ตอนที่ 6 หวง...ห่วง
1820 คำ
"คุณแทนไทเขามาหามึงทำไมวะ หรือจะบังคับให้มึงไปเป็นผู้ชายของบัว" โซนถามเมื่อเช็ครถเสร็จ
"เปล่า แค่มาทักทาย แล้วก็ดูการทำงานของทีม" ธามตอบเสียงเรียบ
"ทำไมมึงไม่ลองคบกับบัววะ ออกจะสวย ผู้หญิงอะไรมองตรงไหนก็เพอร์เฟกต์" เรนยื่นเอกสารที่ตรวจเสร็จแล้วให้ธามเซ็น
"มึงได้ยินผู้หญิงคนนั้นขอกูคบเหรอวะ" ธามเงยหน้าถามเพื่อนรักทั้งสองหลังจากเซ็นเอกสารเสร็จ แล้วยื่นให้เรน
"ก็บัวประกาศลั่นว่าจะเอามึงไปเป็นผู้ชายของเธอ"
"คำว่าขอคบกับคำว่าจะเอากูไปเป็นผู้ชายของเธอ ความรู้สึกมันเหมือนกันเหรอวะ" ธามพูดเสียงเรียบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปหยิบหมวกกันน็อก แล้วเดินไปที่รถมอเตอร์ไซต์ของตนเพื่อลงซ้อมรอบแรก
"เออว่ะ" โซนกับเรนพูดออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายก่อนจะหันมองหน้ากัน
"แล้วถ้าบัวขอคบไอ้ธาม มึงว่ามันจะตอบตกลงเปล่าวะ" โซนถาม
"กูจะไปรู้มันไหม มึงไม่ถามมันดูล่ะ"
"แต่กูว่าไม่ว่ะ คนอย่างไอ้ธามมันเคยรักใครซะที่ไหน"
"ธันน์ มึง กูไงที่มันรัก"
"กูหมายถึงผู้หญิง มึงกับกูรู้จักมันมาตั้งนาน มึงเคยเห็นมันรักมันชอบผู้หญิงคนไหนบ้าง ทั้งที่มีผู้หญิงมาชอบมันตั้งเยอะแยะ ส่วนเหตุผลว่าทำไมมันถึงไม่เคยรักใคร กูว่ามึงก็รู้เหมือนที่กูรู้"
"กลัวการสูญเสียคนที่รัก" เรนตอบพลางมองไปยังธามที่อยู่ตรงจุดสตาร์ท
"เป็นยังไงบ้างคะพี่แทน" พรพระพายถามทันทีที่แทนไทกับบัวเดินกลับมายังอัฒจันทร์ที่นั่งชมการแข่งขันโซนวีไอพี ซึ่งวันนี้มีผู้ชมบางตา เพราะเป็นแค่รอบฝึกซ้อม
"ผ่าน" แทนไทตอบพร้อมทั้งหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ ภรรยา
"เขายอมมาเป็นผู้ชายของบัวแล้วเหรอคะ" พรพระพายถามอย่างตื่นเต้น
"ยังค่ะคุณย่า" บัวตอบเสียงอ่อย
"อ้าว แล้วที่ว่าผ่านคืออะไร"
"พี่ชอบผู้ชายคนนี้ ดูเป็นคนใช้ได้เลยละ เหมาะสมกับบัว"
"พ่อแทนแค่คุยด้วยไม่กี่คำจะเชื่อได้ยังไงครับว่านายธามอะไรนั่นจะเหมาะสมกับบัว เขาแค่อาจจะแสร้งทำก็ได้" อาชิว่า
"พ่อแทนว่าพ่อแทนมองคนไม่ผิดนะ ถ้าอาชิได้คุยกับธาม อาชิก็จะคิดเหมือนพ่อแทน ถ้าอาชิตัดความอคติออกไป"
"ผมไม่ได้อคติซะหน่อย"
"แล้วที่ตั้งป้อมอยู่นี่ล่ะ คืออะไร"
"ผมมีลูกสาวคนเดียว พ่อแทนจะให้ผมไว้ใจผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตบัวง่ายๆ อย่างนั้นเหรอครับ"
