Chapter 7
1250 คำ
เมื่อทั้งสองคนมาถึงที่รีสอร์ต จากัวร์ให้พนักงานช่วยกันถือของมาให้หน้าล็อบบี้ทางเข้าไปยังห้องพัก ผู้ช่วยของเขาทั้งสองคนยืนรออยู่ตรงนั้นเพราะเขาส่งข้อความให้พวกเขามารอเอง
"คุณโรสไม่สบายเหรอคะหน้าซีดๆ"
โรสพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหาผู้ช่วยของชายหนุ่ม
"คุณพิมโรสเวียนหัวค่ะ ขอยาพารากับยาดมได้มั้ย"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมไปให้ที่ห้องค่ะ"
"ขอบคุณนะคะ"
โรสนวดขมับตัวเองไปพลางๆ จากัวร์ส่งถุงอาหารเกือบสิบถุงไปให้ผู้ช่วยของเขา
"เอาไปแบ่งกันนะครับ มีทั้งปลาดิบ อาหารญี่ปุ่น อาหารไทย อาหารเกาหลีมีทุกอย่าง"
"ขอบคุณครับเจ้านาย ทำไมซื้อมาเยอะขนาดนี้เนี้ย"
ปวินเอ่ยถามอย่างสงสัย จะว่าเหลือจากที่ทานก็คงไม่ใช่เพราะมันกล่องใหม่ทั้งนั้นเลย เขาเงยหน้ามองโรสก่อนจะกระซิบผู้ช่วยเสียงเบา
"ผมพาโรสไปทานข้าวแต่เธอบ่นเหม็นทุกร้านเลย ผมเลยจำเป็นต้องห่อกลับ ดีที่เธอไปทานของหวานแล้วทานได้ ไม่อย่างนั้นผมคงต้องเหมาทั้งห้าง"
เขาเอ่ยอย่างเหนื่อยใจก่อนจะฉีกยิ้มเมื่อโรสหันมามองหน้าเขา
"คุณจากัวร์โรสอยากนอนแล้ว"
"อ่า ได้ครับ ผมไปนะปวิน"
"ครับ"
เขารีบเดินไปประคองเธอแล้วพาเดินตามทางไปจนถึงห้อง เวลานี้เอาใจเธอไว้ก่อนเพราะดูจากสภาพแล้วเหวี่ยงแน่นอนถ้าโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อมาถึงห้องนอน เขาพาเธอเดินมานั่งพิงหลังที่โซฟา รองเท้า ชุด เขาถอดให้อย่างเบามือ
"โรสมาเที่ยวไม่สนุกเลย คุณเบื่อมั้ยคะ"
หญิงสาวมีความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก แทนที่เขาจะได้สนุกที่ได้มาพักผ่อนแต่เธอกลับมาเป็นภาระเขาซะอย่างนั้น
"ไม่ครับ แค่มีคุณมาด้วยมันก็ดีมากแล้ว"
เขายื่นมือไปลูบผมหญิงสาว เวลาแบบนี้เธอควรนอนพักผ่อนพรุ่งนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้
"นอนพักนะ เมื่อเช้าผมคงทำรุนแรงไปคุณถึงเป็นแบบนี้"
"ไม่ใช่หรอกค่ะ ช่างมันเถอะ"
ก๊อกๆๆๆ
"พิมเอายามาให้ค่ะ"
จากัวร์ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู พิมเดินเข้ามามีพร้อมทั้งยาดม ยาพารา ยาหอมละลายน้ำ เธอส่งมันไปให้หญิงสาวพร้อมกับน้ำเย็นๆ
"ทานยาก่อนนะคะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
โรสรับยามาทานพร้อมกับดื่มน้ำตาม ยาดมถูกเปิดฝาส่งมาให้ เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นอย่างประหลาดเหมือนได้ของดีในมือ
"ฮ้าาา สดชื่นขึ้นมากเลยค่ะ"
"อันนี้ยาหอมนะคะ ถ้าทานได้ลองจิบดู ถ้าปวดหัวรู้สึกเวียนศรีษะยานี้ช่วยได้เยอะเลยค่ะ"
โรสพยักหน้ายิ้มกว้างก่อนจะนอนพิงหลังแล้วหลับตาลงช้าๆ
"ขอบคุณครับคุณพิม ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ผมจะวานคุณจัดการธุระให้หน่อย ผมคงไม่สะดวกไป"
"ได้ค่ะ งั้นพิมไปก่อนนะคะ"
ผู้ช่วยของจากัวร์หันไปมองคุณโรสด้วยความเป็นห่วง อาการอย่างกับคนท้องเลยพี่สาวของเธอเป็นตอนตั้งครรภ์ลูกคนแรก แต่คงไม่ใช่มั่งน่าจะอาหารเป็นพิษมากกว่า เธอส่ายหน้าไล่ความคิดแปลกๆออกไปก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง
"ทางด้านของจากัวร์ เขานั่งมองหญิงสาวอยู่นานจนเธอหลับไป ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะเช็ดตัวให้ เปลี่ยนชุดที่มันสบายตัวก่อนจะอุ้มเธอไปนอนบนเตียงนอน
"ท่าทางจะเหนื่อยจริงแหะ หลับสนิทเลย"
เขายิ้มออกมาบางๆก่อนจะเดินไปยั่งลงโซฟาแล้วกดสั่งงานให้ลูกน้องผ่านข้อความแชท พรุ่งนี้เขาจะพาโรสไปเดินเล่นชายหาดเผื่อเธอจะอาการดีขึ้นกว่านี้ ส่วนงานให้ผู้ช่วยทำไหนๆพวกเขาก็อุส่าห์ตามมาแล้ว
เช้าวันต่อมา....
