ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันไม่วางตา เหรียญเงินนั้นมองด้วยความขบขัน เอ็นดูแถมเย้ยหยัน แต่คนตัวเล็กนั้นมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นและเฝ้ารอวันเอาคืนคนใต้ร่างให้สาสมกับสิ่งชั่ว ๆ ที่เขาทำไว้ได้ ผู้ชายแบบนี้ไม่คู่ควรกับใคร ถ้าฆ่าเขาได้ หล่อนก็อยากฆ่าเขาให้ตายหายไปจากโลกนี้ได้เลย
อย่ารักเขานะยัยดอก เขาไม่คู่ควรกับหัวใจของแก
สาวน้อยบอกหัวใจตัวเองที่ตอนนี้เริ่มคิดทรยศคำสั่งของสมองเธอแล้ว ทำไมหัวใจต้องดื้อดึง เต้นแรงคล้ายตกหลุมรักทุกทีเลย ยิ่งตอนนี้ยิ่งเต้นแรง
“จ้องแบบนี้สงสัยจะรักฉันแล้วใช่ไหม” ถามกวน ๆ ออกไป
“หลงตัวเอง” หล่อนตอบทันควัน
“ไม่ให้หลงตัวเองแล้วจะให้หลงใครล่ะจ๊ะอีหนู เริ่มได้แล้ว ฉันทรมานจะแย่แล้วนะ อืม!"
“ค่ะ หนูจะทำให้ป๋าถึงใจที่สุดเลย แม้ว่าจะทำไม่เป็นก็ตาม”
หล่อนกัดฟันพูด พลางขยับเอามือยันร่างตัวเองยกขึ้นนั่งคร่อมร่างใหญ่ แล้วเอามือลูบแผลที่เย็บมาด้วยความปวดแผล แต่ก็ไม่แสดงความเจ็บออก