"ไว้ใจหรือไม่ไว้ใจ ยอมรับหรือไม่ยอมรับ มันก็อยู่ที่ตัวของอาชิ พ่อแทนคงไปบังคับอาชิไม่ได้ แต่พ่อแทนว่าพ่อแทนมองคนไม่ผิด ไม่แน่ว่าธามกับบัวอาจจะเคยเจอกันมาแล้วก็ได้ หรือเราทุกคนอาจจะเคยเจอธามมาก่อน"
"คุณปู่หมายความว่ายังไงคะ หรือว่าคุณปู่เคยเจอเขา"
"ปู่ไม่เคยเจอธามมาก่อน แต่ปู่คิดว่าธามน่าจะรู้จักบัว แต่อาจจะนานมาแล้ว"
"แต่เขาพึ่งจะกลับมาจากเกาหลีได้ไม่นาน เขาจะรู้จักบัวได้ยังไงคะคุณปู่"
"ปู่ก็แค่สันนิษฐาน"
"นักแข่งเริ่มลงสนามแล้วค่ะ บัว คนไหนธามลูก" ชะเอมเริ่มอยากเห็นหน้าผู้ชายที่ลูกสาวพึงพอใจ
"คนที่หล่อๆ ไงครับคุณแม่" ปุณณ์ที่นั่งอยู่ด้านหลังกับปัณณ์ยื่นหน้ามาตอบ
"ใช่ครับคุณแม่ คนที่หล่อๆ หล่อเหมือนหวังอี้ป๋อไงครับ" ปัณณ์ยื่นหน้ามาบอกคนเป็นแม่บ้าง
"แล้วแม่จะรู้ไหมว่าหวังอี้ป๋อ หน้าตาเป็นยังไงก็ไม่รู้"
"สองคนนี้นี่ ...คนที่ใส่ชุดสีดำ น้ำเงิน เขียวค่ะคุณแม่ คนนั้นที่กำลังเสยผม" บัวทำเสียงดุน้องชาย ก่อนจะชี้ให้คนเป็นแม่ดูธามที่กำลังเสยผมเตรียมใส่หมวกกันน็อก
"หล่อเหมือนพี่อาชิตอนหนุ่มๆ เลยค่ะ" ชะเอมหันไปคุยกับอาชิที่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ
"ไม่เห็นจะหล่อเลย หน้าตาก็งั้นๆ นิสัยก็คงจะงั้นๆ เหมือนหน้าตา" อาชิว่าก่อนจะหยิบแว่นตาดำขึ้นมาใส่ แล้วกอดอกมองไปยังจุดที่นักแข่งเตรียมตัวซ้อมรอบแรก
"ค่ะ" ชะเอมมองคนเป็นสามีอย่างนึกหมั่นไส้ในท่าทีของเขา
"เริ่มกันแล้วครับ" ปุณณ์พูดด้วยความตื่นเต้นที่รถทุกคันเริ่มขับเคลื่อนออกจากจุดสตาร์ทด้วยความเร็วสูง
ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปยังรถหมายเลขแปดสิบเก้าอย่างไม่วางตาด้วยหัวใจลุ้นระทึก ทั้งที่เป็นเพียงการซ้อมเท่านั้น แล้วก็เป็นไปตามความคาดหมาย ธามขับรถเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก บัวลุกขึ้นยืนปรบมือด้วยความดีใจ ริมฝีปากอิ่มยิ้มกว้าง
"ออกนอกหน้าไปแล้วบัว" อาชิว่าคนเป็นลูกเสียงเรียบ
"ก็บัวดีใจนี่ค่ะ" บัวค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งที่เดิม
"ก็แค่ซ้อม วันจริงอาจจะทำออกมาไม่ดีก็ได้ เราจะกลับกันได้หรือยังครับพ่อแทน แม่พาย"
"ยังเหลืออีกรอบไม่ใช่เหรอคะพี่อาชิ" ชะเอมถาม