โรสตื่นมาด้วยใบหน้าที่สดใส ได้ทานยาบ้างรู้สึกจะดีขึ้นมากแล้ว เธอเดินมายังตู้เสื้อผ้าหาชุดสวยสายเดี่ยวลูกไม้สีแดงเพลิงลากยาวมาจนถึงข้อเท้า โชว์แผ่นหลังขาวระหงเป็นชุดที่เธอโปรดปรานมาก
หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มบนเตียงนอน เหมือนว่าเขาจะตื่นก่อนแล้วแต่งตัวเรียบร้อยแต่คงไม่กล้าปลุกเธอก็เลยมานอนหลับต่อแน่นอน
เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จเธอเดินมานั่งลงข้างๆเขย่าแขนเขาเพื่อเรียกให้ตื่น
"คุณจากัวร์คะ ตื่นได้แล้ว"
เขาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆมองหญิงสาวในชุดสวยพร้อมหมวกใบใหญ่ก็ยิ้มออกมาทันที
"ตื่นแล้วเหรอ แต่งตัวสวยเชียว"
"โรสเบื่อห้องค่ะอยากไปเที่ยวแล้ว"
คนสวยเริ่มงอแงอีกครั้ง พักหลังหงุดหงิดจนติดเป็นนิสัยซะแล้ว เอาจริงๆเธอกลัวว่าคุณจากัวร์จะเบื่อและรำคาญมาก แต่มันห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ
"งั้นไปเดินเล่นชายหาดกันเนาะ"
เขาลุกขึ้นยื่นมือมาตรงหน้าให้หญิงสาวจับไว้ โรสยิ้มอย่างดีใจก่อนจะกระโดดกอดแขนเขาแล้วเดินเคียงข้างกันไป
อากาศที่นี่ดีมากๆ เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดรับกับสายลมพัดผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานมากแล้ว คงเพราะมัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาให้ตัวเอง
"ชอบมั้ย"
โรสหันมาสบตาชายหนุ่มก่อนจะพยักหน้ายิ้มกว้าง หญิงสาวกระโดดกอดคอชายหนุ่มแน่น พักหลังมีความรู้สึกอยากอ้อนเขามากเป็นพิเศษ
"ชอบมากเลยค่ะ รีสอร์ตคุณสวยมาก"
"ไว้มากันอีกผมมีหลายสาขา รอบหน้าไปสาขาอื่นบ้าง ภูเก็ตก็มีนะน้ำทะเลก็ใสไม่แพ้กัน"
เขาสวมกอดเธอตอบแต่ไม่รัดแน่นจนเกินไป โรสเป็นผู้หญิงที่น่าทะนุถนอมมากเกินไปจนเขาไม่กล้าจะทำแรงอะไรกับเธอมาก ยกเว้น... ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้น
"จริงนะ คุณรับปากแล้วต้องพาไปนะ"
"ผมเคยผิดคำพูดกับคุณหรือไง"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะผละออกจากเขากอดแขนแน่นแล้วทั้งสองคนก็เดินรับอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าด้วยกันต่อ
"ไปทานข้าวกันมั้ย คุณไม่ทานอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ"
"ก็ได้ค่ะ ขอเป็นอะไรเบาๆพอนะคะ"
จากัวร์พยักหน้าก่อนจะกุมมือหญิงสาวเข้าร้านอาหารริมทะเลแล้วสั่งข้าวต้มกุ้งมาสองชาม
"กุ้งเหม็นค่ะ"
และก็เหมือนเดิมคือแม่คุณเหม็นทุกอย่าง และสุดท้ายจบลงที่ ข้าวต้มธรรมดาที่ไม่ปรุงและไม่ใส่เนื้อสัตว์ใดๆ
"ทานได้เหรอครับแบบนั้น"
เขามองชามข้าวตรงหน้าหญิงสาว มีแต่ข้าวกับน้ำผสมกันเท่านั้น และดูเหมือนว่าจะทานได้เยอะกว่าที่มีส่วนผสมของเนื้อสัตว์
"ได้ค่ะ แบบนั้นมันเหม็นคาวกุ้งอ่ะ หมูก็เหม็น ไก่ก็เหม็น"
เขากุมขมับมองโรสที่ตักข้าวต้มเปล่าๆทานเหมือนมันอร่อยมาก ทั้งๆที่มันจืดสนิทไร้รสชาติสุดๆ
"ผมว่ากลับกรุงเทพโรสต้องไปหาหมอแล้วนะ"
- ผู้เขียน
