ตอนที่ 7 คุณพ่อเปิดใจ
2105 คำ
ก๊อกๆ
"คุณพ่อขา คุณแม่ขา ขอบัวเข้าไปนะคะ" น้ำเสียงหวานๆ ของบัวดังขึ้นหลังจากสิ้นเสียงเคาะประตู
"ลูกสาวมาง้อคุณพ่อแล้วค่ะ" ชะเอมกระเซ้าคนเป็นสามีที่ทำเป็นนั่งนิ่งอ่านผลประกอบการของกาสิโนที่มาเก๊าบนหน้าจอ IPAD ไม่สนใจเสียงของลูกสาว
"บัวเข้ามาเลยลูก" บัวที่อยู่ในชุดนอนกระโปรงแบบมีเสื้อคลุมค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากคนเป็นแม่
"บัวไม่ได้มารบกวนคุณพ่อคุณแม่ใช่ไหมคะ" บัวเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มคนเป็นแม่ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างคนเป็นพ่อ
"ไม่รบกวนเลยลูก ทำไมวันนี้อาบน้ำเร็วคะ"
"กลับจากสนามแข่งรถแล้วรู้สึกเหนียวตัวค่ะ ก็เลยอาบเลย"
"แล้วรอบสองธามชนะไหม"
"ชนะค่ะ ทำเวลาได้ดีกว่ารอบแรก ...คุณพ่ออ่านอะไรอยู่เหรอคะ" บัวตอบคนเป็นแม่ ก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้คนเป็นพ่อที่ทำหน้าเรียบเฉย มือบางกอดลำแขนแล้วอิงซบลงบนไหล่แกร่งของคนเป็นพ่ออย่างออดอ้อน
"ผลประกอบการของกาสิโน วันมะรืนพ่อกับแม่ต้องไปประชุมที่มาเก๊า บัวไปกับพ่อไหม ปุณณ์กับปัณณ์ก็ไป" อาชิวาง IPAD ลงข้างตัว มือหนาลูบสัมผัสศีรษะมนของลูกสาวอย่างอ่อนโยน
"แต่วันมะรืนเป็นวันแข่ง บัว....." บัวมีท่าทีอ้ำอึ้ง มือหนาของคนเป็นพ่อจึงละจากศีรษะทุยของลูกสาวทันที
"ไม่ไปสินะ พ่อก็พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว" อาชิพูดอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
"ถ้าคุณพ่ออยากให้บัวไป บัวไปก็ได้ค่ะ" เมื่อเห็นคนเป็นพ่อมีสีหน้าและน้ำเสียงไม่พอใจ ร่างบางเขยิบเข้าไปใกล้คนเป็นพ่อยิ่งขึ้น เรียวแขนเล็กสอดเข้าไปกอดเอวสอบ อิงซบไปที่อกกว้างที่เธอกอดซบมายี่สิบปี น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ แววตาสั่นไหวมีน้ำใสๆ เอ่อคลอที่พร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อ
"พี่อาชิ ลูกจะร้องไห้แล้วเห็นไหม" ชะเอมหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ มือบางลูบผมของลูกสาวอย่างปลอบประโลม
"ถ้าคุณพ่อไม่ชอบธาม ต่อไปบัวจะไม่พูดถึงเขา แล้วบัวก็จะไม่ไปยุ่งกับเขาอีกแล้ว"
"เฮ้อ! ไม่ใช่ว่าพ่อไม่ชอบ พ่อก็แค่....." อาชิถอนหายใจออกมาหนักๆ โอบกระชับกอดตอบลูกสาว จมูกโด่งฝังลงไปบนกลุ่มผมนุ่มสลวย
"คุณพ่อแค่หวงลูกสาว กลัวลูกสาวคนเดียวจะไปรักผู้ชายคนอื่นมากกว่า" ชะเอมดักคอคนเป็นสามี ที่ทำอึกอักไม่ยอมพูดออกมา
"ผู้ชายที่บัวรักที่สุดก็คือคุณพ่อ คุณปู่ คุณตา แล้วก็น้องๆ บัวไม่มีทางรักผู้ชายคนอื่นมากกว่าหรอกค่ะ"