"ก็แค่ซ้อม ไว้วันแข่งค่อยมาดูความพ่ายแพ้ก็ยังได้ พี่อยากกลับไปพักผ่อนแล้ว"
"คุณพ่อทำไมไปแช่งธามแบบนั้นล่ะคะ" บัวว่าเสียงอ่อย
"พ่อไม่ได้แช่ง พ่อก็แค่พูดไปตามที่คิด ... ผมไปรอที่รถนะครับพ่อแทน แม่พาย ไปเอม ปุณณ์ ปัณณ์ กลับบ้าน บัวด้วย กลับบ้าน" อาชิตอบลูกสาวก่อนจะเอ่ยบอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ แล้วเดินจูงมือชะเอมลงจากอัฒจันทร์ที่นั่งชมทันที
"ครับ" สองแฝดขานรับคนเป็นพ่อพร้อมกัน แล้วรีบเดินตามไป
"คุณแม่" บัวเรียกคนเป็นแม่เสียงอ่อน
"คุณปู่ขา คุณย่าขา ทำไมคุณพ่อถึงไม่ชอบธามล่ะคะ" บัวหันมาถามปู่ย่าตาละห้อย น้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณพ่อของบัวก็คงหวงลูกสาวตามประสาพ่อหวงลูก บัวอย่าคิดมากนะลูก"
"คุณพ่อแค่เป็นห่วงบัวลูก บัวต้องให้เวลาคุณพ่อทำใจยอมรับที่บัวจะมีคนรักบ้างนะลูก วันนี้เรากลับกันก่อน ไว้วันแข่งเราค่อยมาเชียร์ธามกันนะ" พรพระพายปลอบหลานสาว
"บัวขับรถมาเอง บัวขออยู่ต่อได้ไหมคะ" บัวร้องขอเสียงอ่อน พรพระพายหันไปมองหน้าแทนไทอย่างขอความเห็น
"ตามใจ แต่อย่ากลับดึกนะลูก"
"ค่ะคุณปู่" ริมฝีปากอิ่มยิ้มออกมาอีกครั้ง
"คุณพ่อต้องงอนบัวแน่ๆ ที่บัวไม่ยอมกลับพร้อมกัน บัวรีบกลับไปง้อคุณพ่อด้วยรู้ไหม ย่ากับปู่กลับก่อน"
"ค่ะคุณย่า ถ้าจบรอบสองบัวจะรีบกลับไปง้อคุณพ่อค่ะ"
แทนไทกับพรพระพายเดินกลับไปที่รถ พออาชิรู้ว่าบัวไม่ยอมกลับพร้อมกันก็ยิ่งรู้สึกขุ่นเคืองหัวใจที่ลูกสาวเห็นผู้ชายคนอื่นสำคัญกว่าตัวเอง
อาชิจะเดินกลับไปหาบัว และให้กลับบ้านพร้อมกัน แต่แทนไทห้ามไว้ โดยให้เหตุผลว่าบัวโตแล้ว มีสิทธิ์เลือกทางเดินของตัวเอง มีสิทธิ์เลือกที่จะรักใครสักคน บัวไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ เธอสามารถดูแลตัวเองได้ด้วยวิชาการต่อสู้ที่ร่ำเรียนมาที่เคยล้มผู้ชายร่างยักษ์มาแล้ว บัวฉลาดพอที่จะไม่ใช้ร่างกายตัวเองแลกกับสิ่งที่ต้องการ
แทนไทยกตัวอย่างความรักของตัวอาชิเอง และน้องๆ มาเป็นเหตุผลให้กับหลานสาวที่วันนี้หัวใจดวงน้อยๆ กำลังเปิดรับใครสักคนเข้ามา หัวใจที่เริ่มเรียนรู้ความรักที่นอกเหนือจากความรักของคนในครอบครัว ทำให้อาชิอ่อนลง และปล่อยให้ลูกสาวได้ทำตามความต้องการของหัวใจ
