องค์หญิงสิบสามตอบเรื่อยเปื่อยในใจเมื่อหวนคิดเมื่อครั้นยังเยาว์ที่มีเพียงพี่ใหญ่คอยห่วงใย จวบจนทุกวันนี้ก็ยังมีเพียงเขาที่ดีกับนางที่สุด ย้อนคิดถึงภาพที่เขามองนางขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว
องค์หญิงสิบสามเห็นชัดเจนแม้เขาจะยืนอยู่ไกล เขากำลังร้องไห้ด้วยปวดใจเป็นแน่ พี่ใหญ่คงเหงาและโดดเดี่ยวอีกทั้งคงคิดว่าต่อไปนางไม่อาจเป็นเพื่อนเล่นให้พี่ใหญ่ได้แล้ว
นางเพียงแต่ยิ้มให้เขาอย่างสดใสไม่นานหรอกที่นางกับหยางเอ้อหลางต้องหย่ากันในตอนนั้นหากพี่ใหญ่ยังไม่ออกเรือนนางจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ใหญ่จวบจนวาระสุดท้ายในชีวิต แม้จะเป็นชีวิตที่แสนสั้นนางก็จะอยู่เคียงข้างเขา
เหม่อลอยอยู่ชั่วครู่ นางพลันยิ้มน้อยๆออกมา แต่เมื่อสบตากับหยางเอ้อหลางจึงพบว่าคนผู้นี้ขมวดคิ้วมุ่น รอบกายเขาดูมืดคลึ้มราวกับกำลังมีพายุฝนตั้งเค้า
คนผู้นี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเมื่อสักครู่ยังดูห่วงใยนาง เหตุใดเพียงชั่วพริบตาเดียวก็กลับมาทำท่าทางเย็นชาแปล
