เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า ๆ ร่างเปลือยเปล่านอนพลิกกายไปมาอย่างกระสับกระส่าย นอนไม่หลับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่อาบน้ำออกมาแล้ว พอจะหลับตานอนก็มีแต่ภาพของพวงมาลาเปลือยเปล่านอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตนบนเตียงของตัวเอง จนหงุดหงิด แล้วตอนนี้เสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบานเป็นสัญญาณว่าทุกคนพาสาวเจ้ากลับมาจากโรงพยาบาลแล้วแน่ มือใหญ่คว้าโทรศัพท์โต๊ะข้างหัวเตียงมากดต่อสายไปยังปรีชา พอปลายสายรับสายก็รีบสั่งสิ่งที่ตนต้องการทันที
“พายัยเด็กนั่นมานอนกับฉัน” เอ่ยจบความก็ตัดสายทันที ไม่สนใจจะรอฟังคำโต้ตอบของอีกฝ่าย
“ยังไงเสียเธอก็หนีฉันไม่รอดหรอกอีหนู” เอ่ยพึมพำกับโทรศัพท์ที่คุยเสร็จ แล้วลุกขึ้นเดินไปรอสาวเจ้าที่หน้าประตูห้อง
เหรียญเงินยืนพิงผนังข้างประตูห้อง เฝ้ารอการขึ้นมาของสาวน้อย และก็ต้องยิ้มหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเสียงคนหน้าห้องพูดคุยกัน
“ป้ากับคุณปรีชาช่วยหนูได้เท่านี้แหละนะหนูดอก คุณเหวเป็นคนจิตใจดี ป้าเชื่อว่า
