CHAPTER 9
Ao’s part
หลายวันต่อมา
วันนี้ฝนตกหนักมาก นักศึกษาส่วนใหญ่ที่เพิ่งสอบเสร็จจะรอกันอยู่ในตึกเพื่อหวังให้ฝนซาลงก่อนแล้วค่อยออกมา ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพียงแต่ฉันเดินผ่านทางเชื่อมระหว่างตึกไปที่ตึกบริหาร เนื่องจากกลุ่มนั้นยังอยู่ เห็นจากที่มีนโพสต์น่ะ และฉันก็เจอจริง ๆ ยายนั่นอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ใต้ตึก รีบสาวเท้าก้าวยาว ๆ เข้าไปหา
“ชื่อมีน?”
เจ้าของชื่อมองฉันด้วยสายตางุนงง เธอผลิยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าให้ แอบตกใจนิดหน่อยที่ยายนี่ดูเป็นมิตรกว่าที่คิด บุคลิกของเธอนี่ฉันคิดไว้ว่าจะออกแนวหยิ่ง ๆ เชิ่ด ๆ ไม่แคร์ใคร
“มีไรเหรอ” น้ำเสียงก็ไม่มีความกระด้าง ในใจเริ่มลังเลว่าจะคุยเรื่องพี่ลมด้วยหรือไม่ แต่เพื่อนที่มาด้วยกันสะกิดแขนราวกับต้องการให้ฉันรีบคุยรีบไป
“แฟนพี่ลม?”
“หือออ” เพื่อน ๆ ของมีนประสานเสียงกัน ส่วนเจ้าตัวยิ้มน้อย ๆ และขำออกมา นั่นทำให้ฉันสับสนว่าตกลงเป็นอย่างที่ฉันคิ
