รักนั้น ณ กาลครั้งหนึ่ง
----13----
"ไอ้เคน!!! "
ทันทีที่ดิ้นหลุดจากการกอดกุมของแขนแกร่ง มายด์ก็ร้องเรียกชื่อของคนร้ายทันที
"เออ กูเอง คิดว่าใครล่ะ"
เสียงกระซิบที่เต็มไปด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราด แม้อยู่ในความมืดสลัว แต่ก็พอมองเห็นสีหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจในบางอย่าง
"มีอะไร"
"หึ มีอะไร กูโทรหามึงตั้งหลายสาย ไม่เคยติด ไลน์มาก็ไม่ตอบ เป็นเหี้ยไรอะ"
คนที่แบกความเป็นห่วงจากโตเกียวมาถึงที่นี่ ต้องมาเห็นว่าอีกคนสุขสบายดี และน่าจะสบายดีมากด้วย ส่วนหนึ่งก็โล่งใจที่ปลอดภัยจากแผ่นดินไหว แต่อีกใจมันก็โมโหที่เป็นห่วงแทบตาย แน่อีกคนไม่รู้เรื่องเลย
"โทรศัพท์กูพัง ตอนแผ่นดินไหวอะ กูทำหลุดมือ แล้วของหล่นลงมาทับ"
"โง่"
"มึงเหาะมาถึงนี่ เพื่อมาด่ากูหรอ"
"กูมากับคุณยูกะ ไม่ได้ตั้งใจมาหามึงอยู่แล้ว"
คนปากแข็งเลือกที่จะเลี่ยงจุดประสงค์ไปที่อื่น
"อืม ไม่มีอะไรแล้วใช่ปะ กูไปนะ"
"เดี๋ยว! "
มือหนา
