กว่าพราวนภาจะขับไปถึงร้านก็เกือบบ่ายสอง ลงจากรถในจังหวะที่เห็นท้ายรถตำรวจขับออกไปพอดี พยายามจะวิ่งตามไปถาม แต่ไม่ทัน จึงเดินเข้าไปข้างในร้าน เพื่อถามผู้จัดการร้าน ว่าได้เรื่องอะไรบ้าง
“พี่พราวมาแล้วเหรอคะ ตำรวจเพิ่งกลับไปเมื่อกี้เลยค่ะ”
จิ๊บ ผู้จัดการร้านพูดเสียงสั่นเครือ มองหน้าเจ้าของร้านด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ถ้าเธอมาเร็วสักหน่อยคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น วันนี้เธอดันขอลาครึ่งวัน ทำให้ร้านที่ควรเปิดตั้งแต่เช้า เพิ่งจะได้เปิดตอนเกือบ 11 โมง ถ้าเธอไม่ลา มันอาจจะไม่เกิดเหตุการณ์ที่สร้างความเสียหายหนักขนาดนี้ก็ได้
“ตำรวจว่าไงบ้าง”
พาวนภายืนช็อคอยู่หน้าร้าน พยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุด ทั้งๆที่อยากจะทรุดลงกับพื้นเพราะหมดแรง สภาพร้านด้านนอกไม่มีอะไรผิดปกติเลย ต่างจากในร้านที่เละเทะ แทบจะดูไม่ออก ว่ามันเคยเป็นร้านขายเสื้อผ้ามาก่อน เธอนึกว่าตอนนี้ร้านของเธอ เป็นร้านที่มีไว้เก็บขยะพวกเศษผ