"อย่าพึ่งพูดด้วยความมั่นใจแบบนี้ เพราะถ้าสักวันบัวรักไอ้หมอนั่นจริงๆ ไอ้หมอนั่นก็จะเป็นหนึ่งในผู้ชายที่บัวรักที่สุดเหมือนกัน และเขาก็จะมาเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของครอบครัวเรา อย่างที่แม่บอก พ่อหวงลูกสาว ทั้งหวง ทั้งห่วง แต่พอมาคิดๆ ดูอีกที ลูกสาวของพ่อก็โตพอที่จะมีความรักแบบหนุ่มสาวได้แล้ว" จมูกโด่งคมฝังลงไปบนกลุ่มผมของลูกสาวอีกครั้ง
"แม่ขอถามบัว ว่าบัวชอบธามจริงๆ หรือแค่อยากได้เขาเหมือนอย่างที่บัวอยากได้รถ อยากได้กระเป๋า"
"แล้วมันต่างกันยังไงล่ะคะ ก็ในเมื่อบัวชอบ บัวก็ต้องอยากได้เป็นธรรมดานี่คะคุณแม่"
"ต่างสิ เพราะธามมีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่สิ่งของ ถ้าวันหนึ่งบัวทำให้ ธามชอบบัวและมาเป็นผู้ชายของบัวได้ แต่แล้ววันหนึ่งบัวก็เริ่มเบื่อ ไม่ชอบธามแล้ว แล้วความรู้สึกของธามจะเป็นยังไง ธามไม่ใช่กระเป๋าที่พอบัวเบื่อ บัวก็วางมันทิ้งอยู่ในตู้ ไม่หยิบมาใช้อีก เพราะบัวมีใบใหม่ที่ถูกใจกว่า แม่อยากจะให้บัวถามหัวใจของตัวเองให้ดีว่ารู้สึกกับธามแบบไหน เพราะหัวใจของคนเราไม่ใช่ของเล่น ที่จะทิ้งขว้างเมื่อไหร่ก็ได้" บัวค่อยๆ คิดตามคำพูดของคนเป็นแม่
"ถ้าพูดถึงความรักในเชิงหนุ่มสาว ในเรื่องของชีวิตคู่แม่คือรักเดียวของพ่อ พ่อก็คือรักเดียวของแม่ เราต่างมีกันและกัน รักมั่นในคนๆ เดียวมาตลอด ตอนนี้บัวอาจจะแค่ชอบ แต่สักวันบัวก็จะรักเขา และเขาก็จะรักบัว"
"ถ้าคิดจะรัก บัวก็ต้องแน่ใจในตัวเองว่าบัวชอบธามแบบไหน ถ้าชอบธามในฐานะที่จะให้เขามาเป็นคนรัก มาอยู่เป็นคู่ชีวิตของบัวเหมือนแม่กีบพ่อ หรือคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย บัวจะพูดกับธามว่า ฉันต้องการให้นายมาเป็นผู้ชายของฉันไม่ได้ ความรู้สึกคนฟังมันก็เหมือนบัวเป็นเด็กเอาแต่ใจอยากได้ของเล่น"
"แล้วบัวต้องพูดยังไงล่ะคะ"
"ลูกสาวของแม่เก่งทุกเรื่อง แต่ทำไมเรื่องหัวใจถึงได้อ่อนต่อโลกจังคะ"
"บัวเกิดมาก็มีแต่คนมอบความรักให้บัว บัวก็มอบความรักนั้นกลับไปให้ทุกคน บัวอยากได้อะไรทุกคนก็หามาให้ แต่กับธามเขาปฏิเสธบัว"
"ก็จู่ๆ บัวไปพูดกับเขาแบบนั้น เขาก็ต้องปฏิเสธอยู่แล้ว"
"แล้วบัวต้องพูดยังไงล่ะคะคุณแม่"
"ก็พูดเหมือนอย่างที่บัวพูดกับพ่อกับแม่อยู่นี่ไง ลองเปลี่ยน สรรพนามที่บัวใช้กับเขา เปลี่ยนคำพูดให้ชวนฟัง อย่างนายต้องมาเป็นผู้ชายของฉันอันนี้ตัดทิ้งไปได้เลย"
"เหมือนบัวต้องจีบผู้ชายก่อนเลย"
"อ้าว นี่พ่อคิดมาตลอดเลยเลยนะว่าลูกสาวพ่อเป็นฝ่ายรุกตามจีบไอ้หมอนั่น"
