” อณิมาจ้องมองภาพของสองหนุ่มที่เดินตรงเข้ามาหาพวกเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงจนเกือบจะน่ากลัวอยู่ในขณะนี้
/////////
ธนพัฒน์และมาเวลเดินเข้ามาหยุดที่สามสาวอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่ ตั้งแต่ที่พวกเขาเห็นแอนนิต้าและอณิมาก้มลงมาหอมแก้มของจอมขวัญแล้ว ยิ่งอาการห่วงของสองสาวแล้วพวกเขาก็ยิ่งไม่พอใจ เพราะไม่รู้ว่าแม่สองสาวกำลังคิดที่จะทำอะไรกันอยู่
จอมขวัญก็เอาแต่ยิ้มแล้วก็เขินอายกับพฤติกรรมที่แอนนิต้าและอณิมาทำ มือเล็กมักจะยกขึ้นมาแตะแก้มของตัวเองอย่างเขินเมื่อเธอโดนสองสาวนี่หอมแก้ม
“สวัสดีครับฮันนี่ แอนนี่ ชีอาร์”
“สวัสดีค่ะคุณพอล”
“สวัสดีครับ”
อณิมายกมือขึ้นมาไหว้ธนพัฒน์ ก่อนหันไปมองมาเวลอย่างประเมินท่าทีก่อนจะเอ่ยทักทายเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท “สวัสดีค่ะศาสตราจารย์”
มาเวลถึงกับหน้าบึ้งเมื่อชีอาร์ทักทายเขาอย่างเป็นทางการเช่นนี้ เขารู้สึกโมโหไม่น้อยที่ชีอาร์เรียกเขาชะเต็มยศขนาดธนพัฒน์หญิงสาวยังเรียกชื่อเล่นเลย แล้วทำไมเธอต้องเรียกเขาแบบนี้“คุณเรียกผมซะเต็มยศเลยนะชีอาร์ นอกเวลาเรียนคุณเรียกผมว่ามาเวลหรือพี่มาเวลก็ได้” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ สายตาคมจ้องมองใบหน้างามอย่างไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่นักกับการปฏิบัติตัวที่แสนจะห่างเหินเช่นนี้ เขารู้สึกไม่ชอบชีอาร์ก็เพราะเธอไม่สนใจเขาเหมือนกับที่ผู้หญิงคนอื่นสนใจ
ทุกครั้งที่เขาเจอหน้าหรือว่าเจอเธอที่อื่น เธอก็ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ขนาดเดินสวนกันเธอยังไม่เคยคิดที่จะทักทายเขา แล้วจะไม่ให้เขาหงุดหงิดโกรธเธอได้ยังไง
“แต่ฉันว่าเราไม่สนิทกันแหละดีแล้ว เกิดสนิทมากไปมันจะไม่เหมาะสม” อณิมาเงยหน้าตอบมาเวลอย่างไม่คิดจะรักษาน้ำใจ
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...