บทที่18
ตามล่าคนบงการ
หลายวันผ่านไป
เด็กๆ เริ่มมีกิจกรรมมากขึ้นเพราะพ่อเบย์พาลูกของลัลลาเบลมาเล่นกับเจ้าแฝดทุกวันแถมอาจารย์วาโยยังลางานเพื่อพาคุณลัลลาเบลไปเที่ยวกันสองต่อสองด้วย บ้านพยัคฆ์เมฆาเลยวุ่นวายสุดๆ
“คุณโบ๊ทพอก่อนไปดูลูกๆ ก่อนเถอะ” ฉันดันตัวคุณโบ๊ทออกจากตัวฉัน ตั้งแต่ลูกๆ มีเพื่อนเขาก็หมกมุ่นอยู่กับฉันทั้งวัน
“แม่ฉันดูอยู่มาต่อเถอะนะวีนัส”
“พอออ อือออ”
ครืดดดด ครืดดดด
เสียงโทรศัพท์สั่นไม่หยุดคุณโบ๊ทตัดความรำคาญหยิบมาดูก่อนจะรับสายแต่จมูกยังซุกไซร้ซอกคอฉันอยู่ เมื่อปลายสายเริ่มสนทนาเขาก็หยุดชะงักมองหน้าฉันทันที
“เออเตรียมคนเลยเดี๋ยวกูจะไปทักทายมันหน่อย”
เขาหอมแก้มฉันทั้งสองข้างก่อนจะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าส่วนฉันลุกขึ้นมานั่งห่อตัวด้วยผ้าขนหนูสีหวาน เขามีงานด่วนสินะ
“วันนี้คนของวิคเตอร์คาดว่าจะเป็นคนของพี่ชายเธอมาขอพบฉันที่สโมสร เสร็จธุระฉันจะรีบกลับมาอย่าลืมกินข้าวล่ะ”
“ค่