"คุณพ่อ บัวไม่ได้จีบเขาสักหน่อย บัวแค่ชอบก็เลยอยากได้ แล้วให้บัวไปตามจีบผู้ชายก่อนมันก็จะดูแปลกๆ ไปนะคะ"
"ไม่เห็นแปลกเลย เพราะแม่ก็เป็นฝ่ายจีบพ่อก่อน"
"พี่อาชิ เอมไม่ได้จีบสักหน่อย เอมแค่อยากอยู่ใกล้ๆ คนที่ปกป้องเอมได้ก็เท่านั้น"
"จริงเหรอคะคุณแม่ ทำไมบัวไม่เห็นรู้มาก่อนเลย"
"พ่อเป็นฮีโร่ที่เข้าไปช่วยแม่จากเด็กเกเรตั้งแต่ตอนที่แม่เรียน ป.2 นับจากวันนั้นแม่ก็ตามตื้อพ่อตลอด ขนาดโดนพ่อดุแม่ก็ยังตามตื้อไม่เลิก ถึงขนาดยอมอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบพาสชั้นมาเรียนห้องเดียวกับพ่อ"
"ถึงพ่อจะดุ จะทำเป็นโหดใส่แม่ แต่พ่อก็คอยปกป้องแม่ตลอด จริงๆ แล้วพ่อก็ชอบแม่เหมือนกัน แต่พ่อเขาฟอร์มจัดไง"
"หรือว่าธามจะฟอร์มจัดเหมือนคุณพ่อคะคุณแม่ จริงๆ เขาก็อาจจะชอบบัวเหมือนกัน ก็บัวออกจะสวย"
"หึๆ อันนี้ก็ต้องเรียนรู้กันไป แล้วพรุ่งนี้จะไปดูไอ้หมอนั่นแข่งรถอีกหรือเปล่า" อาชิยิ้มขำกับคำเยินยอตัวเองของลูกสาว
"ธามค่ะพี่อาชิ เรียกไอ้หมอนั่นอยู่ได้"
"ไว้ให้บัวพามาแนะนำตัวในฐานะแฟนก่อนค่อยเรียก ตอนนี้เรียกไอ้หมอนั่นแหละ ...แล้วตกลงจะไปเป็นกำลังใจให้ไอ้หมอนั่นไหม" อาชิตอบชะเอม ก่อนจะเอ่ยถามลูกสาวอีกครั้ง
"บัวไม่ไปก็ได้ค่ะ บัวจะไปมาเก๊ากับคุณพ่อ"
"ไปเป็นกำลังใจให้เขาเถอะ ถ้าบัวชอบเขา พ่อก็พร้อมจะเปิดใจยอมรับ"
"จริงๆ นะคะ"
"อืม" อาชิพยักหน้าตอบรับเสียงในลำคอ
"ขอบคุณนะคะคุณพ่อ บัวรักคุณพ่อที่สุดเลย งั้นพรุ่งนี้เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันนะคะ ไปกันทุกคนเลย" บัวหอมแก้มคนเป็นพ่อด้วยความดีใจ
"แล้วพรุ่งนี้ไม่ไปดูแข่งหรือไง" อาชิถาม
"ไม่ไปค่ะ พรุ่งนี้บัวจะอยู่กับคุณพ่อทั้งวันเลย" น้ำเสียงหวานๆ เอ่ยอย่างเอาใจคนเป็นพ่อ
วันที่สองของการแข่งขันรถจักรยานยนต์ทางเรียบ Qualifying Day เป็นรอบการขับขี่เพื่อชิงอันดับกริดสตาร์ท โดยมีการแข่งขันทั้งหมดสี่รอบเพื่อคัดนักแข่งที่ทำเวลาที่ดีที่สุดเพื่อจัดอันดับสตาร์ท
"ทำไมวันนี้บัวไม่มาวะ" โซนถามขึ้นหลังจากธามแข่งรอบแรกจบ และก็เข้ามาเป็นอันดับหนึ่งตามคาด
"มึงถามเพราะอยากรู้ หรือมึงถามเพราะเห็นคนบางคนชะเง้อคอมองหา" เรนปรายตามองธามที่ทำเป็นสวมแวนตาดำปิดบังสายตาที่จับจ้องไปยังอัฒจันทร์ที่นั่งชมโซนวีไอพี ที่วันนี้ไร้เงาร่างเพรียว สาวสวยจอมเอาแต่ใจ
"มึงหมายถึงใคร" ธามถาม
"มีร้อนตัววะ" โซนเอ่ยแซว
"ร้อนตัวเชี้ยไร มึงเช็ครถให้ดีเลย อย่าให้มีปัญหานะมึง" ธามว่าก่อนจะเดินหนีเพื่อนรักทั้งสอง
"ทำมาอารมณ์เสียกลบเกลื่อน จริงๆ ก็อยากรู้ล่ะวะว่าบัวหายไปไหน ทำไมวันนี้ไม่มา" โซนตะโกนว่าตามหลัง