ดวงตาคู่คมมองไปยังอัฒจันทร์ที่นั่งของคนดู ในแถบของผู้ชมวีไอพี ที่มีครอบครัวของบัวนั่งรอชมการซ้อมของวันนี้ เขามองเจ้าของใบหน้าสวยที่เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวมีสีหน้าผิดหวังด้วยความรู้สึกหลากหลายปนสงสัย แต่ก็ต้องรีบสลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป แล้วหันมาจดจ่อกับสิ่งที่เขาต้องทำตรงหน้า
การซ้อมรอบแรกของเขาผ่านพ้นไปด้วยดี แต่เขาก็ยังคงไม่พอใจในเวลาที่ออกมา รอบสองเขาจึงต้องตั้งใจให้มากกว่าเดิม แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากจุดพักไปยังรถของเขาที่จอดรออยู่ที่จุดสตาร์ท เขาก็ต้องเห็นเธอนั่งอยู่เพียงลำพัง คนในครอบครัวของเธอคงกลับไปหมดแล้ว แต่ทำไมใบหน้าของเธอถึงดูเศร้าเหมือนกับว่าเธอกำลังกังวลอะไรอยู่
"ไอ้ธาม!"
"มึงจะเสียงดังทำไมวะ" ธามหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของโซน
"กูเรียกมึงรอบที่ห้าแล้ว มีสมาธิหน่อยดิวะ รอบแรกเวลาก็ไม่เป็นไปตามคาด รอบสองมึงยังจะมาเหม่ออีก"
"เออ โทษทีว่ะ กูจะมีสมาธิให้มากกว่านี้"
"กูว่าบัวชักจะเข้ามาเป็นปัญหากับความรู้สึกมึงมากเกินไปแล้วนะเว้ย ถ้าชอบก็ยอมๆ คบไปเลย หัวใจมึงจะได้ไม่ต้องมาว้าวุ่นแบบนี้"
"กูไม่ได้ชอบ มึงอย่ามาเพ้อเจ่อ"
"หึ กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปี ทำไมกูจะดูอาการมึงไม่ออก"
"พร้อมไหมมึง" เรนเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นสีหน้าของธาม
"พร้อม"
"ถ้าจะคิดถึงเธอ ก็คิดว่าเธอคือกำลังใจที่จะทำให้มึงคว้าชัยชนะครั้งนี้มาครอบครอง" เรนตบบ่าของธามให้กำลังใจ
"การแข่งขันครั้งนี้สำคัญกับมึงมาก ถ้ามึงเป็นที่หนึ่งมึงจะก้าวไปเป็นนักแข่งระดับโลก มันเป็นความฝันของมึงเลยนะเว้ย" โซนเตือนสติ
"เออ กูจะทำให้ดีที่สุด" ธามตอบเพื่อนรักทั้งสองก่อนจะตวัดเรียวขาคร่อมรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ สายตาคมมองไปยังร่างเพรียวบนอัฒจันทร์ผู้ชมอีกครั้ง ก่อนจะสวมหมวกกันน็อกเตรียมพร้อมกับการซ้อมในรอบที่สอง
การซ้อมรอบที่สองผ่านพ้นไป และธามทำออกมาได้ดีเกินคาด เพื่อนรักทั้งสองต่างเข้ามาชื่นชม ถ้าเขายังคงทำเวลาได้ในระดับนี้ ชัยชนะในครั้งนี้คงไม่ไกลเกินเอื้อม
ธามทอดสายตามองไปยังอัฒจันทร์ผู้ชมอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบเจ้าของร่างเพรียวนั่งอยู่แล้ว
- ผู้เขียน
