บทที่ 11
มือใหญ่ขาวสะอาดเอื้อมมากำมือเล็กสีน้ำผึ้งเย็นชืด ซึ่งจับกันแน่นที่วางอยู่บนตักของหญิงสาว บีบเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ ขณะที่เขาทำหน้าที่สารถีขับรถพาเธอไปยังโรงพยาบาลที่เธอบอก ซึ่งมันเป็นโรงพยาบาลที่อินทุอรนอนพักรักษาตัวอยู่ ตลอดทางเขาสังเกตเห็นความกังวลในสีหน้าของหญิงสาว และยังอาการบิดมือจนนิ้วแทบจะเป็นเกลียว เธอแสดงความห่วงใยผู้ชายคนนั้นมากขนาดนี้ จะให้เขาคิดเป็นอื่นไปได้อย่างไร นอกจากทั้งสองเป็นคู่รักกัน
หัวใจเขาแปลบขึ้นมาในทันที อาติณณ์ชักสงสัยเสียแล้ว เขาคิดอะไรกับผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า?
ขวัญข้าวมองมือใหญ่ที่ยื่นมากระชับมือตนเอง รับรู้ถึงความอบอุ่นอย่างประหลาดที่ถ่ายทอดมาจากมือขาวๆ ของเขาที่ตัดกับผิวสีน้ำผึ้งของเธอนัก มันน่าแปลกใจไม่น้อย เท่าที่ทราบมาเขาใช้ชีวิตอยู่ในฟาร์มที่ปากช่องมาตลอด ไม่ถูกแดดแผดเผาให้ผิวคล้ำดำลงมาบ้างเชียวหรือ ส่วนตัวเธอเป็นสาวกรุงแท้ๆ แม้จะอยู่เขตรอบนอกก็