"มึงนี่ปากวอนโดนตีนมันละ" เรนพูดไม่ทันขาดคำ หัวน็อตหกเหลี่ยมตัวหนึ่งก็ลอยมาใส่หัวของโซน
"เชี้ยธาม! เจ็บนะเว้ย ถ้ากูหัวแตกใครจะเช็ครถให้มึงห๊ะ" โซนลูบหัวตัวเองป่อยๆ ปากก็ต่อว่าธามที่เดินหายเข้าไปในห้องทำงาน
"หึ ยังอยากจะรู้อีกไหมล่ะมึง ถ้าอยากรู้ก็เดินตามไปถามมันเลย"
"กูไม่ถามแล้ว แต่ถึงกูไม่ถาม กูก็รู้ว่ามันก็คิดว่าทำไมบัวไม่มา หรือว่ามึงไม่คิด"
"คิด หรือว่าบัวจะถอดใจวะ"
"กูไม่รู้ กูไปเช็ครถก่อน แต่ถ้ามึงอยากรู้มึงเดินตามไปถามมันเลย" โซนตอบก่อนจะลงมือเช็ครถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ตรงหน้า โดยมีทีมงานคนอื่นๆ คอยเช็คอยู่แล้ว แต่เขาก็จะต้องเช็คด้วยตัวเองอีกครั้ง
"เรื่องไร กูช่วยมึงเช็ครถดีกว่าเดินไปหาเรื่องเจ็บตัว"
ธามแข่งจบทั้งสี่รอบ เขาเป็นนักแข่งที่ทำเวลาได้ดีที่สุด แต่ก็ยังนอนใจไม่ได้ เพราะสองวันที่ผ่านมาเป็นเพียงการซ้อมและการจัดอันดับสตาร์ทเท่านั้น นักแข่งบางคนอาจจะยังทำออกมาไม่เต็มที่ก็ได้
การแข่งขันในวันที่สาม Race Day จะแบ่งการแข่งขันเป็นสองช่วง ช่วงที่หนึ่ง Warm up ในรอบนี้เป็นการอุ่นเครื่องวอร์มอัพ และการปรับเซ็ทรถเป็นครั้งสุดท้ายก่อนการแข่งขันในช่วงบ่าย
วันนี้มีผู้ชมเข้ามาชมในสนามอย่างล้นหลาม มีทั้งสื่อมวลชนที่มาทำข่าว ช่างภาพที่มาตามเก็บภาพบรรยากาศในสนาม
วันนี้ตั้งแต่ช่วงเช้าธามก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของบัวอีกตามเคย ส่วนแทนไทก็ส่งตัวแทนมา เพราะต้องเดินทางไปมาเก๊า
และแล้วก็มาถึงช่วงที่สอง Race เข้าสู่ช่วงการแข่งขันจริง ในรอบนี้นักแข่งขี่วอร์มอัพก่อนหนึ่งรอบเป็นการเช็ครถ ถ้ามีปัญหาสามารถเข้าไปเปลี่ยนรถที่พิทได้ แต่ตอนออกสตาร์ทต้องออกสตาร์ทจากพิทเลนเท่านั้น ดังนั้นเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ โซนกับทีมงานจึงต้องปรับเซ็ทรถเป็นอย่างดีเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา
"ขอผ้าหน่อย" ธามเอ่ยบอกขณะที่สายตาให้ความสนใจอยู่ที่ รถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ตรงหน้า
"นี่ค่ะ" เสียงหวานๆ ดังขึ้นพร้อมกับผ้าสำหรับเช็ดรถตรงหน้าเขา
ธามหันมามองเรียวขาขาวสวยก่อนจะค่อยๆ ไล่สายตาขึ้นไปจนถึงใบหน้างามกับรอยยิ้มหวาน
บัวยืนมองคนตรงหน้า วันนี้เธออยู่ในชุดของเรซควีนประจำทีม โดยช่วงบนจะเป็นเสื้อคลุมหนังสีดำน้ำเงินครึ่งตัวแบบรัดรูป ด้านในเป็นเสื้อหนังเกาะอกสีดำ รูดซิบเสื้อคลุมลงมาจนเห็นเนินอกอวบอิ่ม ท่อนล่างเป็นกางเกงหนังขาสั้นรัดรูปสีดำน้ำเงินเช่นเดียวกัน กับรองเท้าส้นสูงสีดำ เป็นชุดที่โชว์หน้าท้องแบนราบ โชว์เรียวขาสวย และเนินอกอิ่ม
- ผู้เขียน
